1st maand/month in Kampala!(EN scroll down
Blijf op de hoogte en volg Natalie
04 Oktober 2013 | Oeganda, Kampala
Hallo allemaal!
Hehe, na een hele maand kom ik er eindelijk aan toe iets voor het blog te schrijven!
Kort samengevat: het gaat goed hier! Ik heb het erg naar mijn zin in de vorig jaar opgerichte kleine Engelse gemeente in Kampala waar ik nu zit. Het gebied is belachelijk groot, en ik maar denken dat vooral de afgelegener streken veel behoefte hadden aan predikers (is ook zo, maar hier ook!).
Door dit gebied komen we in geen jaren heen volgens mij met die 30 verkondigers. Ben wel blij dat Kampala veel groener is dan ik dacht, ten minste in dit gedeelte. Nog steeds de paadjes op en laantjes in tussen de bananenbomen!
Om velddienst afspraken zit ik niet verlegen, veel broeders en zusters zijn erg velddienst gezind. Als ik sommigen vraag om een velddienst afspraak en het komt niet zo goed uit, zeggen ze, hmmm oke maar ik kan niet zo lang hoor. Zeg ik, hoe lang heb je in gedachten? Zeggen ze, ik kan 3 uur lang, of hooguit 4 uur! Als dat voor hun kort is, wat is dan gewoon? Nou, één zuster wilde om 8 uur starten, en ik had alleen de ochtend in gedachte. Maar nee, de zuster was van plan tot een uurtje of 3 ’s middags met me in de velddienst te gaan! Zonder pauze! Niet dat ik dat zelf trok, maar het laat wel zien hoe graag ze in de velddienst willen in hun vrije tijd.
Inmiddels heb ik een paar fijne nabezoeken die hopelijk structurele bijbelstudies worden. Eentje heet Mary, ze werkt in een consult bureau en haar baas vindt het goed dat als ik langs kom, zij de tijd krijgt om met me de Goed Nieuwsbrochure te bestuderen. Ze leek bij het tweede bezoek wat ongeinteresseerd en ik had het vermoeden dat dit kwam door haar haantje-de-voorste collega die zich ermee ging bemoeien. Maar goed, ik wilde haar toch een kans geven en ik vond haar half in slaap over haar bureau hangen (ik dacht, nee he,lekker energiek, dat gaat wat worden). Maar ze nodigde ons meteen binnen en had haar brochure en haar bijbel (King James Version) bij zich. Ze koos les 8 “Waarom laat God lijden toe?”. Na het eerste stukje over wat er mis ging met Adam en Eva en wat het eigenlijk betekende dat ze onafhankelijk van God wilden zijn, was ze helemaal opgeleefd en dankte ze ons vanuit haar tenen voor de studie en voor de nieuwe dingen die ze had geleerd! “Jullie hebben mijn dag helemaal goed gemaakt!” zei ze, en toen vertelde ze waarom ze zich niet goed voelde: Dit weekend was ze teruggegaan naar haar eigen dorp om haar oma te begraven. Ze was zo verdrietig, dat was dus de reden waarom ze zo lusteloos was toen we haar aantroffen (het was de eerste dag terug op haar werk sinds de begrafenis) en de reden dat ze dit onderwerp uit de Goed Nieuws brochure koos!
Ondertussen is er nog veel meer gebeurd. Ik ben onder andere op het Swahili talige congres in Kampala geweest (rond de 300 aanwezigen, vanuit 2 gemeentes en een groep in Kampala). Ontzettend leuk om daar te zijn, het congres was in de Koninkrijkszaal waar ik vorig jaar mijn Pioniersschool had, dus het voelde of ik thuis kwam! Ook leuke gelegenheid om een beetje Swahili te oefenen ! Gelukkig had ik het hele congres al in Nederland gehad. In de fotos kunnen jullie een glimpje meeproeven.
Helaas was tijdens het congresweekend een baby’tje van 5 dagen jong overleden van een echtpaar, op zaterdag. Hoewel meestal de volgende dag al de begrafenis plaatsvindt, heeft het echtpaar gezegd, nee, dan doen we een te groot beroep op onze broeders die nu allemaal op het congres zijn en verantwoordelijkheden hebben, we stellen de begrafenis uit tot maandag. De vader van het kindje hield zelfs nog zijn aandeel op zondag!
Het was best aangrijpend om een begraafplaats met allemaal kindergrafjes te zien, en hoe na de begrafenislezing (ter plekke, in de open lucht) zo’n klein kistje in de kuil wordt gezet die net is gegraven, en de aarde die weg was gegraven weer er bovenop wordt teruggeschept. Na de lezing zongen we aan het grafje ( a capella) lied 111, en kwam er een vrouw aan lopen die een zuster bleek te zijn van een andere gemeente, ze woonde heel dichtbij deze begraafplaats en was op weg naar huis. Maar toen ze doorkreeg dat dit Jehovah’s Getuigen waren, kon ze niet zomaar doorlopen, dit zijn haar broeders en zusters met verdriet! Dus kwam ze erbij staan, zong het lied mee en pas later vervolgde ze haar weg naar huis.
Genoeg treurigheid, gelukkig heb ik voor de rest alleen maar fijne ervaringen hier hoor! Ben heel blij weer terug te zijn, voel me goed in deze nieuwe gemeente, doe velddienst op de gekste tijden, maandag ga ik bijvoorbeeld met een broeder mee naar een basisschooltje waar hij heeft kunnen regelen dat we de klas Bijbelles gaan geven na de gewone lessen, uit het Grote Onderwijzers boek! Haha, ben benieuwd wat dat voor foto’s oplevert als die kinderen mzungu zien! Ik voor de klas…. Jullie gaan het verhaal in geuren en kleuren krijgen ;-).
Tot later! Jullie zus, Natalie
ENGLISH
In a nutshell: i’m doing well and very much enjoying my time in a recently established English congregation in Kampala. The territory is huge, i’m wondering how we ever can work through the whole of it with the 30 publishers we have. And all along i was thinking that the more remote areas were much more in need of publishers! This vast territory proves me wrong. Also it’s a lot greener in Kampala than i thought, i’m still walking in the middle of banana trees, maize and beans, and a lot of cute singing birds in the many trees.
It’s easy to get ministry appointments, the brothers and sisters are quite zealous. When you ask them for ministry and they tell me they can only join me for short time, they mean they can join me for about 3 to 4 hours! If that’s short, what is a normal day to them? One sister wanted to start at 8 am, i thought the morning will be enough. But the sister had planned up till 3pm! Coz, those days that she does not work, she wants to buy out as much time as possible for the ministry, these are her only chances to go out in the field!
In the meantime i have some nice return visits who hopefully become Bible studies. One of them is called Mary, working in a consult agency. Her boss allows her to study with me any time i come by.
We use the Good News brochure, but the second time i visited her, she seemed uninterested. I had the feeling it had to do with her colleague who kept on sticking his nose in it and took over in the conversation. So i wanted to give her another chance and visited her this week. There she was, half asleep over her desk! I thought, great, wonder how this will go. But she invited us in straight away, and grabbed her brochure and Bible (King James Version) which she carried to work! She picked lesson 8 Why does God allow suffering?
After just the first part of it about what went wrong with Adam and Eve and what it meant that they wanted to be independent from God, she was revived completely and so happy! She thanked us from the bottom of her heart for the new things she had learned and said, You really made my day okay! Then she told us what happened this last weekend: she had gone back to her village to bury her grandmom, today was the day that she resumed working again, but completely thrown down and energyless. No wonder we found her in such down moods and picked this very topic about suffering from the brochure!
In the meantime a lot other things have happened. For example i attended the Swahili convention in Kampala. Unfortunately, during this weekend the 5 day old baby of a couple died on Saturday. Usually the burial is the day after, but this couple was like, no, we would bother the brothers too too much right during convention time, we cannot do such a thing. Let us postpone the burial to Monday. The brother (father of the baby) even had a part on Sunday morning!
The next day i too attended the burial, it was so sad to see this burial ground with a lot of graves for little children. They had dug a pit already for the small coffin, at that very place the burial talk took place, after which we sang song 111. Even a sister who happened to pass by the burial place, and recognized us as her brothers and sisters, joined immediately in singing and could not proceed going home until everything was finished.
It was quite moving to see how they let the coffin down in the pit and immediately started to cover it with the soil they had just dug out! Really confronting how definite death is.
Enough sadness for now, i’m glad this was the only sad thing i saw, the rest of my time here is filled with joyful things, mostly ministry. This Monday i will join a brother to a primary school to teach the kids from the Great Teacher book after their usual lessons have ended! Really looking forward to see how that goes. I have visions of crowds of kids crawling over me (mzunguuuuuuuuu….), hahahah!
So far so good, keep you updated!
Hehe, na een hele maand kom ik er eindelijk aan toe iets voor het blog te schrijven!
Kort samengevat: het gaat goed hier! Ik heb het erg naar mijn zin in de vorig jaar opgerichte kleine Engelse gemeente in Kampala waar ik nu zit. Het gebied is belachelijk groot, en ik maar denken dat vooral de afgelegener streken veel behoefte hadden aan predikers (is ook zo, maar hier ook!).
Door dit gebied komen we in geen jaren heen volgens mij met die 30 verkondigers. Ben wel blij dat Kampala veel groener is dan ik dacht, ten minste in dit gedeelte. Nog steeds de paadjes op en laantjes in tussen de bananenbomen!
Om velddienst afspraken zit ik niet verlegen, veel broeders en zusters zijn erg velddienst gezind. Als ik sommigen vraag om een velddienst afspraak en het komt niet zo goed uit, zeggen ze, hmmm oke maar ik kan niet zo lang hoor. Zeg ik, hoe lang heb je in gedachten? Zeggen ze, ik kan 3 uur lang, of hooguit 4 uur! Als dat voor hun kort is, wat is dan gewoon? Nou, één zuster wilde om 8 uur starten, en ik had alleen de ochtend in gedachte. Maar nee, de zuster was van plan tot een uurtje of 3 ’s middags met me in de velddienst te gaan! Zonder pauze! Niet dat ik dat zelf trok, maar het laat wel zien hoe graag ze in de velddienst willen in hun vrije tijd.
Inmiddels heb ik een paar fijne nabezoeken die hopelijk structurele bijbelstudies worden. Eentje heet Mary, ze werkt in een consult bureau en haar baas vindt het goed dat als ik langs kom, zij de tijd krijgt om met me de Goed Nieuwsbrochure te bestuderen. Ze leek bij het tweede bezoek wat ongeinteresseerd en ik had het vermoeden dat dit kwam door haar haantje-de-voorste collega die zich ermee ging bemoeien. Maar goed, ik wilde haar toch een kans geven en ik vond haar half in slaap over haar bureau hangen (ik dacht, nee he,lekker energiek, dat gaat wat worden). Maar ze nodigde ons meteen binnen en had haar brochure en haar bijbel (King James Version) bij zich. Ze koos les 8 “Waarom laat God lijden toe?”. Na het eerste stukje over wat er mis ging met Adam en Eva en wat het eigenlijk betekende dat ze onafhankelijk van God wilden zijn, was ze helemaal opgeleefd en dankte ze ons vanuit haar tenen voor de studie en voor de nieuwe dingen die ze had geleerd! “Jullie hebben mijn dag helemaal goed gemaakt!” zei ze, en toen vertelde ze waarom ze zich niet goed voelde: Dit weekend was ze teruggegaan naar haar eigen dorp om haar oma te begraven. Ze was zo verdrietig, dat was dus de reden waarom ze zo lusteloos was toen we haar aantroffen (het was de eerste dag terug op haar werk sinds de begrafenis) en de reden dat ze dit onderwerp uit de Goed Nieuws brochure koos!
Ondertussen is er nog veel meer gebeurd. Ik ben onder andere op het Swahili talige congres in Kampala geweest (rond de 300 aanwezigen, vanuit 2 gemeentes en een groep in Kampala). Ontzettend leuk om daar te zijn, het congres was in de Koninkrijkszaal waar ik vorig jaar mijn Pioniersschool had, dus het voelde of ik thuis kwam! Ook leuke gelegenheid om een beetje Swahili te oefenen ! Gelukkig had ik het hele congres al in Nederland gehad. In de fotos kunnen jullie een glimpje meeproeven.
Helaas was tijdens het congresweekend een baby’tje van 5 dagen jong overleden van een echtpaar, op zaterdag. Hoewel meestal de volgende dag al de begrafenis plaatsvindt, heeft het echtpaar gezegd, nee, dan doen we een te groot beroep op onze broeders die nu allemaal op het congres zijn en verantwoordelijkheden hebben, we stellen de begrafenis uit tot maandag. De vader van het kindje hield zelfs nog zijn aandeel op zondag!
Het was best aangrijpend om een begraafplaats met allemaal kindergrafjes te zien, en hoe na de begrafenislezing (ter plekke, in de open lucht) zo’n klein kistje in de kuil wordt gezet die net is gegraven, en de aarde die weg was gegraven weer er bovenop wordt teruggeschept. Na de lezing zongen we aan het grafje ( a capella) lied 111, en kwam er een vrouw aan lopen die een zuster bleek te zijn van een andere gemeente, ze woonde heel dichtbij deze begraafplaats en was op weg naar huis. Maar toen ze doorkreeg dat dit Jehovah’s Getuigen waren, kon ze niet zomaar doorlopen, dit zijn haar broeders en zusters met verdriet! Dus kwam ze erbij staan, zong het lied mee en pas later vervolgde ze haar weg naar huis.
Genoeg treurigheid, gelukkig heb ik voor de rest alleen maar fijne ervaringen hier hoor! Ben heel blij weer terug te zijn, voel me goed in deze nieuwe gemeente, doe velddienst op de gekste tijden, maandag ga ik bijvoorbeeld met een broeder mee naar een basisschooltje waar hij heeft kunnen regelen dat we de klas Bijbelles gaan geven na de gewone lessen, uit het Grote Onderwijzers boek! Haha, ben benieuwd wat dat voor foto’s oplevert als die kinderen mzungu zien! Ik voor de klas…. Jullie gaan het verhaal in geuren en kleuren krijgen ;-).
Tot later! Jullie zus, Natalie
ENGLISH
In a nutshell: i’m doing well and very much enjoying my time in a recently established English congregation in Kampala. The territory is huge, i’m wondering how we ever can work through the whole of it with the 30 publishers we have. And all along i was thinking that the more remote areas were much more in need of publishers! This vast territory proves me wrong. Also it’s a lot greener in Kampala than i thought, i’m still walking in the middle of banana trees, maize and beans, and a lot of cute singing birds in the many trees.
It’s easy to get ministry appointments, the brothers and sisters are quite zealous. When you ask them for ministry and they tell me they can only join me for short time, they mean they can join me for about 3 to 4 hours! If that’s short, what is a normal day to them? One sister wanted to start at 8 am, i thought the morning will be enough. But the sister had planned up till 3pm! Coz, those days that she does not work, she wants to buy out as much time as possible for the ministry, these are her only chances to go out in the field!
In the meantime i have some nice return visits who hopefully become Bible studies. One of them is called Mary, working in a consult agency. Her boss allows her to study with me any time i come by.
We use the Good News brochure, but the second time i visited her, she seemed uninterested. I had the feeling it had to do with her colleague who kept on sticking his nose in it and took over in the conversation. So i wanted to give her another chance and visited her this week. There she was, half asleep over her desk! I thought, great, wonder how this will go. But she invited us in straight away, and grabbed her brochure and Bible (King James Version) which she carried to work! She picked lesson 8 Why does God allow suffering?
After just the first part of it about what went wrong with Adam and Eve and what it meant that they wanted to be independent from God, she was revived completely and so happy! She thanked us from the bottom of her heart for the new things she had learned and said, You really made my day okay! Then she told us what happened this last weekend: she had gone back to her village to bury her grandmom, today was the day that she resumed working again, but completely thrown down and energyless. No wonder we found her in such down moods and picked this very topic about suffering from the brochure!
In the meantime a lot other things have happened. For example i attended the Swahili convention in Kampala. Unfortunately, during this weekend the 5 day old baby of a couple died on Saturday. Usually the burial is the day after, but this couple was like, no, we would bother the brothers too too much right during convention time, we cannot do such a thing. Let us postpone the burial to Monday. The brother (father of the baby) even had a part on Sunday morning!
The next day i too attended the burial, it was so sad to see this burial ground with a lot of graves for little children. They had dug a pit already for the small coffin, at that very place the burial talk took place, after which we sang song 111. Even a sister who happened to pass by the burial place, and recognized us as her brothers and sisters, joined immediately in singing and could not proceed going home until everything was finished.
It was quite moving to see how they let the coffin down in the pit and immediately started to cover it with the soil they had just dug out! Really confronting how definite death is.
Enough sadness for now, i’m glad this was the only sad thing i saw, the rest of my time here is filled with joyful things, mostly ministry. This Monday i will join a brother to a primary school to teach the kids from the Great Teacher book after their usual lessons have ended! Really looking forward to see how that goes. I have visions of crowds of kids crawling over me (mzunguuuuuuuuu….), hahahah!
So far so good, keep you updated!
-
04 Oktober 2013 - 10:05
Anneke:
hoi natalie
ja , weer helemaal opbouwen vanaf nul, maar
wat een ervaringen!!
je bent daar echt nodig en die engel heeft je gezien
en gebruikt jou om dat goede nieuws te vertellen.
hier gaat t ook goed , weer een paar hele fijne studies erbij
maar t valt me op dat degene met wie we vroeger gestudeerd hebben
, nu weer willen en serieus zijn.
liefs van je zusje anneke -
04 Oktober 2013 - 10:46
Bart Sattler:
Leuk verslag, Natalie. Fijn dat je zoveel ondersteuning hebt en een lekker groot gebied. Jehovah's zegen, Bart -
04 Oktober 2013 - 10:56
Ada Heerschap:
Leuk om je verslagen weer te lezen.Hopenlijk heb je veel succes in dat gebied.
Groetjes en Jehovah's zegen.
Ada. -
04 Oktober 2013 - 11:17
Wil En Joke Rijnders:
Wat een belevenissen heb je weer meegemaakt. Het is voor ons fijn om te lezen hoe enthousiast de br en zrs zijn en wat een enorme inzet in de velddienst. Wij zijn benieuwd naar je ervaringen in het basisschooltje.
Liefs van Joke en Wil -
04 Oktober 2013 - 11:48
Garcia:
Leuk verhaal! Gaaf om op de hoogte gehouden te worden!
Liefs Garc -
04 Oktober 2013 - 12:06
Ydwine:
He Natalie,
Hoe gaat het met de kip? Bedankt voor de update: heel aanmoedigend om te lezen.
Veel liefs van ons!
xxx
-
04 Oktober 2013 - 12:25
Cees Schrama:
He Nat, Wordt werd wakker en zie het verhaal van jou. Super zeg dit te lezen!
Hier veel regen en omdat er geen hoogbouw is kunnen we niet in de dienst, maar
gelukkig heb ik nog wat adressen in Ned. waar ik njaar kan schrijven, maarzo'n
bericht van jou pept me op JHVH's Zegen
Liefs van mij
-
04 Oktober 2013 - 13:02
Dinie:
Hallo Nathalie,
We hebben genoten vaan je verslag enzijn byzonder aangemoedigd, niet alleen door jou maar ook door het enthousiasme voor de velddienst van debroeders en zusters daar.
Kijken uit naar het vervolg.
Groetjes Piet Dinie en Karin
-
04 Oktober 2013 - 14:12
Marjolijn Zuur:
Lieve Zus,
Bedankt voor je aanmoedigende ervaringen en prachtige foto's! Wij voelen ons verbonden met onze broers en zussen daar. Jehovah's rijkste zegen met alle succes en vreugde die daar bij hoort.
Groetjes van je broers en zussen in Hoorn NH, Marjolijn. -
04 Oktober 2013 - 14:35
Mama:
leuk hoor uf dat je je verhaal weer hebt geplaatst.Natuurlijk wisten we hier al van maar met de foto's erbij is toch weer extra genieten!!
Hou van je en ga zo lekker door!!
Liefs xxxx je mams -
04 Oktober 2013 - 14:50
Loïs:
Geweldig weer jou verhaal! Wat een ervaringen. En leuk de foto's erbij! Je ziet hoe gelukkig je bent, mooi voorbeeld!
Groetjes -
04 Oktober 2013 - 16:30
Margaret:
Ik dacht v.d. week wanneer horen we weer eens wat uit verwegiestan en ja hoor vandaag.
Ik had net je moeder aan de telefoon en heb het verhaal gehoord v.d. douane.
Wat een leuke grap ik zag het echt voor met hoe jij met je lachende bekkie al die kleren laag
voor laag staat uit te trekken ieder ander schaamt zich rot maar jij blijft nuchter en lachend.
4 lange broeken, 2 jassen een hoed e.d. ik zit nu ik het opschrijf weer te lachen!!!!
Echt iets voor jou.
Wat een verschil in mentaliteit, hier gaan we 1.5 uur in het veld en dan vinden we het tijd voor koffie
en onze dagelijkse dingen, daar gaan ze 6 a 7 uur achter elkaar en vinden dat heel gewoon.
Ik hoor graag hoe het was als juf voor de klas
liefs tante mar -
04 Oktober 2013 - 17:50
Christina Dirk O:
O wat ben jij op je plek natalie want prediken is ook n feest en zo fijn n horend oor ,straks weer n fundament leggen voor de kids op school .jehova s zegen zusje
zus christina en br dirk
-
04 Oktober 2013 - 18:05
Shister Meffield:
Goi pipeloi!
Toch wel handig dat het bij jou ook soms zó hard regent dat je de straat niet op kan, kan je mooi het blogje plaatsen waar steeds meer mensen naar begonnen te vragen :-) ! Jaaa er wordt weer met je meegeleefd hoor. Gave (en aangrijpende) foto's...!
Tot gaggos! -
04 Oktober 2013 - 19:25
Meriam Grundeken:
Hallo Natalie, Wat een fantastische ervaringen zeg. Eerlijk gezegd ben ik best moe na 6 uur VD , met tussenin natuurlijk een pauze.Maar jullie gaan maar door. Echt top hoor. Nu ga ik je iets bijzonders vertellen.Gerard is verkondiger geworden.We zijn gisteren samen in de dienst geweest. We hadden veel mensen thuis en dus aardig wat gesprekken. Ook een gesprek met een oude man waar Gerard tijdschriften heeft achtergelaten en waar we terug mogen komen.Toen wij bij de andere broeders terug kwamen vertelden zei dat ze nog niemand thuis hadden getroffen en wij hadden iedereen thuis. Bijzonder geregeld , denk ik dan maar zo.Dit wilde ik je even meegeven zodat je ook kunt genieten van de zegeningen die wij krijgen.Wat ben ik Jehovah dankbaar. Dag lieve Natalie heel veel succes verder.Dat gaat je zeker lukken. geniet van al die bijzonderheden.
Groetjes van Meriam. -
04 Oktober 2013 - 19:26
C. A. Van Den Berg:
Lieve zus; ik ben zo jaloers op jou! Wat zou ik graag jou vergezellen in de velddienst; maar ik ben gehandicapt. Ik ben niet verdrietig hoor, maar ik weet dat je ook bij de fam Ssenjonga hebt gelogeerd, en Mirjam komt uit Spijkenisse waar ik woon, en ik doe vrijwilligerswerk in Rotterdam Ommoord, waar ook Greet Wiilems (van haar meisjesnaam) uit Leidschendam jou ook kent, en samen begeleiden wij de ouderen in Jah-Jireh met muziek. Heel aanmoedigend, maar toch; wat zou ik graag met jou je velddienst ervaringen delen. Jehovah's rijkste zegen -
04 Oktober 2013 - 20:36
Andreas Van Den Berg:
Zucht, wat doe ik hier nog!? -
04 Oktober 2013 - 21:26
Misja:
Ik dacht al hoe zou t nu zijn daar.... En Siah vraagt ook of ik al wat had gehoord. Nu dus wel :-) Zowel John als Siah komen nog naar de zaal als het even kan, je weet hoe lastig het kan zijn maar we houden de moed erin! Blij dat je zo kan genieten en je steentje kan bijdragen daar. Dikke knuffel :-) Misja -
05 Oktober 2013 - 12:33
Omie:
Hoi lief moppie van me.Alhoewel we je missen,ben ik eg blij dat je het naar je zin hebt,maar vooral dat je zo goed werk verricht Wat heb je met die kip of haan gedaan? was dit alleen voor de foto?De velddienst is hier toch een andere beleving als bij jou, Al hoewel er hier toch ook leuke ervaringen zijn Van de week had ik het voorrecht om een regelmatige afspraak te maken met een mevrouw die de belangrijkheid in zag van bijbel kennis.Maar wat een triest verhaal van die begrafenis. Lieverd veel succes verder en tot skape.xxxx Omie -
05 Oktober 2013 - 22:32
Eric En Marianne Van Ooijik:
Leuk om je verslag te lezen. We waren al benieuwd hoe het ging. Fijn dat je leuke contacten hebt. Met de foto's erbij krijgen we nog meer een indruk.We wensen je veel succes en Jehovah's zegen. -
11 Oktober 2013 - 20:52
Pharmely:
Harstikke leuk Nati. Ik heb eigenlijk geen toestemming aan je gevraagd, maar heb jouw ervaringen ook gedeeld.
Pham -
20 Oktober 2013 - 14:44
Patricia:
Hoi Nathalie,
Heel leuk om je ervaringen te lezen. Wij gaan dit ook lezen met ons hele gezin op de avond voor gezinsaanbidding, zodat de kinderen zien dat het predikings werk over de hele wereld in allerlei omstandigheden doorgaat. Wij wensen jou Jehovah's zegen en kijken uit naar je volgende verslag.
Veel liefs Armand Patricia en de kids. -
28 Oktober 2013 - 18:50
Myrthe H.:
Hey lieve Naat,
Het blijft zo bijzonder om jouw verslagen te lezen en je op die manier zelfs vanuit huis extra verbonden te voelen met onze geweldige internationale broederschap! Van je foto's krijg ik ook het gevoel dat je steeds meer ingeburgerd raakt daar, en ik vind het nog steeds zooooo stoer :) Geniet van je dienst en van alle mooie ervaringen, en Jehovah's zegen gewenst bij al jullie inspanningen!
Veel liefs Myrthe -
24 November 2013 - 12:02
Rob & Bep Van Der Meijden:
Dag Natalie, wat een fijn bericht heb je weer gestuurd van al je ervaringen en we genieten hoe onze Vader Jehovah jou werk zegent waar je ook bent. Zoals ik je al eens in onze koninkrijszaal heb verteld stuur ik jou belevenissen door aan een zuster Anja van Leeuwen die in Creil woont die geen computer heeft dus ik jou bericht kopieer en het doorstuur via de post aan haar. In een reactie vroeg ze ons of we jou persoonlijk (via internet) willen bedanken voor je opbouwende ervaringen, ze geniet met volle teugen van! Wij wensen je veel sterkte en plezier met het belangrijke werk de prediking en zien weer uit naar je volgende ervaringen.
Veel liefs van ons Rob & Bep.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
