Even schrikken: Henry heeft een hartinfarct gehad.
Door: Natalie en Nadine
Blijf op de hoogte en volg Natalie
16 Juni 2011 | Nederland, Leidschendam
Tot nog toe gingen de blog verslagen vaak over lokale broeders en zusters die pas in de waarheid zijn en Bijbelstudies die in sneltreinvaart de Koninkrijkszaal vullen.
Maar het wel en wee van de familie Ssenyonga, Henry en Mirjam, bij wie Nadine en ik onze tijd in Uganda hebben doorgebracht, willen we ook graag met jullie delen.
Henry en Mirjam zijn (zoals jullie inmiddels wel doorhebben) harde werkers in de gemeente Hoima, waar ze beiden pionieren en waar Henry jarenlang de enige ouderling in de wijde omtrek was (nu zijn er een paar bij). Nadine en ik hebben met eigen ogen gezien hoe waanzinnig die twee zich inzetten voor onze broeders en zusters daar, en in het veld.
Twee weken geleden, het laatste weekend van mei, ging het mis met Henry.
Hij was een weekend in de gemeente Masindi (ten noorden van Hoima) voor een uitzendlezing en een comité zaak. ‘s Nachts kreeg hij echter kramp in zijn borst en pijn in zijn armen. Eigenlijk weet je het dan al. Hoewel zijn bloeddruk al ver was gezakt is hij toch nog, langzaam rijdend, teruggekomen naar huis.
De afgelopen twee weken zijn heel spannend geweest:
De hele eerste week was Henry zo zwak dat hij zelfs niet naar Kampala vervoerd kon worden voor gericht onderzoek. Zijn bloeddruk was in de loop van de week gezakt naar 83/60. Dat heeft Mirjam zelf nauwgezet met haar eigen bloeddrukmeter in de gaten gehouden (van alle markten thuis). Hij heeft alleen maar geslapen en nog meer geslapen op aspirine en valium.
In Hoima zijn er geen medische voorzieningen om uitgebreid onderzoek te doen, een hartaanval was dus nog niet bevestigd. Pijn in de borst kon ook duiden op een maag- of longkwaal.
Na die eerste week mocht Henry naar Kampala, mits vervoerd door Mirjam.
Op zondag vertrokken ze en op maandagochtend om 06.00 uur zaten ze in de wachtkamer van Kampala Hart Instituut: het enige ziekenhuis in de wijde omgeving waar men met hartklachten terecht kan.
Waarom zo vroeg zou je denken! Het ziekenhuissysteem werkt zo: er is geen afsprakenbalie.
Wie het eerst komt, die het eerst maalt. Mensen komen uit heel het land hier naar toe, en zelfs uit Noord-Tanzania. Je kan je dus wel voorstellen hoe overvol de wachtkamer was! Kom je in de loop van de ochtend, kan je al op je vingers natellen dat je die dag niet eens aan de beurt komt.
Mirjam en Henry zaten al vanaf 6 uur ’s morgens paraat op de houten bankjes in de wachtruimte. Tussendoor werden ze opgeroepen voor meten van bloeddruk, ECG en bloedonderzoek.
Om 16 uur ’s middags konden ze eindelijk bij de hart specialist zelf terecht! Hadden ze een uurtje later gekomen, hadden ze beter een dekentje mee kunnen nemen om ter plekke in de wachtkamer de nacht door te brengen, want nieuwe dag, nieuwe kansen. Dat is wat veel mensen ook doen als ze niet aan de beurt komen.
Toen Henry eenmaal onderzocht was, hebben ze hem meteen opgenomen voor minimaal 3 dagen, om verschillende onderzoeken te laten doen. Ondertussen verzorgde Mirjam patiënt Henry, er is namelijk geen verplegend personeel (zie ons eerdere verslag Uitdagingen, het gedeelte over Beatrice). Familie en vrienden zijn het verplegend personeel. Zij moeten ervoor zorgen dat hun zieke familielid wordt gewassen, gevoed, 24 uur per dag verzorging krijgt.
Gelukkig was er snel contact met de broeders van het Ziekenhuis Contact Comité. Ze stonden er dus niet helemaal alleen voor.
Inmiddels zijn de uitslagen bekend: Henry heeft wat men “Ischemic heart disease” noemt – verstoppingen in de hartvaten, die hebben geleid tot een hart infarct. De echo liet zien dat daardoor de binnenwand van de rechter boezem is aangetast.
Nu moet opgespoord worden waar zich precies de verstoppingen bevinden en hoe ernstig ze zijn. Maar nee, voor zo’n onderzoek heeft men geen voorzieningen in het Hart Instituut van Kampala. Daarvoor moeten ze naar de dichtstbijzijnde plaats waar dat wel kan: Nairobi, Kenia.
In afwachting van dit onderzoek (een angiogram) is Henry voor 2 weken naar huis gestuurd. Hij moet absolute rust houden.
Pas na dit onderzoek wordt duidelijk wat voor behandeling Henry moet krijgen. Bij lichte verstopping kunnen medicijnen volstaan. Maar is het ernstiger, dan worden er hetzij stents geplaatst, of er moet een by-pass operatie worden uitgevoerd.
Een keer raden: stents of by-pass kan zelfs niet in Nairobi gedaan worden!
De enige manier om Henry te laten opereren, is om naar India te vliegen en daar de operatie uit te laten voeren.
Ik vroeg me uiteraard af waarom ze niet gewoon naar Nederland komen. Iets te kort door te bocht: zo’n operatie kost hier 50.000 euro (ze hebben natuurlijk geen Nederlandse zorgverzekering) en bovendien zijn de wachttijden hier veel te lang. India is veel goedkoper, en daardoor gaan veel mensen uit Amerika en Europa daarheen voor hart operaties. Als gevolg zijn ze daar heel ervaren en bekwaam geworden. Over de kwaliteit van de medische zorg in India hoeven ze zich dus geen zorgen te maken.
Eerst maar eens het onderzoek in Nairobi afwachten.
Mocht je Henry en Mirjam een hart (hoe toepasselijk) onder de riem willen steken: stuur ze een aanmoedigend “kaartje” in de vorm van een commentaar op dit blog, zou ik zeggen! Mirjam leest ons blog ook, dus je boodschap komt meteen aan!
We houden jullie op de hoogte,
Nadine en Natalie
Email:
natalierosien@hotmail.com
nadinerosien@hotmail.com
Maar het wel en wee van de familie Ssenyonga, Henry en Mirjam, bij wie Nadine en ik onze tijd in Uganda hebben doorgebracht, willen we ook graag met jullie delen.
Henry en Mirjam zijn (zoals jullie inmiddels wel doorhebben) harde werkers in de gemeente Hoima, waar ze beiden pionieren en waar Henry jarenlang de enige ouderling in de wijde omtrek was (nu zijn er een paar bij). Nadine en ik hebben met eigen ogen gezien hoe waanzinnig die twee zich inzetten voor onze broeders en zusters daar, en in het veld.
Twee weken geleden, het laatste weekend van mei, ging het mis met Henry.
Hij was een weekend in de gemeente Masindi (ten noorden van Hoima) voor een uitzendlezing en een comité zaak. ‘s Nachts kreeg hij echter kramp in zijn borst en pijn in zijn armen. Eigenlijk weet je het dan al. Hoewel zijn bloeddruk al ver was gezakt is hij toch nog, langzaam rijdend, teruggekomen naar huis.
De afgelopen twee weken zijn heel spannend geweest:
De hele eerste week was Henry zo zwak dat hij zelfs niet naar Kampala vervoerd kon worden voor gericht onderzoek. Zijn bloeddruk was in de loop van de week gezakt naar 83/60. Dat heeft Mirjam zelf nauwgezet met haar eigen bloeddrukmeter in de gaten gehouden (van alle markten thuis). Hij heeft alleen maar geslapen en nog meer geslapen op aspirine en valium.
In Hoima zijn er geen medische voorzieningen om uitgebreid onderzoek te doen, een hartaanval was dus nog niet bevestigd. Pijn in de borst kon ook duiden op een maag- of longkwaal.
Na die eerste week mocht Henry naar Kampala, mits vervoerd door Mirjam.
Op zondag vertrokken ze en op maandagochtend om 06.00 uur zaten ze in de wachtkamer van Kampala Hart Instituut: het enige ziekenhuis in de wijde omgeving waar men met hartklachten terecht kan.
Waarom zo vroeg zou je denken! Het ziekenhuissysteem werkt zo: er is geen afsprakenbalie.
Wie het eerst komt, die het eerst maalt. Mensen komen uit heel het land hier naar toe, en zelfs uit Noord-Tanzania. Je kan je dus wel voorstellen hoe overvol de wachtkamer was! Kom je in de loop van de ochtend, kan je al op je vingers natellen dat je die dag niet eens aan de beurt komt.
Mirjam en Henry zaten al vanaf 6 uur ’s morgens paraat op de houten bankjes in de wachtruimte. Tussendoor werden ze opgeroepen voor meten van bloeddruk, ECG en bloedonderzoek.
Om 16 uur ’s middags konden ze eindelijk bij de hart specialist zelf terecht! Hadden ze een uurtje later gekomen, hadden ze beter een dekentje mee kunnen nemen om ter plekke in de wachtkamer de nacht door te brengen, want nieuwe dag, nieuwe kansen. Dat is wat veel mensen ook doen als ze niet aan de beurt komen.
Toen Henry eenmaal onderzocht was, hebben ze hem meteen opgenomen voor minimaal 3 dagen, om verschillende onderzoeken te laten doen. Ondertussen verzorgde Mirjam patiënt Henry, er is namelijk geen verplegend personeel (zie ons eerdere verslag Uitdagingen, het gedeelte over Beatrice). Familie en vrienden zijn het verplegend personeel. Zij moeten ervoor zorgen dat hun zieke familielid wordt gewassen, gevoed, 24 uur per dag verzorging krijgt.
Gelukkig was er snel contact met de broeders van het Ziekenhuis Contact Comité. Ze stonden er dus niet helemaal alleen voor.
Inmiddels zijn de uitslagen bekend: Henry heeft wat men “Ischemic heart disease” noemt – verstoppingen in de hartvaten, die hebben geleid tot een hart infarct. De echo liet zien dat daardoor de binnenwand van de rechter boezem is aangetast.
Nu moet opgespoord worden waar zich precies de verstoppingen bevinden en hoe ernstig ze zijn. Maar nee, voor zo’n onderzoek heeft men geen voorzieningen in het Hart Instituut van Kampala. Daarvoor moeten ze naar de dichtstbijzijnde plaats waar dat wel kan: Nairobi, Kenia.
In afwachting van dit onderzoek (een angiogram) is Henry voor 2 weken naar huis gestuurd. Hij moet absolute rust houden.
Pas na dit onderzoek wordt duidelijk wat voor behandeling Henry moet krijgen. Bij lichte verstopping kunnen medicijnen volstaan. Maar is het ernstiger, dan worden er hetzij stents geplaatst, of er moet een by-pass operatie worden uitgevoerd.
Een keer raden: stents of by-pass kan zelfs niet in Nairobi gedaan worden!
De enige manier om Henry te laten opereren, is om naar India te vliegen en daar de operatie uit te laten voeren.
Ik vroeg me uiteraard af waarom ze niet gewoon naar Nederland komen. Iets te kort door te bocht: zo’n operatie kost hier 50.000 euro (ze hebben natuurlijk geen Nederlandse zorgverzekering) en bovendien zijn de wachttijden hier veel te lang. India is veel goedkoper, en daardoor gaan veel mensen uit Amerika en Europa daarheen voor hart operaties. Als gevolg zijn ze daar heel ervaren en bekwaam geworden. Over de kwaliteit van de medische zorg in India hoeven ze zich dus geen zorgen te maken.
Eerst maar eens het onderzoek in Nairobi afwachten.
Mocht je Henry en Mirjam een hart (hoe toepasselijk) onder de riem willen steken: stuur ze een aanmoedigend “kaartje” in de vorm van een commentaar op dit blog, zou ik zeggen! Mirjam leest ons blog ook, dus je boodschap komt meteen aan!
We houden jullie op de hoogte,
Nadine en Natalie
Email:
natalierosien@hotmail.com
nadinerosien@hotmail.com
-
16 Juni 2011 - 10:28
Sharon Uit Den Hagg:
pfff...............heftig allemaal!!Lieve Mirjam......., moge Jehovah je de rust en kracht geven om deze vracht te dragen. Henry........vergeet niet dat je een fantastiche mens bent die zichzelf door Jehovah heeft laten gebuiken tot eer van Zijn naam, en dat je daardoor verzekerd bent van Zijn steun in deze beproevingsvole periode Psalm 41:3. Wij zullen jullie gedenken in onze gebeden. XXXXX -
16 Juni 2011 - 11:01
Ron En Marijke :
Henry en Mirjam, Wat kijken wij allemaal uit naar onze Grote Dokter, Die ons belooft heeft een eind te maken aan alle ziekte, dood en ellende waar mensen wereld wijd mee geconfronteerd worden. Wij denken aan jullie in onze gebeden en wensen jullie heel veel sterkte en liefde.
Als we ergens mee kunnen helpen, op wat voor manier dan ook. Laat het weten. 2 kor. 8:14. Nogmaals heel veel sterkte en hugs Ron en Marijke den Heijer -
16 Juni 2011 - 13:40
Margaret Jeijsman:
Ik (tante van Nadine en Naat) lees alle
verslagen met veel plezier en verbazing. Ik verbaas me steeds weer
hoe luxe wij het in Nederland hebben
zeker wat betreft de ziekenhuizen e.d.
Ik was verbaasd te lezen dat als er iemand in het ziekenhuis terecht komt dat familie die persoon dan moet verplegen zo ook jij nu Mirjam.
Daarom wens ik je veel sterkte bij deze zware opgave om dag en nacht
klaar te staan om je man te verzorgen.
Wens Henry het allerbeste toe.
Veel liefs en Jehovah's zegen
Margaret Jeijsman
-
16 Juni 2011 - 13:45
Anouska & Bryan :
Lieve Familie,
Heel veel sterkte en beterschap toegewenst. Heel wat br. en zr leven met jullie mee en vergeet niet dat jullie wel en wee een grote aanmoediging is voor ons allen. Dat Jah jullie als gezin mag blijven zegenen. Wij bidden voor jullie.. -
16 Juni 2011 - 14:35
Sonja Rubingh:
Lieve Mirjam en Henry. Dat is even slikken. MIrjam je mannetje en maatje staat even op non aktief. Wij hopen dat er gauw een oplossing voor komt. Het laat maar weer eens zien hoe betrekkelijk allles in het huidige systeem is. Gelukkig, de medische wetenschap kan erg veel op dat gebied. Wij spreken uit ervaring omdat mijn mannetje een paar jaar geleden een open hartoperatie heeft gehad (nieuwe mitralisklep ingezet) en alles is zeer goed en zonder bloed troubles verlopen. Dus kop op! En als het even tegen zit 'werp je last op Jehovah" alleen hij kan precies aanvoelen hoe jullie je voelen, op ieder moment van de dag/nacht. Wij wensen jullie beiden veel sterkte en zegen van Jehovah toe.
XXX
Edward, Sonja en Daphne Rubingh -
16 Juni 2011 - 16:15
Stefan:
heel veel sterkte en hoop op een oplossing vanzelfsprekend een onderwerp in onze gebeden. -
16 Juni 2011 - 16:24
Jutta De Jong:
Mirjam en Henry, heel veel sterkte toegewenst en Jehovah's zegen. -
16 Juni 2011 - 16:31
Helge And Jim :
Dear Mirjam and Henry,
we wish you all the strength from Jehovah. Please recover well and dont forget Salomons words:
a living dog is better then a dead lion.... Since we serve in Mexico we need to remind ourselves also that there is a time for every thing - the field is white for harvesting, but every worker needs sometimes a rest..
Take good care! with love H and J -
16 Juni 2011 - 16:41
Frenk Uit Lelystad:
Mirjam, als je dit leest veel sterkte toegewenst. We zijn erg geschrokken van het slechte nieuws. Ook wij zullen net als vele broeders en zuster jullie gedenken in ons gebed.
Als je financiele middelen nodig mocht hebben stuur me dan even een persoonlijk bericht. Uiteraard zullen we jullie dan helpen. We houden van jullie. Jehovah's zegen toe gewenst.
Els, Annalee en Frenk -
16 Juni 2011 - 17:07
Anja Lima:
We willen Mirjam & Henry hierbij heel veel sterkte wensen, we denken aan jullie en hopen snel goed nieuws te horen!!! -
16 Juni 2011 - 17:09
Anja Lima:
Natuurlijk wensen wij jullie jongens ook veel sterkte toe, wat zullen ze geschrokken zijn!!! -
16 Juni 2011 - 17:58
Ada Uit Zonnemaire:
Zo,wat een schrik.dan zie je eigenlijk wat wij zijn,een ademtocht,een nevel.Veel sterkte toegewenst en dat Jehovah jullie de kracht mag geven erdoor heen te komen.Groeten en veel liefs van Ada en Teun uit Zonnemaire. -
16 Juni 2011 - 18:49
Elvira Uit Vaals:
Met verbazing dit nieuws gelezen. Weet niet zo goed wat ik zeggen zal. Als enkel heel veel stekte, kracht, zegen en wijsheid, gewenst voor jullie allemaal. We zullen voor jullie bidden.
Veel liefs en Jehovah's zegen van Elvira Scheffers en Familie. -
16 Juni 2011 - 21:04
Eef En Christa:
Das schrikken zeg,we gedenken jullie in onze gebeden.
sterkte. -
16 Juni 2011 - 22:22
Kees/anneke Benidorm:
lieve mirjam, wat een schrik als je dat meemaakt. we leven met jullie mee!!!
onze wens en hoop is dat henri weer mag herstellen. heel veel sterkte en jehovahs zegen gewenst
xxxxx -
17 Juni 2011 - 07:25
Charles & Elly:
Lieverds, heel veel sterkte en wij denken aan jullie in onze gebeden.
Dikke knuffel en Jehovah's zegen.
Liefs Crying sister
xxx -
17 Juni 2011 - 08:16
Patrick En Perdita:
Lieve Henry en Mirjam,
Heel veel sterkte en Jehovah's zegen van ons... Jehovah zelf zal hem schragen op een divan van ziekte; Heel zijn bed zult gij stellig veranderen tijdens zijn ziekte...Psalm41:3
Jullie kunnen ervan overtuigd zijn dat Jehovah jullie zal helpen te volharden, jullie zijn in onze gebeden!!
Liefs XXX -
17 Juni 2011 - 08:44
Henk En Greet Hennip:
Wat maken jullie toch veel mee zeg! Wij hopen dat jullie de kracht zullen hebben om deze hindernis ook weer te nemen. Het is nu een spannende tijd. We leven met jullie mee en hopen dat Henry sterk genoeg is en langzamerhand weer op zal knappen. Maar dit heeft natuurlijk tijd nodig. Allemaal heel veel liefs, veel sterkte en groetjes van Henk en Greet. -
17 Juni 2011 - 12:53
Rob Vd. Meijden:
Wat vindt ik dit vreselijk voor Henry en zie dan ook uit naar de tijd die in Jesaja 33:24 wordt bescheven. Tot die tijd kan je verzekerd zijn dat Jehovah je zal sterken op je ziekbed Psalm 41:3. Beterschap! -
17 Juni 2011 - 14:08
Marijke Uit Helmond:
Lieve Mirjam en Henry,
Dat is schrikken zeg, heel veel sterkte toegewenst! Ik zal voor jullie bidden!
Heel veel liefs, knuffel Marijke -
17 Juni 2011 - 16:08
Carlo En Miranda:
Lieve Henry en Mirjam,
We lezen altijd met veel plezier jullie verslagen en citeren er soms iets uit op onze vergaderingen, bijv. over jullie originele gezinsstudie-methoden.
Maar dit is nu wel een heel onplezierig bericht en is er toch een zware tijd voor jullie aangebroken.
Wij willen jullie daarom veel sterkte, vrede en wijsheid van Jehovah toewensen!
Hartelijke groetjes van Carlo en Miranda en ook van Ome Peter en Tante Simona. -
17 Juni 2011 - 18:52
Corry Van T Hof.leek:
Lieve mirjam en henry, denk veel aan jullie en wens jullie het allerbeste toe.
Vorige week je moeder gesproken , over
-het visje- leuk he?
Probeer de moed er in te houden, liefs corrry. -
17 Juni 2011 - 19:16
Harm En Elly Ten Hoe:
Lieve familie,
via Dirk en Paula worden wij altijd op de hoogte gehouden van jullie belevenissen en nu ook via jullie nieuwsbrief die we graag lezen en vaak op de vergadering aanhalen, Nu dit nieuws, echt schrikken maar er zijn zoveel broeders en zusters die voor jullie bidden, die gaat absoluut goed komen, we denken aan jullie en horen verder van paula wat we kunnen doen. Heel veel sterkte en Jehovah's zegen.
Harm en Elly uit Amsterdam -
17 Juni 2011 - 19:45
Jethro En Judith:
Lieve schatten, wat een schrik. Die niet-te-stoppen, altijd-maar-doorgaan Henry? We zijn in onze gedachten bij jullie.
Hele dikke knuffels van ons viertjes -
18 Juni 2011 - 06:05
Jan En Joyce Hofland:
Beste Henry, Heel veel sterkte en we hopen dat je snel geopereerd kunt worden. Helaas leven we nog steeds in een wereld waar we ziek worden. We zien uit naar de tijd die gaat komen dat niemand meer ziek zal zijn. Wat zal dat heerlijk zijn. Miriam, ook heel veel sterkte. We denken aan jullie in onze gebeden. Psalm 41:3. Jan en Joyce Hofland -
18 Juni 2011 - 22:29
Hanna Aben:
Lieve Mirjam en Henry,
Wat schrik ik van dit bericht, ik wil jullie echt heel veel sterkte wensen in deze zware periode. Vergeet niet dat jullie nooit alleen zijn, en dat we allemaal met jullie meeleven! Moge Jehovah jullie de kracht geven in deze moeilijke periode. We houden van jullie en bidden voor jullie! Veel liefs en Jehovah's zegen,
Hanna -
19 Juni 2011 - 12:01
Jules,christa, Ramon:
Henry en meriam, wij hebben net het nieuws gelezen, wij willen jullie heel veel sterkte toewensen voor de komende tijd,
en we zullen voor jullie bidden. liefs van jules , christa, en ramon Haye. -
20 Juni 2011 - 21:00
Andreas Dreischor:
Dear Henry,
My loving brother, be strong and know that Jehovah will hear the name Henry a lot of times these days and the comming periode. Jehovah will bring all your hard work in his memory and bless you with the calmt you need. (Malachi 4:2) 2 And to YOU who are in fear of my name the sun of righteousness will certainly shine forth, with healing in its wings; and YOU will actually go forth and paw the ground like fattened calves.”
I pray for you to Mirjam.
Andreas. -
20 Juni 2011 - 21:05
Leon And Natascha:
Dear Henry and Mirjam
You have done so much for other people, now there is a need for yourself.
Jehovah will sustain you and you will experience the love from all the brothers and sisters
love from Leon and Natascha -
22 Juni 2011 - 18:09
Dirk En Christina :
hebben helaas nu pas jullie verslag over henry gelezen maar ook wij wensen jullie JEhova s kracht toe , en hopendat het goed afloop . we weten allen dat jehova ons in wat voor omstandigheid ons altyd zal sterken. -
24 Juni 2011 - 07:17
Dirk En Paula:
lieve Henry, Mirjam Grace en Crispus,
voor jullie allemaal is het ongetwijfeld een spannende en stressvolle tijd. Onzeker over de ontwikkelingen wat betreft de medische zorg. Wat en waar en wanneer. Wees ervan overtuigd dat we veel en ook in onze gebeden aan jullie denken.
Al zal India minder duur zijn als NL of BE, we zijn ervan overtuigd dat de gedachte uit 2 Kor. 8:14 zeker ook voor jullie zal werken. Jehovah zorgt voor zijn loyalen, en velen willen daar zeker een steentje toe bijdragen. Veel liefs, sterkte en Jehovah's zegen.
Dirk en Paula -
26 Juni 2011 - 20:33
Lois:
Heel veel sterkte!!!
Ik hoop dat de uitslag in Nairobi mee is gevallen maar dat het iig goed komt!!
Liefs
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
