Zo veel te doen! So much work to do!
Door: Natalie
Blijf op de hoogte en volg Natalie
13 Mei 2015 | Oeganda, Kitende
Voor mijn Nederlandse lezers….lees verder voor het volledige verslag onder de Engelse tekst!
TO MY ENGLISH READERS
Sorry sorry for not having had the time to write my report in English. I hope you forgive me! Please be content with all the photos below.
Just letting you know that I’m still alive and kickin’ here, running around like crazy to try and help as many people as possible to learn about Jehovah within the limited time that is left for me here.
If anyone of you has slightly considered / fancied to try out Uganda, PLEASE come! No single minute of your time will be waisted. Don’t be weary of the unknown, within few weeks you’ll be much at ease and have established your own Bible studies.
At this moment the construction of our Kingdom Hall has started! We expect to dedicate the Hall within 3 months time. Jehovah willing, it will only increase the growth here more and more.
TERUG NAAR NEDERLANDS
He he, eindelijk weer eens tijd (omdat het buiten hard regent en de onverharde wegen hier nu grote modderpoelen zijn waar ik niet graag een vrije val in maak….) om jullie een update te geven over mijn leventje hier.
Newsflash! Veel eerder dan verwacht gaat de bouwploeg beginnen aan de bouw van onze eigen Koninkrijkszaal! Ze zijn al begonnen met het plaatsen van een omheining. Dat is altijd het eerste dat ze doen. Het wil wat met al die dieven hier. Kan niet wachten tot we als gemeente betrokken worden bij de bouw, wat een voorrecht om de eerste paar weken ervan mee te maken! Waarschijnlijk is de inwijding pas nadat ik alweer terug ben in Nederland, elk voordeel heb z’n nadeel… ;-).
MARY, GEORGE EN... FAITH!
Ondertussen is mijn superzwangere Bijbelstudente Mary niet meer superzwanger maar gezegend met een mooie dochter! Ze noemt haar Faith, hoewel zij en haar man George er geloof ik nog niet helemaal uit zijn wat haar naam wordt. De traditionele naam is te moeilijk om te onthouden, en Faith vind ik wel passen bij de omstandigheden waarin ze is bevallen. Het arme mens moest naar Mulago Hospital, het ziekenhuis voor de armen noem ik het maar, gesubsidieerd door de overheid.
De behandelingen zijn goedkoop maar de hygiëne ver beneden peil en de kamers overvol. En zoals in veel ziekenhuizen hier, moeten patiënten hun eigen beddengoed meenemen, zelfs soms het plastic waarop ze bevallen! Niemand brengt je eten of wast je, dat moet je familie doen. Mary vertelde op weg van het ziekenhuis naar huis dat de verpleegsters weigerden naar de patiënten om te kijken die niet genoeg geld hadden. Ze verzorgden alleen de patiënten die eerst betaalden. Of je leven nu in gevaar is of niet.
In Mary’s geval werd het een kritieke situatie omdat ze een keizersnede nodig had, en wel meteen! Anders zouden zij en de baby in gevaar komen. Maar voordat de chirurg iets kan doen, moet de patiënt ingeschreven worden, en dat moest iemand voor haar doen, ze kon het niet alleen in haar conditie. Helaas was zelfs haar man er niet (was naar huis gegaan om spullen op te halen = ruim een uur of 1,5 uur reistijd), ze was helemaal alleen. Uiteindelijk hebben ze haar toch op de operatietafel gegooid om de baby te halen. Na de geboorte en terug in haar bed met baby en al, was ze nog steeds helemaal alleen. Was zo moe maar durfde haar ogen niet te sluiten uit angst dat iemand haar baby zou stelen. Dat is namelijk de orde van de dag, vooral als er ook iemand in de buurt is wiens baby het niet heeft overleefd. Inderdaad was er zo iemand in de kamer.
Het feit dat zowel zij als haar dochter dit alles hebben overleefd en nu samen met ons en George in Wilberforce en Rosa’s auto op weg naar huis waren, schrijft Mary helemaal toe aan haar God Jehovah. Het is maar goed dat Willie en Rosa bereid waren ze op te halen, want hoe anders zou ze na zo’n operatie naar huis zijn gekomen! Geld voor een privé taxi hebben ze niet. Sterker nog. In de auto (inmiddels ’s avonds laat in de file eindelijk Kampala stad uit) bleef Rosa in Luganda doorvragen bij Mary hoe nu verder. Mary was wat terughoudend maar toen Rosa rechtstreeks vroeg of ze ten minste pijnstillers en medicijnen mee had gekregen voor vannacht, schudde Mary haar hoofd. “Hmmm, nee…. Maar we halen wel iets als we thuis zijn.” Rosa: “Hoe dan, zijn er apotheken bij jullie in de buurt?” Mary: “Nee… maar ja, ach, waar is het geld om medicijnen te kopen.” Ze was dus echt van plan om haar mond te houden en die nacht pijn te lijden én zich bloot te stellen aan het gevaar van een infectie zonder antibiotica! Niet één keer hebben deze mensen die zo arm zijn dat ze niet eens kolen kunnen kopen om op te koken, zelfs maar om een muntje van 500 shilling gevraagd (15 cent). Hoe anders zijn deze mensen ten opzichte van zoveel andere Oegandezen die bij het zien van blanke huid dollartekens in hun ogen krijgen. We waren allemaal zwaar onder de indruk. Jullie snappen wel dat we haar stant a pede het medicijnen recept ontfutseld hebben en bij de eerste de beste apotheek naar binnen zijn gerend. Mary en George konden het niet geloven.
Ik blijf Jehovah bedanken voor het voorrecht hen ontmoet te hebben en dat ze allebei gestaag doorgaan met hun Bijbelstudie.
Jehovah is duidelijk hard aan het werk in Uganda om dit soort geestelijk gezinde personen te trekken. Mary en George zijn lang niet de enigen in onze kleine gemeente. Er zijn alleen al in de paar maanden dat ik er ben, zeker nog vijf of meer andere Bijbelstudentes van zowel Rosa als andere needgreaters die pas net zijn begonnen met studeren, meer dan gretig de Bijbelse waarheden in zich opslurpen en ongeacht de loopafstand naar de zaal, weer of geen weer, vanaf het begin trouw naar de vergaderingen komen, zelfs al actief deelnemen aan de Wachttoren bespreking!
Onze kleine gemeente bestaat pas 4 jaar, heeft nu bijna 40 verkondigers maar zo’n 70 aanwezigen op zondag, soms met uitschieters naar 90. Een broeder die vanaf het begin Kitende heeft zien groeien, vertelde me gisteren dat hij de laatste vijf maanden sinds we in Kevina House vergaderen, een opmerkelijke groei heeft waargenomen. Hoe zal het zijn als we onze eigen Koninkrijkszaal hebben!
JOSHUA EN ZIJN JAJA'S
Ondertussen studeer ik ook met een jongen van 11 jaar, Joshua. Hij en zijn vele broertjes, zusjes, neefjes en nichtjes (geen idee wie wat is) wonen bij hun jaja’s (grootouders) en overgrootmoeder (die ik super jaja noem). Joshua’s school is vlakbij hun huis. Hij is ontzettend scherp voor zijn leeftijd en heel leergierig. Een aantal weken terug startte ik Bijbelles met hem uit de Luister naar God brochure. Dat was buiten, in hun compound. Toen ik de week erop terugkwam, werd ik hartelijk ontvangen door zowel Joshua als zijn oma, die ons binnen nodigde in hun huisje (betonnen kamertje met versleten bank). Binnen enkele seconden was het kamertje gevuld met de rest van alle kinderen, tussen 2 en 12 jaar oud. Iedereen wilde mee gluren, maar Joshua liet zich niet hinderen en ging onverstoorbaar door met onze bespreking. Daarna besloot ik ze een van de David en Sofia filmpjes te laten zien, wat een hit! Nu vragen ze elke week om een video :-).
We konden niet weggaan zonder eerst de rest van de familie begroet te hebben. Het volgende huisje op de compound (ook een betonnen donker kamertje) was het huis van super jaja, ver in de tachtig, en rimpeliger kan niet, maar super jaja was springlevend, bleek Engels te spreken en las zonder bril in haar Luganda Bijbel! Haar dochters (jaja’s Ruth en Sara) kwamen er ook bij zitten, plus alle kinderen plus uiteindelijk opa Daniel (zoon van super jaja). Om ze vervolgens de ontdekking van de eeuw te laten maken door Psalm 83:18 in hun Luganda Bijbel te laten lezen. Krijg de hik, Katonda (God) heeft een naam, Yakuwa! Na een fijn gesprek (Joshua luisterde in een hoekje scherp mee) de video “Waarom de Bijbel studeren” laten zien.
Helaas was het door de onophoudende regen de laatste twee zaterdagen onmogelijk om ze te bezoeken op het afgesproken tijdstip en ben ik gisteren op een doordeweekse dag teruggegaan om te zien wie ik thuis zou vinden. Ze waren er allemaal! Jullie hadden moeten zien hoe Joshua als een stier het huis van zijn oma in rende om vervolgens over de compound naar me toe te huppelen met zijn Luister naar God brochure in zijn hand zwaaiend. Hij moest nog even geduld hebben want inmiddels waren we bezig het Wat leert de Bijbel boekje te introduceren bij jaja Sara. Hoe gebruikte Joshua zijn tijd? Op het betonnen trappetje achter ons zaten hij en zijn neefjes/nichtjes hardop in de brochure te lezen en onderwees hij de kleinere kinderen! Inmiddels zijn we met het Bijbelverhalen boek begonnen.
De foto’s bij dit verslag brengen alles in beeld, enjoy!
TO MY ENGLISH READERS
Sorry sorry for not having had the time to write my report in English. I hope you forgive me! Please be content with all the photos below.
Just letting you know that I’m still alive and kickin’ here, running around like crazy to try and help as many people as possible to learn about Jehovah within the limited time that is left for me here.
If anyone of you has slightly considered / fancied to try out Uganda, PLEASE come! No single minute of your time will be waisted. Don’t be weary of the unknown, within few weeks you’ll be much at ease and have established your own Bible studies.
At this moment the construction of our Kingdom Hall has started! We expect to dedicate the Hall within 3 months time. Jehovah willing, it will only increase the growth here more and more.
TERUG NAAR NEDERLANDS
He he, eindelijk weer eens tijd (omdat het buiten hard regent en de onverharde wegen hier nu grote modderpoelen zijn waar ik niet graag een vrije val in maak….) om jullie een update te geven over mijn leventje hier.
Newsflash! Veel eerder dan verwacht gaat de bouwploeg beginnen aan de bouw van onze eigen Koninkrijkszaal! Ze zijn al begonnen met het plaatsen van een omheining. Dat is altijd het eerste dat ze doen. Het wil wat met al die dieven hier. Kan niet wachten tot we als gemeente betrokken worden bij de bouw, wat een voorrecht om de eerste paar weken ervan mee te maken! Waarschijnlijk is de inwijding pas nadat ik alweer terug ben in Nederland, elk voordeel heb z’n nadeel… ;-).
MARY, GEORGE EN... FAITH!
Ondertussen is mijn superzwangere Bijbelstudente Mary niet meer superzwanger maar gezegend met een mooie dochter! Ze noemt haar Faith, hoewel zij en haar man George er geloof ik nog niet helemaal uit zijn wat haar naam wordt. De traditionele naam is te moeilijk om te onthouden, en Faith vind ik wel passen bij de omstandigheden waarin ze is bevallen. Het arme mens moest naar Mulago Hospital, het ziekenhuis voor de armen noem ik het maar, gesubsidieerd door de overheid.
De behandelingen zijn goedkoop maar de hygiëne ver beneden peil en de kamers overvol. En zoals in veel ziekenhuizen hier, moeten patiënten hun eigen beddengoed meenemen, zelfs soms het plastic waarop ze bevallen! Niemand brengt je eten of wast je, dat moet je familie doen. Mary vertelde op weg van het ziekenhuis naar huis dat de verpleegsters weigerden naar de patiënten om te kijken die niet genoeg geld hadden. Ze verzorgden alleen de patiënten die eerst betaalden. Of je leven nu in gevaar is of niet.
In Mary’s geval werd het een kritieke situatie omdat ze een keizersnede nodig had, en wel meteen! Anders zouden zij en de baby in gevaar komen. Maar voordat de chirurg iets kan doen, moet de patiënt ingeschreven worden, en dat moest iemand voor haar doen, ze kon het niet alleen in haar conditie. Helaas was zelfs haar man er niet (was naar huis gegaan om spullen op te halen = ruim een uur of 1,5 uur reistijd), ze was helemaal alleen. Uiteindelijk hebben ze haar toch op de operatietafel gegooid om de baby te halen. Na de geboorte en terug in haar bed met baby en al, was ze nog steeds helemaal alleen. Was zo moe maar durfde haar ogen niet te sluiten uit angst dat iemand haar baby zou stelen. Dat is namelijk de orde van de dag, vooral als er ook iemand in de buurt is wiens baby het niet heeft overleefd. Inderdaad was er zo iemand in de kamer.
Het feit dat zowel zij als haar dochter dit alles hebben overleefd en nu samen met ons en George in Wilberforce en Rosa’s auto op weg naar huis waren, schrijft Mary helemaal toe aan haar God Jehovah. Het is maar goed dat Willie en Rosa bereid waren ze op te halen, want hoe anders zou ze na zo’n operatie naar huis zijn gekomen! Geld voor een privé taxi hebben ze niet. Sterker nog. In de auto (inmiddels ’s avonds laat in de file eindelijk Kampala stad uit) bleef Rosa in Luganda doorvragen bij Mary hoe nu verder. Mary was wat terughoudend maar toen Rosa rechtstreeks vroeg of ze ten minste pijnstillers en medicijnen mee had gekregen voor vannacht, schudde Mary haar hoofd. “Hmmm, nee…. Maar we halen wel iets als we thuis zijn.” Rosa: “Hoe dan, zijn er apotheken bij jullie in de buurt?” Mary: “Nee… maar ja, ach, waar is het geld om medicijnen te kopen.” Ze was dus echt van plan om haar mond te houden en die nacht pijn te lijden én zich bloot te stellen aan het gevaar van een infectie zonder antibiotica! Niet één keer hebben deze mensen die zo arm zijn dat ze niet eens kolen kunnen kopen om op te koken, zelfs maar om een muntje van 500 shilling gevraagd (15 cent). Hoe anders zijn deze mensen ten opzichte van zoveel andere Oegandezen die bij het zien van blanke huid dollartekens in hun ogen krijgen. We waren allemaal zwaar onder de indruk. Jullie snappen wel dat we haar stant a pede het medicijnen recept ontfutseld hebben en bij de eerste de beste apotheek naar binnen zijn gerend. Mary en George konden het niet geloven.
Ik blijf Jehovah bedanken voor het voorrecht hen ontmoet te hebben en dat ze allebei gestaag doorgaan met hun Bijbelstudie.
Jehovah is duidelijk hard aan het werk in Uganda om dit soort geestelijk gezinde personen te trekken. Mary en George zijn lang niet de enigen in onze kleine gemeente. Er zijn alleen al in de paar maanden dat ik er ben, zeker nog vijf of meer andere Bijbelstudentes van zowel Rosa als andere needgreaters die pas net zijn begonnen met studeren, meer dan gretig de Bijbelse waarheden in zich opslurpen en ongeacht de loopafstand naar de zaal, weer of geen weer, vanaf het begin trouw naar de vergaderingen komen, zelfs al actief deelnemen aan de Wachttoren bespreking!
Onze kleine gemeente bestaat pas 4 jaar, heeft nu bijna 40 verkondigers maar zo’n 70 aanwezigen op zondag, soms met uitschieters naar 90. Een broeder die vanaf het begin Kitende heeft zien groeien, vertelde me gisteren dat hij de laatste vijf maanden sinds we in Kevina House vergaderen, een opmerkelijke groei heeft waargenomen. Hoe zal het zijn als we onze eigen Koninkrijkszaal hebben!
JOSHUA EN ZIJN JAJA'S
Ondertussen studeer ik ook met een jongen van 11 jaar, Joshua. Hij en zijn vele broertjes, zusjes, neefjes en nichtjes (geen idee wie wat is) wonen bij hun jaja’s (grootouders) en overgrootmoeder (die ik super jaja noem). Joshua’s school is vlakbij hun huis. Hij is ontzettend scherp voor zijn leeftijd en heel leergierig. Een aantal weken terug startte ik Bijbelles met hem uit de Luister naar God brochure. Dat was buiten, in hun compound. Toen ik de week erop terugkwam, werd ik hartelijk ontvangen door zowel Joshua als zijn oma, die ons binnen nodigde in hun huisje (betonnen kamertje met versleten bank). Binnen enkele seconden was het kamertje gevuld met de rest van alle kinderen, tussen 2 en 12 jaar oud. Iedereen wilde mee gluren, maar Joshua liet zich niet hinderen en ging onverstoorbaar door met onze bespreking. Daarna besloot ik ze een van de David en Sofia filmpjes te laten zien, wat een hit! Nu vragen ze elke week om een video :-).
We konden niet weggaan zonder eerst de rest van de familie begroet te hebben. Het volgende huisje op de compound (ook een betonnen donker kamertje) was het huis van super jaja, ver in de tachtig, en rimpeliger kan niet, maar super jaja was springlevend, bleek Engels te spreken en las zonder bril in haar Luganda Bijbel! Haar dochters (jaja’s Ruth en Sara) kwamen er ook bij zitten, plus alle kinderen plus uiteindelijk opa Daniel (zoon van super jaja). Om ze vervolgens de ontdekking van de eeuw te laten maken door Psalm 83:18 in hun Luganda Bijbel te laten lezen. Krijg de hik, Katonda (God) heeft een naam, Yakuwa! Na een fijn gesprek (Joshua luisterde in een hoekje scherp mee) de video “Waarom de Bijbel studeren” laten zien.
Helaas was het door de onophoudende regen de laatste twee zaterdagen onmogelijk om ze te bezoeken op het afgesproken tijdstip en ben ik gisteren op een doordeweekse dag teruggegaan om te zien wie ik thuis zou vinden. Ze waren er allemaal! Jullie hadden moeten zien hoe Joshua als een stier het huis van zijn oma in rende om vervolgens over de compound naar me toe te huppelen met zijn Luister naar God brochure in zijn hand zwaaiend. Hij moest nog even geduld hebben want inmiddels waren we bezig het Wat leert de Bijbel boekje te introduceren bij jaja Sara. Hoe gebruikte Joshua zijn tijd? Op het betonnen trappetje achter ons zaten hij en zijn neefjes/nichtjes hardop in de brochure te lezen en onderwees hij de kleinere kinderen! Inmiddels zijn we met het Bijbelverhalen boek begonnen.
De foto’s bij dit verslag brengen alles in beeld, enjoy!
-
13 Mei 2015 - 21:46
Jannie Kleingeld:
Hallo lieve Nathalie
Bedankt voor je super verslag
Wat een ervaringen en zegeningen maak jij mee!
Heerlijk om zo te prediken nou begrijp ik waarom je steeds weer naar Oeganda gaat.
Daar is prediken een feest vanwege de vele belangstellenden geweldig.
Hier in Nederland moet je echt zoeken naar mensen die je wat kan vertellen over Jehovah
En dan is het moeilijk om ze naar de zaal te krijgen!
Maar het is verfrissend om jou verslagen te lezen en heel aanmoedigend super hoor dat je dit
Regelmatig doet en aan ons verteld deze dingen vergeet je nooit meer.
Wat hebben wij het rijk hier met ziekenhuis en medicijnen he?
Dat besef je nu wel met zo,n verhaal van de geboorte van Faith
Doe iedereen de groeten en veel liefs uit Nederland
En een knuffel voor jou en je harde werk -
13 Mei 2015 - 21:49
Marco En Natascha:
Wat een aangrijpend verhaal met de bevalling.
Wat hebben we het in ned Dan goed.
Heel veel succes daar .
In zwijndrecht zijn we de zaal ook aan het renoveren.
Erg leuk om te doen.
Gr Marco en natascha -
13 Mei 2015 - 22:24
Nadine:
Goi! Wat een verhalen weer, elke keer weer zo indrukwekkend..! En die foto's spreken boekdelen :-), jullie zien er goed en happy uit! -
13 Mei 2015 - 22:29
Patrick&iris:
Het is nu 22:25 uur... Een heerlijke bed time story... Thanks dear.. Longing to see you again darling. Prachtig verhaal. Zeker ging mijn hart uit naar de pasbevallen mammie, bless her heart! Xx Iris -
14 Mei 2015 - 00:06
Jan & Joyce Hofland:
Lieve Natalie, wat een geweldig verslag weer! Wat hebben wij het goed hier qua medische zorg. Gelukkig is de bevalling veilig afgelopen en ik heb inmiddels op een ander medium het prachtige kindje al gezien, smelt..... Wat bijzonder ook om met kinderen te studeren. Die zijn zo ontvankelijk voor de waarheid en wat schattig dat Joshua hetgeen hij heeft geleerd direct al weer met andere kinderen wilde delen, echt een geweldige ervaring. Dit sterkt ons geloof ook weer en je ziet hoe fijn het is om te prediken en mensen te mogen onderwijzen in de waarheid. En wat een geweldige opkomst hebben jullie in de gemeente! Inderdaad tijd voor een eigen koninkrijkszaal, daarna zal de groei nog meer toenemen. Nou Natalie, je bent absoluut weer niet voor niets in je Oegandeese toewijzing. Je maakt geweldige en bijzondere dingen mee. Wij blijven meegenieten van je geweldige ervaringen. Lieve groeten en vooral Jehovah's rijkste zegen! Knuffel van Jan en Joyce xxx -
14 Mei 2015 - 06:04
Pharmely:
Dankje wel voor je mooie ervaringen. Dat je zes maanden alweer op zitten. Ze zullen je erg missen en jij hun ook. Heel erg leuk dat er een koninkrijk zaal gaat komen. Het wordt binnenkort propvol.
Pharmely
-
14 Mei 2015 - 06:58
Lilian:
Hee meissie,
Ontroerend, wat een ervaringen!
Prachtig hoe je Jehovah zo dient en hoe je Door hem gebruikt wordt.
Trots op je!!!
Lieve knuffel Lilian -
14 Mei 2015 - 09:26
Richenel En Thamar:
Hoi Natalie...weer n heerlijk verslag en inderdaad...lieve.mensen:..Kom alsjeblieft helpen in dit predikings paradijs.
Wat leuk dat je ook nog een stukje van de bouw mag meemaken...geniet ervan!
Liefs Richenel en Thamar uit Kira Kampala -
14 Mei 2015 - 09:29
Ada Heerschap:
Prachtig dit verslag uit Uganda.Wat een ijver.En de reactie van mensen is uniek.Nog veel plezier daar en als je in Nederland bent kun je terug kijken op een productieve tijd.
Goede reis terug en lieve groetjes van mij uit Zonnemaire. -
14 Mei 2015 - 10:00
Mams:
Lieve schat,
Van al die ervaringen word ik werkelijk emotioneel. Wat een andere wereld en wat een verhaal met Mary en Joshua en alles wat je meer beleeft.
Maar wat geweldig ook dit alles zelf mee te maken en gebruikt te worden, maar ook voor jouw
Petje af................lieve dochter!!!!!
Hèèèèèl veeeeel liefs, je mams
-
14 Mei 2015 - 10:23
Omie:
Hoi moppie we hebben genoten van je ervaringen .fijn dat jij in je jonge jaren zoveel kan betekenen voor de lieve mensen in Uganda.veel succes verder en Jehovah'zegen.Gr.allemaal .knuffel omie -
14 Mei 2015 - 10:23
Omie:
Hoi moppie we hebben genoten van je ervaringen .fijn dat jij in je jonge jaren zoveel kan betekenen voor de lieve mensen in Uganda.veel succes verder en Jehovah'zegen.Gr.allemaal .knuffel omie -
14 Mei 2015 - 10:23
Omie:
Hoi moppie we hebben genoten van je ervaringen .fijn dat jij in je jonge jaren zoveel kan betekenen voor de lieve mensen in Uganda.veel succes verder en Jehovah'zegen.Gr.allemaal .knuffel omie -
14 Mei 2015 - 10:23
Omie:
Hoi moppie we hebben genoten van je ervaringen .fijn dat jij in je jonge jaren zoveel kan betekenen voor de lieve mensen in Uganda.veel succes verder en Jehovah'zegen.Gr.allemaal .knuffel omie -
14 Mei 2015 - 10:24
Omie:
Hoi moppie we hebben genoten van je ervaringen .fijn dat jij in je jonge jaren zoveel kan betekenen voor de lieve mensen in Uganda.veel succes verder en Jehovah'zegen.Gr.allemaal .knuffel omie -
14 Mei 2015 - 10:24
Omie:
Hoi moppie we hebben genoten van je ervaringen .fijn dat jij in je jonge jaren zoveel kan betekenen voor de lieve mensen in Uganda.veel succes verder en Jehovah'zegen.Gr.allemaal .knuffel omie -
14 Mei 2015 - 11:07
Ruben:
Aangrijpend, aanmoedigend, ontroerend en bijzonder stimulerend. Wat maak je veel mee Nathalie, maar enthousiasme en de vreugde spat ervan af! Hartelijk dank voor het met ons delen van deze bijzondere ervaringen. Het is je gelukt ons erbij te betrekken alsof we er zelf bij zijn. Wat een bevalling, wat een zorg, wat een sterke vrouw. Jehovah's zegen en hopelijk zal de nieuwe zaal een mijlpaal zijn voor nog meer groei! Lieve groetjes Ruben en Corry. -
14 Mei 2015 - 12:27
Susy (en Wijnand :-) ):
Wat een leuke ontroerende verhalen!! Ben trots op je. En het gave is dat ik het nu voor me zie alsof ik erbij ben!! Wat een zegeningen!! Dikke knuffel, van ons -
14 Mei 2015 - 15:08
Meriam:
Fantastisch Natalie. Wat een prachtige ervaringen. De kleine zal tot duizend worden, is echt op jullie van toepassing. Ook jullie zorg voor de studenten. Helemaal top. Ja ik ben echt onder de indruk. Heel veel succes met alles .Lieve groeten van Gerard en Meriam. -
14 Mei 2015 - 15:15
Andreas Van Den Berg:
Mooi hoor! Zet 'm op!
-
15 Mei 2015 - 07:30
Jaapp, Ine En Onno:
Via Marco & Natascha kregen we dit bericht doorgestuurd. Indrukwekkend.
We zijn niet in staat daar te komen helpen, maar misschien kunnen we wat financiële middelen gebruiken om het werk daar te ondersteunen? -
15 Mei 2015 - 19:38
Tante Mar:
Hoi naat,
We zijn nu een paar weken hier in Zwijndrecht bezig met renoveren van onze zaal en net als ij vinden Leon en ik het ook heel fijn daaraan te mogen bijdragen. Ook vandaag weer daar geweest. Leon is iedere vrijdag vrij en gaat dan naar de renovatie en ik ga dan ook om voor de catering zorgen.
Ook zaterdag besteed Leon nu aan de renovatie, het is erg gezellig met elkaar maar wel hard werken.
De sfeer is net zo als op de films waar je normaal jaloers op bent maar nu zelf ondervindt. Ik begrijp dus heel goed dat jij het ook leuk vindt om dit mee te mogen maken in Afrika.
Niet normaal wat je daar meemaakt als je in het ziekenhuis ligt en onbegrijpelijk voor ons Nederlanders met onze goede voorzieningen.!!!!
Je maakt weer veel mee Naat, leuk je verslag. Bedankt
liefs margaret
-
16 Mei 2015 - 08:38
Lydia:
Hey Natalie. ...Wat een geweldig verhaal weer,! Heerlijk om te lezen. Zal nog better zijn het zelf te ervaren. Wat fijn he, om je zo nuttig te voelen en mensen mag helpen jehovah te leren kennen. Geniet nog ff daar :D :X ;D xx xx liefs van lyd -
16 Mei 2015 - 12:43
Corry Verver:
Lieve Natalie,
Wat een indrukwekkend verhaal. Je hebt het allemaal zo mooi en boeiend beschreven, dat het leek alsof ik zelf bij de bevalling aanwezig was. Wat een beproevingen moeten die vrouwen daar doorstaan. En natuurlijk niet alleen de vrouwen. Als ik dat zo allemaal lees, denk ik: waar maak ik me druk om? Wij hebben hier alles. Bij het kleinste pijntje kunnen we naar een dokter hollen, om daarna te klagen over de hoge kosten die we heus wel kunnen missen.
Je doet fantastisch werk daar. Hartelijk dank voor de mooie verslagen.
Lieve groet,
Corry
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
