De eerste indrukken
Door: Nadine
Blijf op de hoogte en volg Natalie
21 Januari 2011 | Oeganda, Hoima
Tijd voor een volgend verslagje.
Wat je in 3 dagen al niet voor indrukken kan opdoen! Eigenlijk begin ik nu al wat te wennen aan hoe het dagelijks leven in Hoima eraan toe gaat, maar ik ga gewoon proberen de eerste indrukken uit te drukken ;-).
De dag na aankomst hebben we vooral geslapen, uitgepakt en bijgekomen. En gesetteld in ons appartementje: een woonkamer beneden en een slaapkamer boven, allemaal prima ingericht. En een douche. Koud water, dat wel, maar who cares in zo’n warm land. Zelfs een echte wc! De stroom valt ’s avonds meestal uit, maar wij vinden kaarslicht wel gezellig. We voelen ons helemaal thuis hier. Ons appartementje is de enige van een ca. 12 die net op tijd af was gemaakt. Allemaal op het terrein van Mirjam en Henry. De foto’s laten beter zien hoe echt is. Pas in de namiddag ging de deur van het slot, met het plan om naar Hoima town te wandelen (ca. 4 km). Crispus en Grace staarden ons alleen vol ongeloof aan, alsof we gek geworden waren. Veel te stoffig. “It’s not like Holland!”. Hmmm jammer dan, we zijn niet van suiker. Maar toen onderweg de eerste truck langs kwam scheuren, snapten we wat ze bedoelden. De eerste van vele grote roodbruine stofwolken daalde op ons neer. Uche. Ook niet dat er een stoep waar je kan lopen. Maar dat was nog niet eens zo erg. Wat de weg langer maakte was de enorme uitloop uit alle hutjes die we veroorzaakten. “MZUNGU MZUNGU!!!” Massa’s kinderen, maar ook volwassenen, liepen op hun terrein met ons mee, ze leken nog nooit blanken te hebben gezien. Nu reflecteren wij ook wel licht, niet elke mzungu is zo bleek als wij natuurlijk, en dan ook nog twee bij elkaar, wat een feest. Voor hun dan. In het begin aandoenlijk maar op gegeven moment duurt 4 km teruglachen en zwaaien best lang. Volgende keer toch maar met de bodaboda. Ja, dat is het locale vervoersysteem. Geen dolmusbusjes of tuktuk, je springt gewoon bij een jongen achterop de motor, haha! Ja echt, je ziet ze overal, daar zijn ze voor, geef ze 30 cent en ze rijden je naar waar je wezen moet.
Eindelijk aangekomen in de stad met minstens 3 blaren op elke voet, begon het volgende apieskijke project. We hadden op Mirjams kantoor afgesproken want we hadden nog wat boodschappen nodig, maar een normale supermarkt hebben ze natuurlijk niet. De ‘stad’ bestaat uit 2 hoofdstraten en een markt waar je van alles kan kopen. Wat een drukte en gekrioel van mensen, verkopers, fietsers, vrouwen met manden op hun hoofd, groepen boda’s, enzovoorts. Ik zou compleet de weg zijn kwijt geraakt als Mirjam er niet bij was. Ondanks dat het maar 2 grote straten zijn. De markt was prachtig om te zien. Allerlei kleuren van de groentes en fruit, de manden met meel en bonen, mooi gezicht. Om de hoek was de slager. Een halve koe hing aan touw, omringd door vliegen, z’n inmiddels lege darm lag nog op de tafel. Een stuk koe ging mee met Mirjam, daar is inmiddels gehakt van gedraaid. Ook de botten gingen mee, voor de honden. ’s Avonds mochten we met de familie mee eten, en deden we vervolgens mee met de gezinsstudie (voorbereiden van de wt). Dat was onze eerste dag in Hoima. Hoe zou ’t morgen gaan?
Voor het eerst een dag in de velddienst met de locale broeders en zusters! Gelukkig gingen de meiden ook mee, Francina (18 jr) en Jovia (21 jr), zij pionieren ook. Henry zette ons bij de actie (trefpunt) af. De actie was bij een zuster thuis. Na het uitstappen moesten we tussen piepkleine huisjes en tussen het groen doorlopen om er te komen. Voor de kleine ingangen hangen gordijnen tegen de zon en insecten. Jovia schopte haar sandalen uit, en schoof een van de gordijnen opzij. Een piepkleine ‘woonkamer’, nog geen 8 m2, dat was ‘t. Maar het was netjes en schoon, met een bank en een plank. Toch konden alle 10 brs en zrs die op de actie kwamen erin. De actie ging precies zoals in Den Haag. De jonge br die de actie leidde heette iedereen welkom, gaf wat suggesties over hoe gesprekken te beginnen, deelde de aanwezigen met elkaar in, sprak een gebed uit, en daar gingen we! Ik had al met Jovia afgesproken en Natalie met Francina. Geen idee wat ik moest verwachten! Hier zijn de gebiedjes niet in vierkante blokken ingedeeld, hoe moest je weten welke huisjes je moet bezoeken en waar de rest is? Hoe reageren de mensen? Spreken ze wel allemaal engels? De traktaten die ik bij me had waren allemaal in het Runyoro. Nou ja, gaan maar met de banaan. Jovia snapte gelukkig precies de aanwijzingen van de broeder en we stapten op het eerste huisje af. Nou zo gaat het dus: mensen leven meer buiten dan binnen, dus je treft ze op hun binnenplaatsjes. Tussen de was die hangt te drogen, zittend met elkaar op kleedjes, kindjes schrobbend die onder de zeepsop in teiltjes met water met grote ogen naar je staren. Ze kijken er niet vreemd van op als je ineens op hun terreintje staat. Wel van de blanke die er ook bij staat. Vooral de kinderen, op gegeven moment zat ik bij een dame in haar kamertje en staken zeker 10 kinderen hun hoofd onder het gordijn door en raakten ‘stiekem’ giechelend mijn benen aan om er vervolgens achter te komen dat het toch echt echte huid was! De mensen reageren heel open, verwelkomen je, onderbreken hun werk, en pakken een krukje of iets anders om op te zitten erbij. Of je wordt in hun piepkleine woninkje binnen genodigd. Bijbel erbij en beginnen maar! Meestal pakte ik de ideale folder ‘Bent u benieuwd naar de waarheid?’ erbij om mee te beginnen: waarin 6 vragen, die bijna elk mens bezig houden, kort aan de hand van de bijbel worden beantwoord. Ik nodigde ze uit een vraag uit te kiezen, die ze het meest bezighoudt. Typerend dat bijna iedereen zonder aarzelen de vraag ‘wat gebeurt er bij de dood’ uitkiest. Zo volgen interessante gesprekjes. Het voordeel is dat iedereen in God gelooft, een goede basis. Zoveel mensen zijn benieuwd naar wat de bijbel nou echt leert, ondanks dat bijna iedereen naar één of andere kerk gaat en er allerlei bijgelovige ideeën op na houdt, en waarderen dat je de moeite voor ze neemt om ze daarbij te helpen. Maar er is zoveel te doen, er zijn nog zoveel mensen überhaupt nooit zijn bereikt. Dus aan wie ga je structureel je tijd besteden? Hier hanteren ze dus de regel H-H-H: Honest (oprecht), Humble (nederig), Hungry (hongerig (naar de waarheid)). Degenen die aan alle H’s voldoen, krijgen het voorrecht bijbelstudie te krijgen.
Na deze eerste dag in de velddienst in Hoima besloten Natalie en ik voor onze gastfamilie een pan spaghetti bolognese te maken, op z’n hollands. Heerlijk.
De grote spin die we ’s avonds in ons huisje tegenkwamen was minder fijn. Het eerste grote stuk ongedierte in huis. Gelukkig hebben ze daar spray voor. Hoera. De zoveelste Afrikaanse oplossing voor een Afrikaans probleem. Daar hebben ze hier heel veel van.
Binnenkort volgt meer!
PS: af en toe zullen we jullie toch een melding laten sturen door waarbenjij.nu, als er een nieuw verslag is geplaatst. Maar check ook zelf, want om jullie niet te belagen, doen we dat niet altijd.
Wat je in 3 dagen al niet voor indrukken kan opdoen! Eigenlijk begin ik nu al wat te wennen aan hoe het dagelijks leven in Hoima eraan toe gaat, maar ik ga gewoon proberen de eerste indrukken uit te drukken ;-).
De dag na aankomst hebben we vooral geslapen, uitgepakt en bijgekomen. En gesetteld in ons appartementje: een woonkamer beneden en een slaapkamer boven, allemaal prima ingericht. En een douche. Koud water, dat wel, maar who cares in zo’n warm land. Zelfs een echte wc! De stroom valt ’s avonds meestal uit, maar wij vinden kaarslicht wel gezellig. We voelen ons helemaal thuis hier. Ons appartementje is de enige van een ca. 12 die net op tijd af was gemaakt. Allemaal op het terrein van Mirjam en Henry. De foto’s laten beter zien hoe echt is. Pas in de namiddag ging de deur van het slot, met het plan om naar Hoima town te wandelen (ca. 4 km). Crispus en Grace staarden ons alleen vol ongeloof aan, alsof we gek geworden waren. Veel te stoffig. “It’s not like Holland!”. Hmmm jammer dan, we zijn niet van suiker. Maar toen onderweg de eerste truck langs kwam scheuren, snapten we wat ze bedoelden. De eerste van vele grote roodbruine stofwolken daalde op ons neer. Uche. Ook niet dat er een stoep waar je kan lopen. Maar dat was nog niet eens zo erg. Wat de weg langer maakte was de enorme uitloop uit alle hutjes die we veroorzaakten. “MZUNGU MZUNGU!!!” Massa’s kinderen, maar ook volwassenen, liepen op hun terrein met ons mee, ze leken nog nooit blanken te hebben gezien. Nu reflecteren wij ook wel licht, niet elke mzungu is zo bleek als wij natuurlijk, en dan ook nog twee bij elkaar, wat een feest. Voor hun dan. In het begin aandoenlijk maar op gegeven moment duurt 4 km teruglachen en zwaaien best lang. Volgende keer toch maar met de bodaboda. Ja, dat is het locale vervoersysteem. Geen dolmusbusjes of tuktuk, je springt gewoon bij een jongen achterop de motor, haha! Ja echt, je ziet ze overal, daar zijn ze voor, geef ze 30 cent en ze rijden je naar waar je wezen moet.
Eindelijk aangekomen in de stad met minstens 3 blaren op elke voet, begon het volgende apieskijke project. We hadden op Mirjams kantoor afgesproken want we hadden nog wat boodschappen nodig, maar een normale supermarkt hebben ze natuurlijk niet. De ‘stad’ bestaat uit 2 hoofdstraten en een markt waar je van alles kan kopen. Wat een drukte en gekrioel van mensen, verkopers, fietsers, vrouwen met manden op hun hoofd, groepen boda’s, enzovoorts. Ik zou compleet de weg zijn kwijt geraakt als Mirjam er niet bij was. Ondanks dat het maar 2 grote straten zijn. De markt was prachtig om te zien. Allerlei kleuren van de groentes en fruit, de manden met meel en bonen, mooi gezicht. Om de hoek was de slager. Een halve koe hing aan touw, omringd door vliegen, z’n inmiddels lege darm lag nog op de tafel. Een stuk koe ging mee met Mirjam, daar is inmiddels gehakt van gedraaid. Ook de botten gingen mee, voor de honden. ’s Avonds mochten we met de familie mee eten, en deden we vervolgens mee met de gezinsstudie (voorbereiden van de wt). Dat was onze eerste dag in Hoima. Hoe zou ’t morgen gaan?
Voor het eerst een dag in de velddienst met de locale broeders en zusters! Gelukkig gingen de meiden ook mee, Francina (18 jr) en Jovia (21 jr), zij pionieren ook. Henry zette ons bij de actie (trefpunt) af. De actie was bij een zuster thuis. Na het uitstappen moesten we tussen piepkleine huisjes en tussen het groen doorlopen om er te komen. Voor de kleine ingangen hangen gordijnen tegen de zon en insecten. Jovia schopte haar sandalen uit, en schoof een van de gordijnen opzij. Een piepkleine ‘woonkamer’, nog geen 8 m2, dat was ‘t. Maar het was netjes en schoon, met een bank en een plank. Toch konden alle 10 brs en zrs die op de actie kwamen erin. De actie ging precies zoals in Den Haag. De jonge br die de actie leidde heette iedereen welkom, gaf wat suggesties over hoe gesprekken te beginnen, deelde de aanwezigen met elkaar in, sprak een gebed uit, en daar gingen we! Ik had al met Jovia afgesproken en Natalie met Francina. Geen idee wat ik moest verwachten! Hier zijn de gebiedjes niet in vierkante blokken ingedeeld, hoe moest je weten welke huisjes je moet bezoeken en waar de rest is? Hoe reageren de mensen? Spreken ze wel allemaal engels? De traktaten die ik bij me had waren allemaal in het Runyoro. Nou ja, gaan maar met de banaan. Jovia snapte gelukkig precies de aanwijzingen van de broeder en we stapten op het eerste huisje af. Nou zo gaat het dus: mensen leven meer buiten dan binnen, dus je treft ze op hun binnenplaatsjes. Tussen de was die hangt te drogen, zittend met elkaar op kleedjes, kindjes schrobbend die onder de zeepsop in teiltjes met water met grote ogen naar je staren. Ze kijken er niet vreemd van op als je ineens op hun terreintje staat. Wel van de blanke die er ook bij staat. Vooral de kinderen, op gegeven moment zat ik bij een dame in haar kamertje en staken zeker 10 kinderen hun hoofd onder het gordijn door en raakten ‘stiekem’ giechelend mijn benen aan om er vervolgens achter te komen dat het toch echt echte huid was! De mensen reageren heel open, verwelkomen je, onderbreken hun werk, en pakken een krukje of iets anders om op te zitten erbij. Of je wordt in hun piepkleine woninkje binnen genodigd. Bijbel erbij en beginnen maar! Meestal pakte ik de ideale folder ‘Bent u benieuwd naar de waarheid?’ erbij om mee te beginnen: waarin 6 vragen, die bijna elk mens bezig houden, kort aan de hand van de bijbel worden beantwoord. Ik nodigde ze uit een vraag uit te kiezen, die ze het meest bezighoudt. Typerend dat bijna iedereen zonder aarzelen de vraag ‘wat gebeurt er bij de dood’ uitkiest. Zo volgen interessante gesprekjes. Het voordeel is dat iedereen in God gelooft, een goede basis. Zoveel mensen zijn benieuwd naar wat de bijbel nou echt leert, ondanks dat bijna iedereen naar één of andere kerk gaat en er allerlei bijgelovige ideeën op na houdt, en waarderen dat je de moeite voor ze neemt om ze daarbij te helpen. Maar er is zoveel te doen, er zijn nog zoveel mensen überhaupt nooit zijn bereikt. Dus aan wie ga je structureel je tijd besteden? Hier hanteren ze dus de regel H-H-H: Honest (oprecht), Humble (nederig), Hungry (hongerig (naar de waarheid)). Degenen die aan alle H’s voldoen, krijgen het voorrecht bijbelstudie te krijgen.
Na deze eerste dag in de velddienst in Hoima besloten Natalie en ik voor onze gastfamilie een pan spaghetti bolognese te maken, op z’n hollands. Heerlijk.
De grote spin die we ’s avonds in ons huisje tegenkwamen was minder fijn. Het eerste grote stuk ongedierte in huis. Gelukkig hebben ze daar spray voor. Hoera. De zoveelste Afrikaanse oplossing voor een Afrikaans probleem. Daar hebben ze hier heel veel van.
Binnenkort volgt meer!
PS: af en toe zullen we jullie toch een melding laten sturen door waarbenjij.nu, als er een nieuw verslag is geplaatst. Maar check ook zelf, want om jullie niet te belagen, doen we dat niet altijd.
-
21 Januari 2011 - 11:34
Ydje:
wat geweldig om al jullie avonturen te volgen! Echt gaaf dat jullie al gelijk in de dienst zijn gegaan. Ik kijk uit naar de rest van de avonturen.
xxx
Ydwine -
21 Januari 2011 - 11:55
Sharon Uit Den Haag:
Echt heerlijk om als het ware mee te gaan met jullie, in jullie bereidwillig aangenomen toewijzing. "De velden zijn nog wit om geoogst te worden" blijkt altijd nog actueel te zijn. Grappig jullie 'wandeling' naar Hoima town. Nog een deja-vu gevoel die ik kreeg had te maken met jullie belevenissen van de indeling van het huis, het uitvallen van elektriciteit, bezoek van een spin, de sfeer op de martk etc. Terwijl je als persoon je derde wereld land verlaat om het 'beter' te hebben in een ontwikkeld land zie je toch dat het wonen in een derde wereld land je beter in staat steld een HHH mentaliteit te ontwikkelen waardoor geen enkele bezigheid je kan belemmeren in te gaan op de uitnodiging "het water om niet te nemen". Ga door met het behartigen van jullie "schat in aarden vaten", want hierdoor worden wij allemaal eraan herinnerd wat nu echt het belangrijkste in het leven is, toch?! Jehovah zegen gewenst. XXXX -
21 Januari 2011 - 12:00
Kim:
echt super wat een leuke ervaringen!
-
21 Januari 2011 - 12:00
Sara:
ik zou het zeer op prijs stellen als jullie mij nu een belofte doen: dat jullie nog een keer gaan wanneer ik 18 jaar ben (of nadat ik mijn diploma heb) en dat ik dan meega, en pas daaaaarna met een opleiding begin. :D
xxsara -
21 Januari 2011 - 12:05
Manushka:
Whaha. Wat is die bodaboda leuk! En die markt ziet er ook zo heerlijk chaotisch uit. En die klamboes... Erg fijn. Meiden, wat hebben jullie geweldige dingen gezien en meegemaakt in zo'n korte tijd! Bedankt voor de vrolijke update en de leuke foto's.
Veel plezier de komende dagen! Groetjes,
Manoes -
21 Januari 2011 - 12:21
Rob Vd. Meijden:
Bijzonder leuk verslag en fantasties dat jullie al direct in de dienst zijn gegaan na zo'n reis. Die brommertjes waar je zo op kunt stappen voor 30 cent is bijzonder leuk als openbaar vervoer. De ontvangst bij de mensen thuis was ook bijzonder en uit jullie verslag begrijp ik dat ze Honest Hungry (naar de waarheid) zijn. Hopelijk krijgen jullie veel studies waardoor jullie hoogstwaarschijnlijk ook langer moeten blijven om het af te ronden, veel succes verder en met Jehovah's hulp gaat dat zeker lukken, groetjes Rob. -
21 Januari 2011 - 13:07
Margaret:
Leuk jullie verslag en de foto,s
maken het echt compleet.
Als je de foto ziet van jullie appartementje zie je hoe eenvoudig ze daar leven en krijg je een echt
beeld.
Ook op de overige foto's is de eenvoud heel goed te zien.
Heel veel plezier en doe je best.
tante mar.
-
21 Januari 2011 - 14:30
Omie:
Meiden wat een schat aan indrukken doen jullie op .Geweldig om dit mee te maken en dat je ons laat meegenieten ,super Jullie hebben prachtige foto`s gemaakt. Het lijken me mooie mensen.en het appartement niet groot maar alles wat je nodig heb. Alleen dat koude douchen lijkt me niet zo geslaagd.Veel succes met alles en stevige pakkerd voor jullie. Jehovah`s zegen en groet de br. en zr. liefs omie -
21 Januari 2011 - 14:59
Jan En Joyce Hofland:
Hallo meiden, wat een avonturen hebben jullie al beleefd. Leuk hoe de mensen reageren op jullie, nu nog, lelieblanke huidje. Kinderen zijn, waar ook ter wereld, schattig. Vooral omdat jullie er zo niet Afrikaans uitzien. Kinderen zijn nieuwsgierig en willen alles weten. Ook het plaastselijke vervoer vinden wij top. Kun je je voorstellen in onze gemeente dat je bij een vreemde achterop de brommer gaat? De markt is ook indrukwekkend. Een hoop kleuren en geuren. Alleen zou ik spontaan vegetarier worden bij het zien van het vlees. Hoewel, extra vlees met al die vliegen er om heen. Geef mijn portie maar aan Fikkie. En die spin!!!! Jehovah heeft ze ook gemaakt dus misschien is het een kwestie van wennen. Leuk trouwens hoe het gaat in de velddienst. We hopen uiteraard dat jullie werk succesvol mag zijn er dat er 'n bijbelstudie opgericht zal worden, Of liever meerder natuurlijk. Heel veel succes in de dienst en geniet van alles wat dit mooie land jullie te bieden heeft. We zien uit naar het volgende verslag. Liefs Jan en Joyce Hofland -
21 Januari 2011 - 15:13
Ron En Marijke:
Hoera jullie burgen je snel in compleet met ongedierte en kaarslicht. Geweldige ervaringen en wat leuk die op deze manier te kunnen volgen. Dit is gewoon alles en meer van wat jullie verwachtte.
Wat een heerlijke chaos. Ik kan mij er goed in vinden om even die 4 kilometers te lopen. Alleen zou ik Ron nooit zo gek krijgen. Ga fijn zo door en vergeet ons niet op de hoogte te houden van al jullie belevenissen. Liefs Ron en Marijke.
-
21 Januari 2011 - 16:38
Björn:
Egt super gaaf, wat jullie daar allemaal meemaken!! En dat al na 3 dagen.
Succes met het predekingswerk! We hopen dat jullie veel HHH vinden.
We zijn super benieuwt naar de volgende reisverslagen!
PS. Ik heb nog 30 cent in mijn portemonnee dus laat die bodaboda maar naar Nederland komen.
Grtjs van ons allemaal!! -
21 Januari 2011 - 18:24
Trudy Hollander:
Wow, wat een belevenis! En wat een leuk verslag. Zo'n bodaboda ziet er zo stilstaand reuze interessant uit, maar ik zou er niet graag met zijn 2en achterop zitten en dan langs de stof-producerende vrachtwagens tuffen.
Wat is wel zou willen is zo'n HHH studie, maar omdat ik nu eenmaal hier ben, wens ik jullie daar in het verre Oeganda Jehovah's zegen in de velddienst en bij die fijne studies.
liefs en groeten, Trudy
-
21 Januari 2011 - 22:48
Maantje:
Lieve meiden,
bedankt voor jullie verslag. Ik heb genoten. Geglimlacht en gebulderd ;-)
Heel veel plezier en Jehovah's zegen op jullie inspanningen. Wat zijn er toch een prachtige mooie mensen ontstaan uit Zijn schepping. Jullie natuurlijk, maar ook al die mooie donkere snoetjes.
Ik kijk uit naar jullie verdere verslagen en foto's.
Al mijn liefs, Maantje -
22 Januari 2011 - 16:09
Carin:
Hey meiden,
Dat is nog eens een avontuur!!
Fijn dat de mensen zo ontvankelijk voor Jehovah zijn, op zulke ervaringen kun je jaren teren, heel uniek.
He Naat, moet je hier ook vroeger op ( net zoals in Selters) om je haren te föhenen en de rest op te brengen!!??
Lijkt mij onbegonnen werk daar!:) ik heb nog een goedkoop telefoonnummer om jullie te bereiken: Easy Bellen 0900-4560409; 0,09 ct.p.m. Voor degenen die jullie mobiele nummers daar hebben.
Ik bel gauw eens,
heel veel lief en Jehovah"s Zegen,
Carin xxxx -
22 Januari 2011 - 20:43
Rixt:
Hey meiden, wat leuk om jullie verslag te lezen. Nog heel veel plezier gewenst, geniet ervan! Groetjes Rixt
P.s. Jullie hebben kennelijk wel een goede internetverbinding. Ik heb uit betrouwbare bron vernomen dat het ook wel eens anders kan lopen :-) -
23 Januari 2011 - 10:49
Jules,christa, Ramon:
Wat hebben jullie al veel meegemaakt in zo,n korte tijd, het is leuk om op deze manier met jullie mee te genieten, een hele belevenis. Op een dag in de velddienst al ook al veel succes. zijn erg benieuwd naar het volgende reisverslag.
Gr J&c en R -
23 Januari 2011 - 12:05
Patrick En Perdita:
Hoi lieve meiden, hier worden we zo enthousiast van! wat een leuke ervaringen die jullie opdoen in de dienst voor Jehovah, echt super dat we dit zo met jullie kunnen mee beleven! bedankt hiervoor ;)
Veel liefs en de groetjes aan de broeders en zusters daar :)
P&P xxx -
24 Januari 2011 - 07:30
Corry Boon:
Wat een avontuur! Als ik zo de foto's zie, snap ik dat jullie opvallen.
Groetjes uit Den Haag -
24 Januari 2011 - 16:05
Muk:
bedankt voor het verslag ik lees hem nog door.
nathalie ik heb werk voor 20 uur als planner ik spreek je nog.
misschien kom je wel een knappe oegandeze....broeder tegen.
-
24 Januari 2011 - 19:52
Pa:
waar mijn antwoord van eenpaar dagen geleden is gebleven weet ik niet, de spontaniteit is nu natuurlijk weg,
mijn eerste ingeving was: zal ik me nu toch laten inenten???????
ik ben positief jaloers op jullie en vind het spijtig dat ik die dingen vroeger niet heb kunnen doen. voor jullie ben ik blij en hoop dat veel jongeren die wel de mogelijkheden hebben gaan nadenken in welke vorm zij meer kunnen betekenen in de dienst voor Jehovah -
30 Januari 2011 - 13:53
Audrey:
Hallo meiden, wat een ervaring! Super leuk om de foto's te zien. Geniet van alles. Kijk nu al uit naar het volgende verslag.
Jehovah's zegen.
Knuffel
Audrey
-
03 Februari 2011 - 21:10
Henk En Diny:
Hallo lady's,
Wij hebben genoten van jullie verslagen tot nu toe. Wij zijn toch wel een beetje jaloers. Al die bijbelstudies! Maar wij gunnen het jullie wel hoor! Nog even een praktische vraag voor Nadine, mag ik je velddienstberichtje? Groetjes Diny en Henk. -
10 Februari 2011 - 06:30
Hettie:
Geweldig!! Wat een leuke ervaringen maar ook de manier hoe je schrijft. Lekker vlot en overzichtelijk heel leuk om te lezen. Ik ben een vriendin van Jedidja en Annet, via hun kreeg ik jullie reisverslag. Ik was er heel nieuwsgierig naar omdat ik Mirjam heel goed ken, daarom wil ik vragen willen jullie haar heeel veel lieve groetjes van me doen, en ik hoop nog een foto te zien waar ze samen met haar man op staat want de laatste foto die ik van haar heb is haar trouw foto..(grapje)
Heel veel plezier en geniet van alles want voor je het weet zit je weer in het koude kikkerland. Jehovah s zegen en heel veel liefs van Hettie
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
