Hoe gaat het met de broeders en zusters in Hoima?
Door: Natalie
Blijf op de hoogte en volg Natalie
12 April 2011 | Nederland, Leidschendam
Wat vonden Nadine en ik het geweldig om al jullie reacties op het reisblog te lezen en te zien hoe jullie meeleven met je broers en zussen in Uganda!
Inmiddels zijn we alweer 6 weken terug in Nederland, en pas nu begin ik, een beetje, te acclimatiseren hier. Wat een impact heeft het verblijf in Hoima gemaakt zeg, wie had dat gedacht na zo’n korte periode van 6 weekjes.
Natuurlijk zijn we regelmatig in contact met Mirjam over het wel en wee van de broeders en zusters die we hebben achtergelaten. Omdat velen van jullie erg met de lokale broeders en zusters hebben meegeleefd en hen ook hebben willen ondersteunen, vinden wij het belangrijk jullie op de hoogte te houden van hoe het ondertussen met de broeders en zusters gaat.
Hieronder lezen jullie het vervolg van Brenda Kunihira, de familie Bahati Kasongo, en een familie die naast hen is komen wonen.
BRENDA
Jullie kennen Brenda nog wel, de jonge pionierster die door haar moeder het huis uit geschopt was vanwege de waarheid, en getrouw door is gegaan met pionieren ondanks erbarmelijke omstandigheden.
We hadden in onze laatste week in Hoima een naaimachine voor haar gekocht, omdat ze wat naaien had geleerd van broeder Deo, die zelf ook op een hoek in het centrum van Hoima naait voor de kost.
Na onze terugkomst in Nederland had broeder Deo ontzettend zijn best gedaan om een plekje te vinden voor Brenda, waar ze haar naaimachientje neer kon zetten en dan ook aan de slag zou kunnen. Hoe broeder Deo ook probeerde, het lukte niet om in zijn buurt (zodat hij haar kon helpen als nodig) iets te vinden.
Uiteindelijk had hij een plaatsje gevonden in de wijk Kiryatete. Yeiks! Dat is ver van het centrum vandaan en zowel Nadine en ik kregen daar elke keer de kriebels van al die vieze, luid roepende mannen langs de straat. Kiryatete is een vieze achterbuurt, vol afval en veel bewoners zijn asociaal en vaak dronken (behalve mijn studietje Rosette, die 3x per week wilde studeren, toch weer grappig dat de meest veelbelovende studie uitgerekend in die asobuurt zat!)
Mirjam vertrouwde het ook niet zo en is er eerst gaan kijken voordat ze de naaimachine erheen zou brengen voor Brenda. Zoals verwacht was het geen geschikte plaats. Afgezien van de soort buurt zou Brenda ook nog haar kostbare naaimachine moeten neerzetten voor een winkeltje van een jonge vrouw met kleine kindertjes. Als ze 's avonds daar haar machine zou parkeren, zouden die kindertjes hem zeker mollen.
Maar uiteraard komt de oplossing van onverwacht veel dichterbij dan er was gezocht!
Laat nou niemand er aan hebben gedacht dat zuster Margret Businge, ofwel “sister Mummy” zoals iedereen in de gemeente haar heel lief noemt, in het hartje van Hoima een eigen winkeltje heeft, met een stukje stoep ervoor! En toen zij van het probleem hoorde, heeft ze dat stukje stoep aangeboden aan Brenda als werkplek!
Inmiddels is Brenda begonnen met naaiwerk, maar haar inkomsten zijn nog miniem. We vertrouwen er natuurlijk op dat Brenda in de loop van de tijd meer inkomsten gaat krijgen uit haar naaiwerk, maar intussen houden Henry en Mirjam haar in de gaten!
BAHATI KASONGO
In het verslag “Het einde in zicht” had ik ook geschreven over de familie Bahati Kasongo, de zuster wiens man en dochtertje in het vluchtelingenkamp zijn vermoord met gif.
Henry en Mirjam zijn begin maart bij Bahati thuis langs gegaan, om te zien wat ze echt nodig hebben. Fathil, het schoonzusje van Bahati, was al de hele week niet naar school geweest omdat ze een ontsteking onder haar voet had en niet kon lopen. Ze had geen enkele medische zorg gekregen en dus had Mirjam voor haar antibiotica gekocht, en heeft haar geld gegeven voor de boda boda zodat Fathil toch naar de vergadering kon die avond.
We hadden het plan om de Bahati familie (van de bijdragen van de NL brs/zrs) onder andere 3 matrassen te geven zodat ze een beetje fatsoenlijk kunnen slapen.
Inmiddels weten we meer over hun woonsituatie:
De Bahati’s wonen met z'n 6-en in een piepklein kamertje. Er staat 1 1-pesoonsbed met matras en ze hebben 2 kleine matrassen op de grond die overdag aan de kant worden gezet. Er is geen plek voor meer matrassen. Ze hebben vooral beddengoed nodig. Dus er wordt meer beddengoed gegeven en slechts 1 matras.
Voorbeeld van met elkaar delen ondanks dat er niets te delen valt:
Omdat zuster Bahati heel bescheiden is en dus nooit zelf om hulp vraagt, vroegen Mirjam en Henry haar waar het gezin nu eigenlijk van leeft, ze heeft immers geen inkomsten.
Weet je wat ze antwoordde? “De broeders en zusters helpen me”. Mirjam vroeg zich af wie dan, en hoe. Ze schrijft: “Het antwoord kwam: Er was aan iemand een zak voor haar uit het vluchtelingenkamp Kyangwali meegegeven. Er zat voedsel voor het gezin in. Kun je je voorstellen dat die arme vluchtelingenbroeders daar nog aan haar denken en haar eten opsturen? Ze weten dat ze anders niets heeft. En kennelijk had de familie (net als Dorkas) daar een goede naam opgebouwd. Dus als je zegt dat wij broeders helpen, wat voor bijzonders doen we dan eigenlijk? We kunnen het doen. Maar zij geven van wat ze niet hebben of zelf heel hard nodig hebben aan een weduwzuster. Uiteindelijk moeten we toch allemaal gewoon alleen maar zien te overleven tot Armageddon. Daarna breekt het werkelijke leven aan. Wat een opluchting zal dat voor ons allemaal zijn!”
NOG EEN ZUSTER BAHATI GEVONDEN!
Toen Mirjam en Henry de familie Bahati Kasongo bezochten, vonden ze in het huis ernaast een nieuwe familie van 13 (!!) personen. Vluchtelingen uit Congo, gevlucht voor geweld, verbleven eerst in Kampala en nu in Hoima.
En wat blijkt? Een van de 13 personen is een jonge vrijgezelle zuster. Zij heet ook Bahati! Lekker verwarrend. Dus noemen ze haar Bahati 2. De andere 12 (moeder met hele straal opgeschoten jongeren) zijn op een of andere manier aan haar verwant, maar niet in de waarheid.
Mirjam schreef: “Ik nam de vrijheid in het huis rond te lopen. Het is om te huilen. Ze hebben alleen een paar matrassen (slapen met 2 of 3 man per matras) op de grond en hebben verder alleen wat kleding en een stoof. We hebben wat keukenspulletjes gekocht. Misschien moeten we Bahati 2 ook een matras en beddengoed geven. Ze slapen zo op de matrassen zonder hoes. Jonge tiener knullen die niet meer naar school kunnen en geen werk hebben. Uitzichtloos. De waarheid is het voornaamste wat ze nodig hebben.”
Jullie zien, er gebeurt veel goeds met gegeven centjes, niet eens voor bijzaken om het leven te veraangenamen, maar om in noodzakelijke levensbehoeften te voorzien. En toch is dat bij lange na niet het belangrijkste! De waarheid is het allerbelangrijkste om aan vast te klampen.
Die week hadden Mirjam en Henry de hele mep uitgenodigd voor de zaal, en meer dan de helft kwam inderdaad die vrijdagavond! Inmiddels heeft een ouderling uit Kampala over het gezin gebeld; Bahati 2 zat bij hem in de gemeente en andere gezinsleden bezochten ook al de plaatselijke vergaderingen. Ze hadden dus echt verdere geestelijke hulp nodig.
Nu zijn we inmiddels een paar weekjes verder en guess what: Die tieners komen nu in hun netste kleding naar alle vergaderingen en ze hebben allemaal studie!
NIEUWE AANSTELLINGEN IN DE GEMEENTE
Wat ik ook nog even wilde melden, is goed theocratisch nieuws voor gemeente Hoima:
Vorige week berichtte Mirjam dat broeder Peter Okello, de speciale pionier die toegewezen was aan Hoima om Henry te ontlasten met zijn vele gemeentelijke taken, nu officieel hier in de gemeente is aangesteld als ouderling. Verder is broeder Livingstone Gomo, de man van Calista en vader van Amanda, Belinda en Tapiwa (bekende namen uit de verslagen) ook aangesteld als ouderling!
Hoera, nu zijn er dus 3 ouderlingen!
Verder werd er bekendgemaakt dat Anna en Evalyn (een net gedoopte wat oudere zuster) als gewone pioniersters zijn aangesteld. De officiële aanstelling van Sarah, de kersverse vrouw van Peter Okello, gaat nog volgen.
En het kan nog niet op, want daarnaast is ook Allan Fathil, de oudste zoon van Jolly (zuster die van hernia operatie herstelt), aangesteld als dienaar in de bediening! Hij is 19 jaar jong.
En in de groep Kisiita, die op een afstand van 70 kilometer toch hoort bij gemeente Hoima, is broeder Amos aangesteld als dienaar in de bediening.
In de weken na ons vertrek uit Hoima was het aantal aanwezigen op de vergadering van zondag ook gigantisch: 111, 105, 122 en 125! Veel geïnteresseerden! En dat met ca 48 verkondigers in de gemeente!
Natuurlijk hebben we nog meer updates over andere lieve broeders en zusters die jullie inmiddels ‘kennen’ uit onze verslagen.
Binnenkort komt er dus een tweede toegift over het wel en wee van zuster Caroline, zusje Mapenzi, het verhaal van broeder George uit de groep Bweyale, broeder Apollo Mukasa die getrouw alleen doorgaat als kringopziener, Wilberforce en Rosa Ouma, en vele anderen...
Wordt vervolgd dus!
Natalie
-
13 April 2011 - 06:55
Lois:
Hej meiden!
Leuk dat jullie verder gaan met de verslagen!!!!!! Alleen dom van mij ik lees het telkens voor de vdactie, kom ik daar met een brok in m'n keel en nog totaal afgeleid van jullie mooie verslagen........
maar ga vooral door :D
Liefs Lois -
13 April 2011 - 11:48
Sharon Uit Den Haag:
Heerlijk die betrokkenheid van jullie. Leuk om de folluw-up te lezen. Uiteraard hopen we ze allemaal te verwelkomen in het werkelijk leven na Armageddon. xxxxx -
13 April 2011 - 14:05
Ada Heerschap:
Wat gaat het bij ons dan gemakkelijk.Maar ik denk dat het prediken daar meer inhoud.Wij hebben vanmorgen in Colijnsplaat gepredikt en niet zoveel respons gekregen.We waren met een grote groep en hebben bij een zr en haar man lekker gegeten.Je warmt je aan de omgang met elkaar en dat is hartverwarmend. -
13 April 2011 - 17:06
Ruud En Maria:
Jaaaaaa, wij hoopten al op een vervolg. Want jullie hebben daar zooooveeeel meegemaakt! Jullie harten zitten gevuld met al die ervaringen. Alsjeblieft, schrijf ze van je af, want wij genieten graag mee met alle belevenissen. Dank je wel voor dit verslag.
Toch ook fijn dat we in Nederland jullie enthousiaste dienst voor Jehovah weer mogen beleven. We zijn blij met jullie. Dank jullie wel voor je inzet. Jehovah's zegen toegewenst, van Ruud en Maria. -
14 April 2011 - 08:14
Omie:
Meiden het is weer een gweldig verslag. Fijn dat jullie ons op de hoogte houden> Wat een bewonderingswaardig stel zijn Mirjam en Henry,dat is liefde en broedelijke zorg in praktijk,wel even iets anders dan het alleen maar verkondigen . We hopen dat Brenda gauw wat klanten krijg. We zijn Jehovàh heel dankbaar dat Hij ons zo opvoed. Als jullie weer contact hebben met Mirjam ,doe hun de groeten enbreng onze waardering over .We blijven ze in gebed gedenken. Bedankt liefs omie -
15 April 2011 - 11:37
Els Schardaun:
vanmorgen 17 april jullie verslag gelezen.Weer helemaal ontroerd erdoor .Wat vinden wij de nederlandse LUXE toch maar gewoon.Hoop dat alles wat er voor deze mede br en zr wordt gedaan een heel klein beetje verlichting geeft! Weer eraan herinnerd speciaal ook voor hen te bidden .Leuk deze update!!! Bedankt weer. -
16 April 2011 - 14:04
Jan En Joyce Hofland:
Lieve meiden, Wat een verhaal weer zeg. Hoe blij kun je zijn met zo weinig. Voedsel, kleding en onderdak en voor de broeders en zusters daar gaat dat nog niet eens altijd op! In de WT studie lazen we over de weduwe uit Sarfath. Ze was bereid om van het niets dat ze bezat nog delen. Echt weer een voorbeeld van geloof van de broeders en zusters in Oeganda voor ons. Niets is belangrijk, alleen Jehovah aanbidden op een door hem aanvaardbare wijze. We moeten nog een hoop leren en wat hangen wij aan spullen en rijkdom.... Het is weer een ontroerend en aanmoedigend verslag geworden. We zien al uit naar deel 2!
Knuffel van Jan en Joyce -
18 April 2011 - 19:10
Eefje:
Hallo dames ik heb jullie mail via rui rok, komen jullie een keer in de velddienst in Nijmegen? Reactie aub op nvellheuer@hotmail.com. We mailen verder, Gr. Eefje -
24 April 2011 - 12:45
Mariska De Voogd:
beste Natalie en Nadine. Ik zag de weblog via een vriendin hier in R'dam. Ik heb Mirjam en Henry ontmoet, in NL, vlak voor haar trouwen. Kan je me vertellen hoe wij hier ook iets kunnen doen voor de brs & zrs daar ? Heeft Mirjam hier een rekening of kan je goederen sturen?
mijn emailadres is mariskarobert@zonnet.nl
Bedankt, Mariska -
25 April 2011 - 17:56
Stefan Lemstra:
erg indrukwekkend en kan me voorstellen dat t je leven veranderd heeft ik ben benieuwd naar de volgende plannen ik heb uit betrouwbare bron dat in Argentinië ook heel veel werk is veel geïnteresseerde weinig werkers.duss
groetje,s -
22 Mei 2011 - 07:14
Andreas:
Even gebladerd, ga later verder leze. Echt leuk en opbouwend meiden! -
22 Mei 2011 - 19:24
Andreas Van Den Berg:
Jullie hebben gedaan wat ik zelf ook had bedacht, op zoek naar broeders en zusters uit het jaarboek van 2010. Zelf had ik Samoa in gedachten. Was al behoorlijk aan het zoeken geweest naar vluchten en verblijf plaatsen. Jullie zij een echte aanmoediging om het gewoon te DOEN! Ik ben al naar Suriname en 2x naar Brazilie geweest. Dat was allemaal redelijk goed te organiseren, wat jullie hebben gedaan is veel spannender, en er is meer behoefte daar. Dank jullie wel. Ik wens jullie echt Jehovah's rijke zegen toe zussies.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley