Hoima en de brs en zrs - een update!
Door: Natalie
Blijf op de hoogte en volg Natalie
24 December 2012 | Oeganda, Hoima
Hallo iedereen!
Het is alweer een tijdje geleden, mijn laatste verslag.
Het gaat nog steeds goed met me, ondanks dat het wat saaier is zo zonder Nadine.
Ik heb behoorlijk de routine in de velddienst in Hoima te pakken en ben er bijna elke dag wel op uit. Een paar keer werkte ik ’s middags zonder partner (ik die een lafaard ben als t op alleen werken aan komt!) maar dat maakte helemaal niet uit: ik hopte gewoon van studie naar studie, de hele middag door. Heerlijk, zo voldoeningschenkend! Vandaag ben ik enigszins vroeg begonnen, althans geprobeerd. Mijn nacht was behoorlijk gebroken door mensen in een kerk waar ze tot in de vroege morgen aan het trommelen en gillen waren. Meestal is het vrijdagnacht raak. Volgende keer maar weer oordopjes in.
Ondertussen heb ik hier en daar vragen uit Holland gekregen over hoe het nu gaat met die broeders en zusters over wie Nadine en ik vorige keer in 2011 hadden geschreven. Het belangrijkste is: Ze zijn allemaal nog steeds happy en ijverig in Jehovahs dienst! Hier een paar updates:
Vorige keer hadden we onder andere verteld over Haruna en Rose Wandera. Zij zijn nog steeds druk in de gemeente in Hoima, een paar maanden geleden is Rose zelfs begonnen in de pionierdienst! Ze vertelde me dat ze het zo jammer vond dat welgeteld niet zo heel veel echte Bunyoro mensen (de lokale mensen van Hoima) in de zaal te vinden zijn.
Hoima heeft naast lokale mensen ook veel doorstroom, onder andere door de vluchtelingenkampen in de buurt) en Rose vond dat er best meer mensen van de streek zelf in de waarheid zouden kunnen komen. Maar daar moest ze dan ook zelf wat voor doen! Dus is ze begonnen met pionieren. Dat is niet zo eenvoudig als je naast de zorg voor je gezin ook een winkel aan huis te runnen hebt. Zij en haar man Haruna hebben een schema gemaakt wie op welke dag in de winkel staat, en afwisselend hebben ze dan hun eigen dagen voor de velddienst. Maar als je bedenkt dat dinsdag en zaterdag voor Rose de enige volledige vrije dagen zijn… best pittig in de pio! Gelukkig heeft ze veel studies te leiden.
Zuster Caroline, een pionierster van in de 60, is inmiddels verhuisd naar buurgemeente Kiboga, een uur rijden van Hoima vandaan op weg naar Kampala. Dat is vanuit Hoima naar Kampala toe de eerste gemeente na Hoima.
Ja ja er zijn nog steeds maar gemiddeld ruim 5.000 verkondigers in het hele land, met een bevolking van boven de 30 miljoen, dus de afstanden tussen de gemeenten is erg groot. Ondertussen blijven nieuwe groepen trouwens als paddenstoelen uit de grond springen.
Voor zuster Caroline, die nu een kamertje deelt met een andere zuster in Kiboga, is dit een hele goede stap geweest. Voorheen kostte het haar heel wat opoffering om te reizen vanuit de village naar Hoima town voor de vergaderingen. Maar nu in Kiboga woont ze op loopafstand van de Koninkrijkszaal en is alles, inclusief de pionierdienst, veel makkelijker geworden.
Trouwens, de Koninkrijksdienst van december 2012 voor East Africa, heeft een leuk kadertje met Velddienst Hoogtepunten over Uganda: In juli 2012 hadden we een hoogtepunt van 5.859 verkondigers. Dat is 10% toename vergeleken met het jaar ervoor in juli 2011, en het vierde hoogtepunt op rij in dit dienstjaar! Tijdschrift verspreiding had ook een nieuw hoogtepunt van 100.991. In juli waren de verkondigers ongeveer 14 uur per maand in de velddienst.
We hadden vorig jaar ook over Brenda verteld, een jonge pionierster die uit huis was geschopt door haar moeder die haar geloof niet accepteerde. Zij gaat nog steeds trouw en gestaag door in de pionierdienst, ze is een veel gezien gezicht op de meeste velddienst acties, zoals ook vandaag. Vanmorgen heb ik nog met haar gewerkt.
Ook Rose (een andere Rose, de naam komt nogal veel voor hier), die in 2011 pas gedoopt was, is nog steeds trouw Jehovah aan het dienen. Vlak nadat Nadine en ik vorig jaar terug gekomen waren in Nederland, had ze een paar behoorlijke tegenslagen. Eerst waren haar biggen gestolen (weg inkomsten), daarna in de kamer die ze huurde, hadden dieven alles gestolen bij haar en de buren. Hoe? Ze sprayen verdovend spul de kamer in, je raakt bewusteloos en ze stelen letterlijk alles onder je kont vandaan. In Rose’s geval werd ze wakker op de vloer, zelfs het matras was onder haar vandaan gejat. Maar sindsdien is zij gewoon doorgegaan met Jehovah dienen, hier in Hoima.
Wilber en Rosa Ouma, het koppel in de kringdienst, danken nog steeds Jehovah dat ze, na enkele jaren met taxibusjes en boda boda’s gereisd te hebben, hun dienst nu met hun eigen autootje kunnen vervullen. Op dit moment zitten ze aan maand lang in Kyangwali, een vluchtelingenkamp op 2 uur boemelen van Hoima vandaan, aan Lake Albert. Er zijn daar meerdere gemeenten, die allemaal deel uitmaken van hun kring. Een paar dagen geleden zaten ze nog een smal bootje op Lake Albert (tussen de krokodillen) op weg naar dorpjes aan de oevers van het meer, het was een hele dagtocht, 5 uur ’s ochtends weg en ’s avonds laat terug, maar ze hebben genoten! Rosa schreef me: “Het was een ervaring om nooit te vergeten! In een dorpje aan de oever hadden 9 koppels in slechts 20 minuten tijd met 116 mensen gesproken! Verder hebben we een lieve dame ontmoet die eerder broeders in de prediking getroffen had, en zich voorgesteld had als een van Jehovah’s Getuigen (ze had in Congo met Getuigen gestudeerd). Ze had vernomen dat de kringopziener zou komen en stond nu dus klaar om ons te vergezellen in de prediking! Dus ging ze met ons mee in de boot naar het volgende dorpje en predikte non stop mee! Het complete verhaal over deze dame krijg je nog, ik heb alles opgeschreven!” Dus ik ben samen met jullie erg benieuwd naar de details van het verhaal en naar foto’s, jullie houden dat van me tegoed!
Ondertussen blijf ik zelf in Hoima ook de ene na de andere leuke ervaring opdoen. Deze is al van een paar weken geleden toen Nadine nog erbij was. De meest recente ervaringen moet ik nog op papier zetten, ik loop achter met m’n schrijfwerk…
Vorig jaar in 2011 was ik met een zekere Betty, een vrouw die zeer actief is in de lokale Pinkstergemeente, een studie begonnen. Toen ik terugging naar Nederland is de studie voortgezet met een andere pionierster. Hoewel de studie niet heel regelmatig was, bleef de pionierster in contact met Betty en droeg ze die studie weer over aan mij toen ik dit jaar terugkwam in Hoima.
Een paar weken geleden zaten Nadine en ik bij Betty op het bankje voor haar kantoortje, hoofdstuk 5 uit het Wat leert boekje te bespreken, over de losprijs. Komt even later Betty 2 (buurvrouw die ook Betty heet, met haar had ik vorig jaar ook gesproken) erbij zitten. Ik vroeg haar of ze nog haar Wat leert de bijbel echt-boekje had van vorig jaar? Nee zei ze, want een familielid had dat boekje meegenomen zodat die het kon gebruiken om in de kerk te gebruiken voor onderwijs ;-). Toen kwam er een oudere man, een timmerman die Wilson heet, bij zitten op het bankje. Hij wilde ook een Leert-boekje. Gelukkig had ik er een paar in mijn tas zitten. Terwijl ik me richtte op de persoon voor wie ik kwam, Betty 1, las Mr. Wilson stilletjes mee, pakte toen een notitieschrift en een pen erbij en maakte allemaal aantekeningen. Tot ie indutte, haha! Maar even later zag ik hem weer wakker worden en schreef hij weer ijverig verder! Even later kwam er nog iemand aanschuiven, buurjongen Richard van een jaar of 12! Nu zaten we met zijn vijven op het bankje! De jongen las helemaal gebiologeerd mee in het boekje van Betty 1, wilde ook antwoorden geven op de vragen die ik stelde, en was me toch scherp! Waar de Betty’s even bleven hangen voordat ze een antwoord gaven, kwam Richard al met de spijker op zijn kop! Aan het eind van de studie vroeg hij in Runyoro aan Betty of hij misschien ook zo’n boekje kon krijgen? Hij sprak prima Engels, maar durfde de vraag niet rechtstreeks aan mij te stellen, daar was ie dan weer te verlegen voor. Dus vertaalde Betty glimlachend zijn vraag voor mij. Oh ik vond het zo jammer dat m’n boekjes op waren, wie had nou gedacht dat de studie met Betty uiteindelijk op een studiesessie met 4 mensen zou uitlopen! Ik had hem beloofd volgende week een boekje te komen brengen, maar toen we de volgende week terug kwamen, was de jongen helaas naar Kampala vertrokken. Hij bleek alleen tijdens de schoolperiodes bij familie te wonen in Hoima, maar nu zijn lange schoolvakantie was begonnen, is hij terug naar Kampala gegaan. Hopelijk komt hij daar ook Getuigen tegen en kan hij met hen verder!
Het is alweer een tijdje geleden, mijn laatste verslag.
Het gaat nog steeds goed met me, ondanks dat het wat saaier is zo zonder Nadine.
Ik heb behoorlijk de routine in de velddienst in Hoima te pakken en ben er bijna elke dag wel op uit. Een paar keer werkte ik ’s middags zonder partner (ik die een lafaard ben als t op alleen werken aan komt!) maar dat maakte helemaal niet uit: ik hopte gewoon van studie naar studie, de hele middag door. Heerlijk, zo voldoeningschenkend! Vandaag ben ik enigszins vroeg begonnen, althans geprobeerd. Mijn nacht was behoorlijk gebroken door mensen in een kerk waar ze tot in de vroege morgen aan het trommelen en gillen waren. Meestal is het vrijdagnacht raak. Volgende keer maar weer oordopjes in.
Ondertussen heb ik hier en daar vragen uit Holland gekregen over hoe het nu gaat met die broeders en zusters over wie Nadine en ik vorige keer in 2011 hadden geschreven. Het belangrijkste is: Ze zijn allemaal nog steeds happy en ijverig in Jehovahs dienst! Hier een paar updates:
Vorige keer hadden we onder andere verteld over Haruna en Rose Wandera. Zij zijn nog steeds druk in de gemeente in Hoima, een paar maanden geleden is Rose zelfs begonnen in de pionierdienst! Ze vertelde me dat ze het zo jammer vond dat welgeteld niet zo heel veel echte Bunyoro mensen (de lokale mensen van Hoima) in de zaal te vinden zijn.
Hoima heeft naast lokale mensen ook veel doorstroom, onder andere door de vluchtelingenkampen in de buurt) en Rose vond dat er best meer mensen van de streek zelf in de waarheid zouden kunnen komen. Maar daar moest ze dan ook zelf wat voor doen! Dus is ze begonnen met pionieren. Dat is niet zo eenvoudig als je naast de zorg voor je gezin ook een winkel aan huis te runnen hebt. Zij en haar man Haruna hebben een schema gemaakt wie op welke dag in de winkel staat, en afwisselend hebben ze dan hun eigen dagen voor de velddienst. Maar als je bedenkt dat dinsdag en zaterdag voor Rose de enige volledige vrije dagen zijn… best pittig in de pio! Gelukkig heeft ze veel studies te leiden.
Zuster Caroline, een pionierster van in de 60, is inmiddels verhuisd naar buurgemeente Kiboga, een uur rijden van Hoima vandaan op weg naar Kampala. Dat is vanuit Hoima naar Kampala toe de eerste gemeente na Hoima.
Ja ja er zijn nog steeds maar gemiddeld ruim 5.000 verkondigers in het hele land, met een bevolking van boven de 30 miljoen, dus de afstanden tussen de gemeenten is erg groot. Ondertussen blijven nieuwe groepen trouwens als paddenstoelen uit de grond springen.
Voor zuster Caroline, die nu een kamertje deelt met een andere zuster in Kiboga, is dit een hele goede stap geweest. Voorheen kostte het haar heel wat opoffering om te reizen vanuit de village naar Hoima town voor de vergaderingen. Maar nu in Kiboga woont ze op loopafstand van de Koninkrijkszaal en is alles, inclusief de pionierdienst, veel makkelijker geworden.
Trouwens, de Koninkrijksdienst van december 2012 voor East Africa, heeft een leuk kadertje met Velddienst Hoogtepunten over Uganda: In juli 2012 hadden we een hoogtepunt van 5.859 verkondigers. Dat is 10% toename vergeleken met het jaar ervoor in juli 2011, en het vierde hoogtepunt op rij in dit dienstjaar! Tijdschrift verspreiding had ook een nieuw hoogtepunt van 100.991. In juli waren de verkondigers ongeveer 14 uur per maand in de velddienst.
We hadden vorig jaar ook over Brenda verteld, een jonge pionierster die uit huis was geschopt door haar moeder die haar geloof niet accepteerde. Zij gaat nog steeds trouw en gestaag door in de pionierdienst, ze is een veel gezien gezicht op de meeste velddienst acties, zoals ook vandaag. Vanmorgen heb ik nog met haar gewerkt.
Ook Rose (een andere Rose, de naam komt nogal veel voor hier), die in 2011 pas gedoopt was, is nog steeds trouw Jehovah aan het dienen. Vlak nadat Nadine en ik vorig jaar terug gekomen waren in Nederland, had ze een paar behoorlijke tegenslagen. Eerst waren haar biggen gestolen (weg inkomsten), daarna in de kamer die ze huurde, hadden dieven alles gestolen bij haar en de buren. Hoe? Ze sprayen verdovend spul de kamer in, je raakt bewusteloos en ze stelen letterlijk alles onder je kont vandaan. In Rose’s geval werd ze wakker op de vloer, zelfs het matras was onder haar vandaan gejat. Maar sindsdien is zij gewoon doorgegaan met Jehovah dienen, hier in Hoima.
Wilber en Rosa Ouma, het koppel in de kringdienst, danken nog steeds Jehovah dat ze, na enkele jaren met taxibusjes en boda boda’s gereisd te hebben, hun dienst nu met hun eigen autootje kunnen vervullen. Op dit moment zitten ze aan maand lang in Kyangwali, een vluchtelingenkamp op 2 uur boemelen van Hoima vandaan, aan Lake Albert. Er zijn daar meerdere gemeenten, die allemaal deel uitmaken van hun kring. Een paar dagen geleden zaten ze nog een smal bootje op Lake Albert (tussen de krokodillen) op weg naar dorpjes aan de oevers van het meer, het was een hele dagtocht, 5 uur ’s ochtends weg en ’s avonds laat terug, maar ze hebben genoten! Rosa schreef me: “Het was een ervaring om nooit te vergeten! In een dorpje aan de oever hadden 9 koppels in slechts 20 minuten tijd met 116 mensen gesproken! Verder hebben we een lieve dame ontmoet die eerder broeders in de prediking getroffen had, en zich voorgesteld had als een van Jehovah’s Getuigen (ze had in Congo met Getuigen gestudeerd). Ze had vernomen dat de kringopziener zou komen en stond nu dus klaar om ons te vergezellen in de prediking! Dus ging ze met ons mee in de boot naar het volgende dorpje en predikte non stop mee! Het complete verhaal over deze dame krijg je nog, ik heb alles opgeschreven!” Dus ik ben samen met jullie erg benieuwd naar de details van het verhaal en naar foto’s, jullie houden dat van me tegoed!
Ondertussen blijf ik zelf in Hoima ook de ene na de andere leuke ervaring opdoen. Deze is al van een paar weken geleden toen Nadine nog erbij was. De meest recente ervaringen moet ik nog op papier zetten, ik loop achter met m’n schrijfwerk…
Vorig jaar in 2011 was ik met een zekere Betty, een vrouw die zeer actief is in de lokale Pinkstergemeente, een studie begonnen. Toen ik terugging naar Nederland is de studie voortgezet met een andere pionierster. Hoewel de studie niet heel regelmatig was, bleef de pionierster in contact met Betty en droeg ze die studie weer over aan mij toen ik dit jaar terugkwam in Hoima.
Een paar weken geleden zaten Nadine en ik bij Betty op het bankje voor haar kantoortje, hoofdstuk 5 uit het Wat leert boekje te bespreken, over de losprijs. Komt even later Betty 2 (buurvrouw die ook Betty heet, met haar had ik vorig jaar ook gesproken) erbij zitten. Ik vroeg haar of ze nog haar Wat leert de bijbel echt-boekje had van vorig jaar? Nee zei ze, want een familielid had dat boekje meegenomen zodat die het kon gebruiken om in de kerk te gebruiken voor onderwijs ;-). Toen kwam er een oudere man, een timmerman die Wilson heet, bij zitten op het bankje. Hij wilde ook een Leert-boekje. Gelukkig had ik er een paar in mijn tas zitten. Terwijl ik me richtte op de persoon voor wie ik kwam, Betty 1, las Mr. Wilson stilletjes mee, pakte toen een notitieschrift en een pen erbij en maakte allemaal aantekeningen. Tot ie indutte, haha! Maar even later zag ik hem weer wakker worden en schreef hij weer ijverig verder! Even later kwam er nog iemand aanschuiven, buurjongen Richard van een jaar of 12! Nu zaten we met zijn vijven op het bankje! De jongen las helemaal gebiologeerd mee in het boekje van Betty 1, wilde ook antwoorden geven op de vragen die ik stelde, en was me toch scherp! Waar de Betty’s even bleven hangen voordat ze een antwoord gaven, kwam Richard al met de spijker op zijn kop! Aan het eind van de studie vroeg hij in Runyoro aan Betty of hij misschien ook zo’n boekje kon krijgen? Hij sprak prima Engels, maar durfde de vraag niet rechtstreeks aan mij te stellen, daar was ie dan weer te verlegen voor. Dus vertaalde Betty glimlachend zijn vraag voor mij. Oh ik vond het zo jammer dat m’n boekjes op waren, wie had nou gedacht dat de studie met Betty uiteindelijk op een studiesessie met 4 mensen zou uitlopen! Ik had hem beloofd volgende week een boekje te komen brengen, maar toen we de volgende week terug kwamen, was de jongen helaas naar Kampala vertrokken. Hij bleek alleen tijdens de schoolperiodes bij familie te wonen in Hoima, maar nu zijn lange schoolvakantie was begonnen, is hij terug naar Kampala gegaan. Hopelijk komt hij daar ook Getuigen tegen en kan hij met hen verder!
-
24 December 2012 - 19:04
Jan En Joyce Hofland:
Lieve Natalie,
Wat een aanmoedigend verslag weer over je ervaringen met je studies, nabezoeken en velddienst. Echt geweldig!! En wat knap van je dat je er ook alleen opuit trekt! Ja de velden zijn meer dan wit in Uganda. Heerlijk dat je het voorrecht hebt om daar een aandeel aan te hebben. Ook de foto's spreken weer boekdelen. We hopen natuurlijk wel dat je terugkomt wat tussen de letters door lezen we wel dat het een zeer bijzondere belevenis is...... Dat kunnen ze je in elk geval nooit meer afpakken. En wat hebben onze broeders en zusters het arm daar. Maar ze zijn zo te zien wel heel blij en tevreden. Iets waar wij een mooi voorbeeld aan kunnen nemen. Doe nog leuke ervaringen op en voor onze broeders en zusters daar een dikke knuffel en Jehovah's rijkste zegen, voor jou trouwens ook!
Liefs Jan en Joyce -
24 December 2012 - 19:07
PA:
Geweldige ervringen weer. Ik hoop dat je naast de studies die je nu hebt nog bij veel anderen de basis kunt leggen waarop de plaatselijke broeders en zusters verder op door kunen gaan.
Jehovah's Zegen verder -
24 December 2012 - 19:29
Manon Thesing:
Hallo Nathalie. Je kent ons niet maar we kennen jou ondertussen een klein beetje door je reisverhalen.
We worden er enorm door aangemoedigd en kijken er met veel plezier naar uit om ze te lezen. Ook je verhaal over het verkrijgen van je visum leek wel een boek.
Mijn man is een neef van Mirjam en we hebben het voorrecht om in juli 2013 ook naar Uganda te gaan met onze jongste zoon. We hebben er zin in!!! We gaan alle bekijken wat jij hebt beschreven en hopelijk komen we ook jou Betty's tegen! We willen natuurlijk heel graag vele tips van je ontvangen om zo goed mogelijk bruikbaar te kunnen zijn. Heel veel succes de komende tijd!!!
Hartelijke groeten, Andre, Manon, Aaron en Abel Thesing. -
24 December 2012 - 19:42
Margaret:
Hoi Naatje,
Ik mis op de 1e foto zr Betty 2.
Leuke ervaring eerst met alleen zr Betty 1 en jullie op het bankje en steeds komen er meer bij, bankje werd te krap. In Nederland is het net andersom, als ze J.G.'s zien gaan ze snel een blokje om.
tot binnenkort
tante mar
-
24 December 2012 - 22:59
Andreas Van Den Berg:
Dankjewel.
-
25 December 2012 - 12:27
Mams:
hoi uf,het was weer heerlijk om te lezen,fijn dat het met de br.en zr. daar goed gaat en ook blijven volharden.
ben blij dat je de moeite weer hebt genomen.
ook die foto's blijven fantastisch,voor jou al heel gewoon maar voor ons zeker niet.
het vervolg van die dorpjes aan het meer krijgen we nog hè voor je weer terug komt :-) ,
hoewel ik me daar ook wel weer stiekum op verheugd ;-)
liefs xxxx je mams -
25 December 2012 - 12:36
Toos.jeysman:
Hoi lieverd,we hebben pas gemaild,maar dat was persoonlijk.Ik heb genoten van je verslag toch ook een beetje geschrokken van die ervaring van de bestolen zuster.De Ugandezen kijken niet zo krap ,maar wel schokkend als je dat mee moet maken,maar geweldig dat ze gewoon doorgaat. Wat me opviel in de gastenkamers, dat er geen klamboes boven de bedden hangen.De kring opzieners hebben het hier heel wat beterder.Geweldig wat Rosa en Wilbert voor werk verrichtenDoe ze de groeten en ook Ben en Mirjam en Henry.Ik hoop dat je nog fijne ervaringen opdoet Veel succes en Jehovah`s zegen. veel liefs en dikke kus xxxx je Omie -
25 December 2012 - 15:05
Natalie:
Hoi omie! Even geruststellen: jawel hoor, we hadden allemaal klamboes, de mijne hing overdag opgeknoopt boven het matras te bungelen. Geen zorg :-)! En de kamers waren weliswaar ongemeubileerd, maar ruim en schoon en ook een doucheruimte binnen ipv buiten, en we hadden stroom, dat komen we lang niet altijd tegen... het steekt kaal af tegen wat we in NL gewend zijn maar echt, dit was geen slechte accommodatie, het gastgezin was erg gastvrij. Liefs en tot snel, 5 weekjes al! Naat -
26 December 2012 - 12:34
Carla En Wim Ritmeester:
Hoi hoi Natalie, Wat hebben we weer genoten van je verslag! Ook voor minder leuke dingen kom je wel eens te staan, zoals de KO in het bootje tussen de krokodillen. Gelukkig durfde hij en de anderen het en konden zij heel veel mensen bereiken met het goede nieuws. Het is super dat je zulke dingen mee mag maken, en dan ook rijk gezegend wordt voor je harde werk. Wij wensen jou en al de andere broeders en zusters Jehovah's zegen toe. liefs van Wim & Carla uit Zwijndrecht. -
27 December 2012 - 09:12
Kitty Schuuring:
Hoi Naat,
Zo te lezen, kun je erg tevreden zijn. En ik zie je zo lekker in je korte mouwtjes.. Hier is het een stukje kouder... Geniet van je laatste maand!
Groetjes,
Kit -
27 December 2012 - 11:50
Jan En El Ten Have:
Geweldig Natalie. Dit is pioniersgeest. Die uitstraling geeft ons die dit lezen de goede moed en aanmoediging die we nodig hebben. Gauw weer tot ziens hoe on- of werkelijk het allemaal weer voor je zal aanvoelen. Dat wordt weer acclimatiseren. Maar hoe dan ook, vooruitzien blijft de toekomst!
Liefs Jan en El -
27 December 2012 - 18:34
Cees Schrama:
Had net weer internet en wat zien ik!! Super zusje prachtig JHVH's Zegen
Lieve groeten vanuit Brasil -
29 December 2012 - 13:58
Sharon:
Nou, nou........is het nog de bedoeling dat je terug komt naar Nederland met zoveel zegeningen?!
Hagai 2:7 is zeer voelbaar bij jouw. Bij ons in Nederland moet ik zeggen dat we de laatste maanden ook het gevoel hebben dat Jehovah letterlijk mensen trekt, waardoor je jezelf maar bruikbaarder moet maken in zijn organisatie om de vraag aan te kunnen.
Want immers............wat geeft meer voldoening dan Mt 6:33 .NIETS
xxxxxxxx -
30 December 2012 - 14:41
Ron En Marijke Den Heijer:
Grandioos Naat. Wat kunnen we genieten van jouw verhalen en ervaringen. Geweldig. En dat je verder gegaan bent waar je gebleven was. Je oude nabezoeken, en studies die gewoon doorgegaan zijn.
Helemaal te gek. Geniet van je laatste paar weken daar. En we hopen je gauw weer te zien. Heel veel liefs Ron en Marijke. Dikke knuffff en natuurlijk ook aan Meriam en Henry, Rosa en Wilberforce. -
30 December 2012 - 18:38
Kim:
he Naat,
Wat een leuke studie ervaringen weer!
Geweldig!bedankt voor het delen (:
Veel liefs
Kimberly -
22 Februari 2013 - 09:35
Dexter Chengadu:
Hey je kent me niet en het komt misschien een beetje raar over, maar ik zag toevallig op google deze pagina.
En sinds we een echtpaar nu bij ons in de gemeente hebben zitten die net 3 weken in oeganda waren, vroeg ik me eigenlijk af of jullie daar nog steeds zijn en jullie ze kennen. Ze heten Andreas en Bianca, ze komen uit duitsland, achternaam is me eigenlijk onschoten sorry:S. En hebben ook een tijdlang in oeganda gezeten voor die tijd. En ze zijn nu ook hier in Tanzania drie weekjes op bezoek.
Anyways heb genoten van de ervaringen, Jehovahs rijkste zegen en heel veel plezier!
Groetjes,
Dexter
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
