Huisje L'dam/Preaching Lake Albert (EN scrolldown)
Door: Natalie
Blijf op de hoogte en volg Natalie
31 Maart 2013 | Oeganda, Hoima
Brrrrr! Wat is het KOUD in Nederland!
Inmiddels ben ik alweer twee maanden terug en heb mijn leventje hier weer opgepakt.
Maar…. Niet voor altijd! Je raadt het al, ik wil weer terug! Inmiddels ben ik alweer aan de slag gegaan met mijn nieuwe plannen. Ik ben nog steeds niet klaar daar in Afrika.
HUISJE TIJDELIJK BESCHIKBAAR / OPSLAGRUIMTE
Deze keer is het plan dat ik ongeveer acht maanden in Uganda verblijf. Dus wat nu te doen met mijn woning in Leidschendam?
Daar zijn twee scenario’s voor: er komt weer tijdelijk een andere br/zr in (net als de vorige keer), of ik zeg mijn woning op.
Zoals de plannen er nu voor staan, hoop ik ergens rond augustus of september te vertrekken, maar het kan ook wat later in het jaar worden.
Nu heb ik twee vragen/verzoeken aan mijn lieve broers en zussen :-):
- Ben je / ken je iemand die in Leidschendam zou willen wonen voor de duur dat ik in het buitenland ben?
- In geval van opzeggen van mijn woning: ben je / ken je iemand met wat ruimte in huis/op zolder/in de berging/garage of loods, waar ik veilig (een deel van) mijn meubels mag bewaren? Zelfs als er enige kosten aan verbonden zijn, zou ik graag op de hoogte gebracht worden. Het gaat vooral om grotere meubelstukken en witgoed.
Ik ben jullie en Jehovah oneindig dankbaar voor je hulp!
Mocht je me persoonlijk willen bereiken, dan kan dat via natalierosien@hotmail.com.
PREDIKEN AAN DE OEVERS VAN LAKE ALBERT
(Ervaring van december 2012)
Ik schaam mij diep voor het lange lange uitblijven van de beloofde ervaring die is opgedaan in het vluchtelingenkamp Kyangwali in december 2012 en de bijzondere vrouw die de broeders daar hadden ontmoet aan de oevers van Lake Albert.
Hieronder lezen jullie de ervaring.
“De broeders van het vluchtelingenkamp gingen naar de oever van Lake Albert om te prediken. Tegen de avond, na een dag prediken (je weet wat deze broeders doen, ze eten alleen ’s morgens ontbijt en dan vertrekken ze gewoon), en inmiddels rammelend van de honger, ontmoette een van de broeders een vrouw die erg blij was hem te zien. “Zijn jullie Jehovah’s Getuigen?” De broeder zei “Ja, waarom?” “Kom alsjeblieft hier!” Toen hij met haar meeging, vond hij twee zusters bij haar thuis. “Wat hebben we gedaan dat we hier verzameld worden?” vroeg de broeder. De zusters zeiden “geen idee, maar nu dat de vrouw buiten is… laten we gewoon opstaan en gaan!” Maar de broeder zei “Nee, laten we wachten en zien wat de vrouw wil.”
Na een paar minuten kwam de vrouw terug… met een schaal vol mandazi’s (een soort donuts) en thee! Wat een verrassing voor deze hongerige dienstknechten van Jehovah!
Ondertussen begon de dame hen te vertellen hoe ze in Congo met Getuigen de Bijbel heeft gestudeerd en dat ze nu ook Jehovah wil dienen. Daarna vroeg ze “zijn er nog anderen in de buurt aan het prediken?”. Toen ze dat bevestigden, vroeg ze waar ze dan zijn. Ze gaven haar de naam van een van de nabezoeken waar de anderen waren. Verrassend genoeg kende de vrouw deze persoon en zei tegen onze broeder en zusters: “Gaan jullie maar vast, ik kom er ook zo aan!”.
Wat later vond de vrouw het groepje buiten en sloot ze zich bij hen aan, netjes gekleed en met haar tas, klaar voor wat? Mee te gaan prediken!
Ondertussen had dit groepje een paar andere broeders getroffen. Hoewel deze broeders ieder alleen zouden werken, bleek een van hen toch een ‘predikingspartner’ te hebben. “Wie is dat?” vroeg een van het groepje. De broeder met de onbekende partner legde uit: “In het eerste huis waar ik heen ging, trof ik een familie die heel erg geïnteresseerd was, en ze gaven mij hun zoon mee zodat hun zoon kon vertalen tijdens het prediken. Ik spreek alleen Swahili en Engels, maar nu kon hij met de hulp van zijn vertaler, de mensen onderwijzen in hun plaatselijke taal, Alur! De broeder had een heel succesvolle dag in de velddienst met zijn tolk!
De andere broeder die alleen werkte, besloot om een aanmoedigende Bijbeltekst voor te lezen aan de dame van de mandazi’s, die nu klaar stond om mee te gaan prediken. Dus de vrouw zei,”kom, we gaan in de schaduw van die boom daar staan, daar kun je me de tekst voorlezen.” Haar bedoeling was, dat wanneer zij deze Bijbeltekst zouden lezen, de aandacht van anderen ook getrokken zou worden en erbij zouden komen. Ze wilde dat Jehovah’s Getuigen, en belangrijker nog, Jehovah’s naam, bekend zou worden in dit stukje gebied in het kamp!
Hierna begon de vrouw zelf te prediken, gebruikte Jehovahs naam, beantwoordde vragen van mensen aan de hand van de Bijbel! De broeders waren bang dat het zo vermoeiend voor de vrouw zou zijn om alleen te prediken, dus ze bleven bij haar om ook vragen te beantwoorden… aan allerlei verschillende groepjes mensen die zich hadden verzameld! Ondanks dat ze nog een lange terugreis te voet voor de boeg hadden, met een steile klim over een heuvel, bleven ze doorprediken met deze dame.
Toen de dame hoorde dat de kringopziener zou komen om het buurdorp te bezoeken (dat bezoek vond plaats 10 tot 16 december 2012), kwam ook zij heel vroeg naar dit dorp om ook bij het programma aanwezig te zijn. Tijdens de dienstweek besloot de kringopziener een dag naar het dorp te gaan waar de vrouw woont. Dus sloot de vrouw zich bij de groep predikers aan en stapte in hun bootje om weer terug te gaan naar haar eigen dorp om mee te prediken. Eenmaal met zijn allen gearriveerd in haar dorp, sprak ze letterlijk iedereen aan die ze tegen kwam! Ze ging er zo in op dat ze haar bijna achterlieten toen ze weer weg moesten met het bootje naar het dorp waar de vergaderingen voor het eerst gehouden zouden worden. Dat was op het terrein van het dorpshoofd.
Na de vergadering was het hoog tijd terug naar huis te gaan, maar… wat zou de vrouw doen? Zij besloot daar te blijven, voor wat? Doorgaan met prediken!”
Ik vond het een geweldige ervaring, hopelijk jullie ook! In een volgend verslag vertel ik over een bezoekje dat ik mocht brengen aan de groep Kikwaya die verbonden is aan Hoima. Ook dat hadden jullie nog van me tegoed. Tot later!
ENGLISH
Hi everyone! It’s me, back in cold Holland! It’s been two months now that I came back from Uganda. But I still owed everyone a good experience from the refugee camp Kyangwali.
In December 2012 brothers preached at the shores of Lake Albert, an area within the camp. Read below the story of a very interested lady…
PREACHING AT THE LAKE SHORE (experience December 2012)
“The brothers from the refugee camp went to the lake shore to preach.
As they were preaching around evening when they were really starving (you know what those brothers do, they just eat enough in the morning and go), they met this happy and excited lady.
“Are you Jehovah’s Witnesses?” The brother said “Yes, why?”. “Just come in please , to my house!” When the brother accepted the invitation… He found two sisters inside…then the brother was like “What have we done to be collected here?” The sisters were like “We don’t know, but since the lady is outside now, let’s run outside!” Then the brother said “No, let’s wait and see what the lady will do.”
Then after few minutes, the lady came in with hot mandazi’s (sort of donuts) and tea! What a relief for these starving servants of Jehovah!
Meanwhile the lady started telling them how she has been studying the truth in Congo and now she wants to serve Jehovah too. After that she asked them… “Are there others preaching around?” When they said yes, “Where are they?” They told her that they a certain return visit’s name, surprisingly she knew that person and told them “You go!, I’m coming!...Soon she joined them, this time dressed so smart with her bag, ready for what? Ministry!
Meanwhile…they met some brothers who were preaching each alone…but one brother had a ‘preaching partner’. “Who is this brother?” , the other brother asked. The brother started explaining “You know, the first house I went, I met a family which was very much interested, so they gave me their son to be able to interpret for me; as I use Swahili and English, now he was teaching people in their local language, Alur! So he had a successful ministry with his interpreter!
Now the other brother who didn’t get an interpreter, decided to read an encouraging scripture to this lady (who had shown hospitality to a brother and two sisters), who was now ready for preaching ministry. So the lady told the brother “Let’s go under that tree, you read the scripture from the shade. Her intention was, as she reads the scripture, many more will be attracted, then it becomes manifest that Jehovah’s Witnesses, and more important, Jehovah’s name, is being known in the territory. They did so. After the lady started preaching using Jehovah’s name, and answering people’s questions using the Bible, the brothers feared that it would be so hard for the lady to preach alone, so they joined her to answer questions… in many different groups of people!
Though they had a long and steep way to climb back home, they just kept preaching with this lady.
When she heard that the circuit overseer would come to visit the neighbor village (10th – 16th December 2012), she came very early to be able to benefit from the program.
During the CO week, the CO decided to go to the village where the lady comes from. She decided to join them in the boat ride so as to go back in her village and preach there too. When the group arrived there, she was very busy preaching to everyone at hand! She got so busy that the group of publishers almost left her behind in the boat ride back to the other village where the meetings were held for the first time: at the chairman’s compound. After the meeting, time to go home had arrived, but what about this lady? She remained there…doing what? Preaching!”
Hope you liked this experience!
Inmiddels ben ik alweer twee maanden terug en heb mijn leventje hier weer opgepakt.
Maar…. Niet voor altijd! Je raadt het al, ik wil weer terug! Inmiddels ben ik alweer aan de slag gegaan met mijn nieuwe plannen. Ik ben nog steeds niet klaar daar in Afrika.
HUISJE TIJDELIJK BESCHIKBAAR / OPSLAGRUIMTE
Deze keer is het plan dat ik ongeveer acht maanden in Uganda verblijf. Dus wat nu te doen met mijn woning in Leidschendam?
Daar zijn twee scenario’s voor: er komt weer tijdelijk een andere br/zr in (net als de vorige keer), of ik zeg mijn woning op.
Zoals de plannen er nu voor staan, hoop ik ergens rond augustus of september te vertrekken, maar het kan ook wat later in het jaar worden.
Nu heb ik twee vragen/verzoeken aan mijn lieve broers en zussen :-):
- Ben je / ken je iemand die in Leidschendam zou willen wonen voor de duur dat ik in het buitenland ben?
- In geval van opzeggen van mijn woning: ben je / ken je iemand met wat ruimte in huis/op zolder/in de berging/garage of loods, waar ik veilig (een deel van) mijn meubels mag bewaren? Zelfs als er enige kosten aan verbonden zijn, zou ik graag op de hoogte gebracht worden. Het gaat vooral om grotere meubelstukken en witgoed.
Ik ben jullie en Jehovah oneindig dankbaar voor je hulp!
Mocht je me persoonlijk willen bereiken, dan kan dat via natalierosien@hotmail.com.
PREDIKEN AAN DE OEVERS VAN LAKE ALBERT
(Ervaring van december 2012)
Ik schaam mij diep voor het lange lange uitblijven van de beloofde ervaring die is opgedaan in het vluchtelingenkamp Kyangwali in december 2012 en de bijzondere vrouw die de broeders daar hadden ontmoet aan de oevers van Lake Albert.
Hieronder lezen jullie de ervaring.
“De broeders van het vluchtelingenkamp gingen naar de oever van Lake Albert om te prediken. Tegen de avond, na een dag prediken (je weet wat deze broeders doen, ze eten alleen ’s morgens ontbijt en dan vertrekken ze gewoon), en inmiddels rammelend van de honger, ontmoette een van de broeders een vrouw die erg blij was hem te zien. “Zijn jullie Jehovah’s Getuigen?” De broeder zei “Ja, waarom?” “Kom alsjeblieft hier!” Toen hij met haar meeging, vond hij twee zusters bij haar thuis. “Wat hebben we gedaan dat we hier verzameld worden?” vroeg de broeder. De zusters zeiden “geen idee, maar nu dat de vrouw buiten is… laten we gewoon opstaan en gaan!” Maar de broeder zei “Nee, laten we wachten en zien wat de vrouw wil.”
Na een paar minuten kwam de vrouw terug… met een schaal vol mandazi’s (een soort donuts) en thee! Wat een verrassing voor deze hongerige dienstknechten van Jehovah!
Ondertussen begon de dame hen te vertellen hoe ze in Congo met Getuigen de Bijbel heeft gestudeerd en dat ze nu ook Jehovah wil dienen. Daarna vroeg ze “zijn er nog anderen in de buurt aan het prediken?”. Toen ze dat bevestigden, vroeg ze waar ze dan zijn. Ze gaven haar de naam van een van de nabezoeken waar de anderen waren. Verrassend genoeg kende de vrouw deze persoon en zei tegen onze broeder en zusters: “Gaan jullie maar vast, ik kom er ook zo aan!”.
Wat later vond de vrouw het groepje buiten en sloot ze zich bij hen aan, netjes gekleed en met haar tas, klaar voor wat? Mee te gaan prediken!
Ondertussen had dit groepje een paar andere broeders getroffen. Hoewel deze broeders ieder alleen zouden werken, bleek een van hen toch een ‘predikingspartner’ te hebben. “Wie is dat?” vroeg een van het groepje. De broeder met de onbekende partner legde uit: “In het eerste huis waar ik heen ging, trof ik een familie die heel erg geïnteresseerd was, en ze gaven mij hun zoon mee zodat hun zoon kon vertalen tijdens het prediken. Ik spreek alleen Swahili en Engels, maar nu kon hij met de hulp van zijn vertaler, de mensen onderwijzen in hun plaatselijke taal, Alur! De broeder had een heel succesvolle dag in de velddienst met zijn tolk!
De andere broeder die alleen werkte, besloot om een aanmoedigende Bijbeltekst voor te lezen aan de dame van de mandazi’s, die nu klaar stond om mee te gaan prediken. Dus de vrouw zei,”kom, we gaan in de schaduw van die boom daar staan, daar kun je me de tekst voorlezen.” Haar bedoeling was, dat wanneer zij deze Bijbeltekst zouden lezen, de aandacht van anderen ook getrokken zou worden en erbij zouden komen. Ze wilde dat Jehovah’s Getuigen, en belangrijker nog, Jehovah’s naam, bekend zou worden in dit stukje gebied in het kamp!
Hierna begon de vrouw zelf te prediken, gebruikte Jehovahs naam, beantwoordde vragen van mensen aan de hand van de Bijbel! De broeders waren bang dat het zo vermoeiend voor de vrouw zou zijn om alleen te prediken, dus ze bleven bij haar om ook vragen te beantwoorden… aan allerlei verschillende groepjes mensen die zich hadden verzameld! Ondanks dat ze nog een lange terugreis te voet voor de boeg hadden, met een steile klim over een heuvel, bleven ze doorprediken met deze dame.
Toen de dame hoorde dat de kringopziener zou komen om het buurdorp te bezoeken (dat bezoek vond plaats 10 tot 16 december 2012), kwam ook zij heel vroeg naar dit dorp om ook bij het programma aanwezig te zijn. Tijdens de dienstweek besloot de kringopziener een dag naar het dorp te gaan waar de vrouw woont. Dus sloot de vrouw zich bij de groep predikers aan en stapte in hun bootje om weer terug te gaan naar haar eigen dorp om mee te prediken. Eenmaal met zijn allen gearriveerd in haar dorp, sprak ze letterlijk iedereen aan die ze tegen kwam! Ze ging er zo in op dat ze haar bijna achterlieten toen ze weer weg moesten met het bootje naar het dorp waar de vergaderingen voor het eerst gehouden zouden worden. Dat was op het terrein van het dorpshoofd.
Na de vergadering was het hoog tijd terug naar huis te gaan, maar… wat zou de vrouw doen? Zij besloot daar te blijven, voor wat? Doorgaan met prediken!”
Ik vond het een geweldige ervaring, hopelijk jullie ook! In een volgend verslag vertel ik over een bezoekje dat ik mocht brengen aan de groep Kikwaya die verbonden is aan Hoima. Ook dat hadden jullie nog van me tegoed. Tot later!
ENGLISH
Hi everyone! It’s me, back in cold Holland! It’s been two months now that I came back from Uganda. But I still owed everyone a good experience from the refugee camp Kyangwali.
In December 2012 brothers preached at the shores of Lake Albert, an area within the camp. Read below the story of a very interested lady…
PREACHING AT THE LAKE SHORE (experience December 2012)
“The brothers from the refugee camp went to the lake shore to preach.
As they were preaching around evening when they were really starving (you know what those brothers do, they just eat enough in the morning and go), they met this happy and excited lady.
“Are you Jehovah’s Witnesses?” The brother said “Yes, why?”. “Just come in please , to my house!” When the brother accepted the invitation… He found two sisters inside…then the brother was like “What have we done to be collected here?” The sisters were like “We don’t know, but since the lady is outside now, let’s run outside!” Then the brother said “No, let’s wait and see what the lady will do.”
Then after few minutes, the lady came in with hot mandazi’s (sort of donuts) and tea! What a relief for these starving servants of Jehovah!
Meanwhile the lady started telling them how she has been studying the truth in Congo and now she wants to serve Jehovah too. After that she asked them… “Are there others preaching around?” When they said yes, “Where are they?” They told her that they a certain return visit’s name, surprisingly she knew that person and told them “You go!, I’m coming!...Soon she joined them, this time dressed so smart with her bag, ready for what? Ministry!
Meanwhile…they met some brothers who were preaching each alone…but one brother had a ‘preaching partner’. “Who is this brother?” , the other brother asked. The brother started explaining “You know, the first house I went, I met a family which was very much interested, so they gave me their son to be able to interpret for me; as I use Swahili and English, now he was teaching people in their local language, Alur! So he had a successful ministry with his interpreter!
Now the other brother who didn’t get an interpreter, decided to read an encouraging scripture to this lady (who had shown hospitality to a brother and two sisters), who was now ready for preaching ministry. So the lady told the brother “Let’s go under that tree, you read the scripture from the shade. Her intention was, as she reads the scripture, many more will be attracted, then it becomes manifest that Jehovah’s Witnesses, and more important, Jehovah’s name, is being known in the territory. They did so. After the lady started preaching using Jehovah’s name, and answering people’s questions using the Bible, the brothers feared that it would be so hard for the lady to preach alone, so they joined her to answer questions… in many different groups of people!
Though they had a long and steep way to climb back home, they just kept preaching with this lady.
When she heard that the circuit overseer would come to visit the neighbor village (10th – 16th December 2012), she came very early to be able to benefit from the program.
During the CO week, the CO decided to go to the village where the lady comes from. She decided to join them in the boat ride so as to go back in her village and preach there too. When the group arrived there, she was very busy preaching to everyone at hand! She got so busy that the group of publishers almost left her behind in the boat ride back to the other village where the meetings were held for the first time: at the chairman’s compound. After the meeting, time to go home had arrived, but what about this lady? She remained there…doing what? Preaching!”
Hope you liked this experience!
-
31 Maart 2013 - 22:57
Andreas Van Den Berg:
Dankjewel voor je prachtige ervaring!
Veel sterkte in de kou, wij allen in Nederland voelen met je mee, net zoveel als dat wij genieten van jouw vreugde.
O ja, de gevraagde benodigdheden...(1 Johannes 5:13-15) . . .. 14 En dit is het vertrouwen dat wij jegens hem hebben, dat, ongeacht wat wij vragen overeenkomstig zijn wil, hij ons hoort. 15 En indien wij weten dat hij ons hoort met betrekking tot wat wij ook vragen, dan weten wij dat wij de gevraagde dingen zullen hebben, daar wij ze van hem hebben gevraagd.
Veel plezier Natalie,
Andreas. -
31 Maart 2013 - 22:57
Andreas Van Den Berg:
Dankjewel voor je prachtige ervaring!
Veel sterkte in de kou, wij allen in Nederland voelen met je mee, net zoveel als dat wij genieten van jouw vreugde.
O ja, de gevraagde benodigdheden...(1 Johannes 5:13-15) . . .. 14 En dit is het vertrouwen dat wij jegens hem hebben, dat, ongeacht wat wij vragen overeenkomstig zijn wil, hij ons hoort. 15 En indien wij weten dat hij ons hoort met betrekking tot wat wij ook vragen, dan weten wij dat wij de gevraagde dingen zullen hebben, daar wij ze van hem hebben gevraagd.
Veel plezier Natalie,
Andreas. -
01 April 2013 - 01:46
Cees Schrama:
Lieve zus, je hebt het helemaal te pakken. Dat is super. Wens en bid dat Jehovah alles zal zegenen.
Wens je het allerbeste
Gr vanuit Brasil
je broer Cees
-
01 April 2013 - 11:49
Marielle Van De Kerkhof:
Hi Natalie,
Heel erg bedankt voor deze mooie ervaring & prachtige foto's!!
Ik kijk uit naar je volgende ervaring(en).
Veel succes met alle voorbereidingen voor je nieuwe plannen!
Ruth 2:12
Lieve groeten, Marielle -
01 April 2013 - 12:14
Oma:
hoi.Naat
wat een prachtige ervaring. Beter laat dan nooit,de waarde blijf gelijk .Dat we je succes wensen ,weet je al Aan ons zal het niet liggen je droom waar te maken.Mooie foto`s weer.liefs Je Omie -
01 April 2013 - 12:46
Diny En Henk Den Boestert:
Lieve Natalie,
Wat een grandiose ervaring. Waren wij maar een stuk jonger en gezonder, dan wisten we het wel!
Wij wensen je succes en Jehovah's zegen met je nieuwe plannen en je weet het: "Zoek eerst Gods Koninkrijk......... Groetjes Diny en Henk den Boestert. -
04 April 2013 - 11:21
Garc:
Heey!
Wat een geweldige plannen! Helemaal fantastisch!
Heb je op je werk kunnen regelen wat betreft het werken via internet enz? wat je bij de high tea vertelde.
Ik heb helaas geen opslagruimte, maar zal het wel in gedachten houden voor de komende tijd. Mocht ik wat weten, dan hoor je het meteen zowel wat betreft huurders als opslagruimte.
Liefs Garc -
09 April 2013 - 10:41
C. A. Van Den Berg:
Wij in Spijkenisse en ook de ouderen in Jah Jireh Ommoord genieten van jullie verslag. Lieve groetjes -
12 Mei 2013 - 16:23
Samantha Visser-Rameijs:
Wow, wat gaaf dat je dit gedaan hebt! Ik heb nog niet veel gelezen, maar ga dat wel doen. Dit is ook echt een droom voor mij, maar het zal er bij mij nooit van komen denk ik. Over dromen gesproken: ik heb vannacht over jou en je zus gedroomd, terwijl we elkaar 20 jaar of zo niet gezien hebben! Daarom ben ik gaan Googlen en kwam op deze site terecht. Wat ontzettend leuk!
Kan je weer een beetje wennen in NL? Zal niet meevallen... Na een maand backpacken in een andere cultuur heb ik tijd een flinke tijd nodig om me hier weer thuis te voelen, ik heb altijd last van een cultuurschok. In NL ja!
Ik hoop nog eens wat van je te mogen vernemen! Jij kan mijn e-mailadres zien neem ik aan? Nou ja: s.visser@latelier.nl
Groetjes! -
28 Juli 2013 - 19:32
Meriam:
Hoi Natalie.We willen je even veel succes wensen met al de ondernemingen.Het huisje is leeg? En weg?Ik hoorde dat er veel jongeren mee hebben geholpen. Dat is heel aanmoedigend. We zien elkaar waarschijnlijk wel op het congres maar toch alvast veel sterkte met alles.Lieve groeten van Gerard en Meriam.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
