Slof slof...:-)

Slof slof naar de volgende Bijbelstudie…

Ja we sloffen hier zowat in z’n achteruit want de hitte is (vooral gisteren, zondag 23-1) niet te harden! Al sloffend doen we straatwerk tot we bij de volgende studie zijn beland.

Afgelopen week ben ik op woensdag, donderdag, zaterdag en zondag in de velddienst geweest. Vrijdag gaat bijna niemand in de velddienst, dat is de uitrust/voorbereidingsdag voor de vergadering die om half 6 begint, en maandag is er geen actie want iedereen gebruikt maandag als wasdag. Tja, met gemiddeld 5 kinderen in t gezin, kost wassen met de hand nogal wat tijd…

De actie op donderdag was in de Koninkrijkszaal, die ik nu voor t eerst zag. De zaal staat midden tussen de huisjes en erfjes van lokale bewoners, lekker in t groen, even buiten het drukke stoffige centrum. Het gebouwtje kwam op t eerste gezicht op me over als zo’n gospelkerkje uit een film, met al die kleine houten bankjes. De zaal is in 2007 gebouwd, eenvoudig maar heel netjes en mooi! Geen koffieruimte natuurlijk, en de “wc” is de pitlatrine achter de zaal. Iew iew! (Volgens Mirjam zijn we bevooroordeeld want de pitlatrine is veel hygiënischer dan alle andere toiletten hier… oke ik moet toegeven dat ik nog niet eens een pitlatrine van binnen heb gezien, probeer het te vermijden als t ff kan…)

Op donderdag werkte ik samen met Anna, een pionierster (18jr). Zij en haar familie komen uit Rwanda en spreken eigenlijk Swahili. Sinds ze in Uganda is heeft ze zowel Engels als Runyoro moeten leren. Het was een kwestie van sloffen tussen de erfjes van het gebied vlak achter de Koninkrijkszaal. We kwamen bij een groepje vrouwen en kindjes. Voor de beeldvorming: Een vrouw stond onder een rieten afdakje te koken (op kolen, altijd buiten op t erf), een ander was aan t wassen. Ze hadden een oude grote gele jerrycan over de lengte doormidden gesneden waardoor twee lage `bakken` ontstonden, en aan een daarvan was een touwtje geknoopt. Geweldig speelgoed voor de kleuters, de een trok de ander in hun zelfgemaakte sleetje over t erf! Ondertussen knuffelde de volgende peuter de piepkleine baby die in handdoekjes in een wasteiltje mij lag aan te staren. Zo ontzettend schattig! Jammer dat ik daar geen foto van heb! Op zich vindt men dat oké, maar ik voelde me toch wat ongemakkelijk want pal ernaast zat een vrouw een andere baby de borst te geven. Ahum. Toch maar niet overslaan met prediken. Zij had er blijkbaar geen probleem mee.

Onderweg riep Anna naar Timo, een jongetje van 11 jaar. Hij komt in z’n uppie trouw naar de vergaderingen terwijl de rest van zijn familie geen interesse heeft. Samen lezen Anna en Timo elke week iets uit het Bijbelverhalenboek. Vandaag lazen we het verhaal van Dina, de dochter van Jakob, en Anna vroeg mij om deze keer de studie te leiden. Zo leuk! Geweldig dat dat joch helemaal zelf doorgaat met Bijbelstudie en vergaderingen bezoeken!

We waren nauwelijks vertrokken of twee broeders kwamen naar ons toe en wezen een meisje na die net een Wat leert de bijbel echt? boekje had gekregen. Of we meteen met dat meisje mee wilden gaan om een studie te beginnen. Uh, oke, why not! Dus wij met dat meisje (Juliette) mee, we mochten binnenzitten in het piepkleine woonkamertje. Het was schoon, er stonden zowaar een bank en wat stoelen, en de gordijntjes waren vrolijk gekleurd. Helemaal niet slecht!

Na met haar gestudeerd te hebben kwam een jonge man binnen, Derrick. ‘My mind is troubled by some questions’ zei hij, ‘en ik wil NU antwoorden!!’ Anna en ik waren een beetje overdonderd. Anna bood hem ook een Wat leert…boekje aan, maar neeeeeee zei hij, `moet ik echt een boek lezen en elke week naar de kerk? Jullie zijn toch hier om de bijbel uit te leggen, ik wil alleen maar NU antwoord hebben!’
`Hoe weet jij dan zeker dat wat wij zeggen, waar is?` vroeg ik hem, en las hem Handelingen 17:11 voor. Uiteindelijk begreep hij dan ook wel dat als hij antwoorden uit de bijbel wilde hebben, ook zelf effort erin moest steken door de bijbel te onderzoeken.
Ik moest wel erg lachen toen hij vertelde wat zijn mind dan troubelde… hij las Romeinen 16:16 voor waarin staat dat de broeders en zusters elkaar dienen te groeten met een heilige kus. `Moet iedereen elkaar dan ineens gaan kussen ofzo, want dat staat in de bijbel?` Die had ik niet verwacht! Nou ja goed, dan maar uitleggen dat je die tekst in z´n context moet zien enzo.
Verder wilde hij graag weten hoe hij slechte geesten en goede geesten van elkaar kon onderscheiden. Volgende week gaan we terug om daarover verder te praten.

De hele dag was aaneengeweven door dit soort ervaringen en gesprekjes, te veel om te beschrijven. Maar hoe de dag eindigde was wel erg speciaal! Anna had nog een nabezoekje in een van de vele winkeltjes in het centrum. Inmiddels had Nadine zich bij ons aangesloten en sloften we met z’n drietjes naar dat winkeltje. Zonder noemenswaardige begroeting (zo gaat dat op z´n Afrikaans, de meeste communicatie is zonder woorden) zette een van de vrouwen wat bankjes voor haar winkeltje neer en begon gewoon met Anna te studeren uit het Wat leert de bijbel echt?-boekje. Ondertussen keek de andere vrouw (Jane) heel leergierig mee over Anna´s schouder. Dus ik bood haar mijn boekje aan en ze griste het meteen uit mijn handen. Wat had zij veel vragen zeg! Zoals altijd, ook in Nederland, wilde zij heel graag weten wat de bijbel leert over de toestand van de doden. Waar zijn ze, hebben ze invloed op ons? Wie of wat is Satan de Duivel? Ze zocht meteen in de inhoudsopgave naar hoofdstuk 6 en 7, daarna hoofdstuk 3 . We hebben zeker nog een uur daar gezeten. Hoezo Hungry for the truth! Ondertussen was een kindje naast me tegen me aangekropen, liet me niet meer los. Kijk maar naar de foto met het felroze beschilderde winkeltje.

Tussen de middag hebben Nadine en ik bij Anna thuis op t erf maïspap van haar moeder gekregen, geweldig mens! En zo gastvrij, ze hebben nauwelijks wat te eten voor zich zelf! Het valt me op dat Anna en haar zus Chantal met wie Nadine werkte, en ook alle andere brs-zrs er tip top uitzien terwijl ze straatarm zijn. Ik vroeg haar wat ze zoal eten. Bonen, bonen en bonen. Ja maar er is toch ook rijst en aardappels op de markt? Ja, als ze geld hebben kopen ze af en toe rijst. Slik….

Chantal liet ons stoffen zien voor traditionele Afrikaanse kleding, die koopt ze ergens in en probeert ze hier te verkopen om iets te verdienen. De stoffen kosten 25.000 shilling. Klinkt duur, maar t is 6 meter stof voor omgerekend dus ongeveer 8 euro! Haar oom naait kleding als beroep, die kon dan voor 15.000 shilling voor ons mooie Afrikaanse kleding maken. 5 euro! Allebei natuurlijk een mooie stof uitgezocht, en deze week gaan we naar Chantals oom om de maten op te nemen. Zo verdienen ze nog wat aan ons… Is iemand in Nederland geïnteresseerd in een mooi stofje?? Geef je bestelling maar op, dan nemen wij t mee! Als ik weet welke maten oompje nodig heeft, kan ik zelfs iets voor je laten maken!

Ondertussen heeft het klimaat en het eten hier toch z´n tol geëist van ons overenthousiaste `wij zijn niet van suiker` mzungu´s… Nadine is al dagenlang aan de …… en is inmiddels slap als een vaatdoek. En ik wilde gister na de vergadering toch echt graag nog in de velddienst met Elize, een zusje uit Congo dat naar Uganda is gevlucht. Maar dat had ik niet moeten doen. Ik weet niet of het de matoke van tussen de middag was of gewoon vermoeidheid en brandende zon, maar om 4 uur ´s middags kon ik ternauwernood nog naar huis strompelen van de buikpijn, misselijkheid en flauwte. Pfff wat een ellende, de mzungus hebben allebei het witte vlaggetje opgestoken…geveld…
Vandaag ben ik weer beter, Nadine nog niet.

Er is nog zooooo veel te vertellen over onze lieve gastfamilie, de familie uit Masindi die dit weekend ook hier was (uitzendspreker met zijn vrouw en 3 kinderen)! Volgende verslag wil ik ze aan jullie voorstellen!

Voor diegenen die wat geld hebben overgemaakt om de lokale broeders en zusters te ondersteunen, jullie geld wordt ongelooflijk goed besteed! Een voorbeeld, Jolly is een schat van een zuster die al lang goed in de waarheid is en erg arm. Haar man is een paar jaar geleden overleden en zelf heeft ze zware gezondheidsproblemen gehad nadat ze door haar rug was gegaan tijdens de vergadering. Gekrakte en verschoven rugwervel. Met hulp van Mirjam en Henry is dat inmiddels weer een beetje hersteld, maar ze mag geen zwaar werk meer doen en dus doet ze wat licht werk voor Mirjam en Henry. Ze woont toch vlakbij, in een hutje vlak buiten hun terrein. Nu had Jolly wekenlang weer heel veel pijn, en er was een hernia geconstateerd. Maar geld voor een operatie heeft ze niet. Zo´n operatie kost wel 180.000 shilling, da´s het ´enorme´ bedrag van 60 euro. Na onze aankomst in Uganda en het nieuws hoeveel geld we ter besteding voor de broeders en zusters hebben gekregen, is Mirjam meteen naar Jolly gegaan en gezegd dat ze een afspraak moet maken voor de operatie. Afgelopen zaterdag is Jolly al geopereerd!! Het bleek een dubbele hernia te zijn en ze hebben alles meteen aangepakt.
Geweldig hoe Jehovah jullie gebruikt om hier de broeders en zusters te ondersteunen!
Een andere keer komt er een foto van haar op het blog, ze was nu nog te zwak en lag in bed.

Nadine en ik vinden het trouwens ook super om al jullie reacties op het reisblog te lezen, ga zo door :-)!

We zijn er ontzettend van onder de indruk hoe jullie meeleven!
Voor diegenen die ons telefonisch willen bereiken: met het kortingsnummer van Easy Bellen (zie de reactie van Carin op het reisblog) kan je redelijk goedkoop bellen naar onze lokale mobiele nummers:
Nadine: 00256-77-8424011
Natalie: 00256-77-8424033

Tot de volgende keer maar weer!