1st maand/month in Kampala!(EN scroll down

Hallo allemaal!

Hehe, na een hele maand kom ik er eindelijk aan toe iets voor het blog te schrijven!

Kort samengevat: het gaat goed hier! Ik heb het erg naar mijn zin in de vorig jaar opgerichte kleine Engelse gemeente in Kampala waar ik nu zit. Het gebied is belachelijk groot, en ik maar denken dat vooral de afgelegener streken veel behoefte hadden aan predikers (is ook zo, maar hier ook!).
Door dit gebied komen we in geen jaren heen volgens mij met die 30 verkondigers. Ben wel blij dat Kampala veel groener is dan ik dacht, ten minste in dit gedeelte. Nog steeds de paadjes op en laantjes in tussen de bananenbomen!

Om velddienst afspraken zit ik niet verlegen, veel broeders en zusters zijn erg velddienst gezind. Als ik sommigen vraag om een velddienst afspraak en het komt niet zo goed uit, zeggen ze, hmmm oke maar ik kan niet zo lang hoor. Zeg ik, hoe lang heb je in gedachten? Zeggen ze, ik kan 3 uur lang, of hooguit 4 uur! Als dat voor hun kort is, wat is dan gewoon? Nou, één zuster wilde om 8 uur starten, en ik had alleen de ochtend in gedachte. Maar nee, de zuster was van plan tot een uurtje of 3 ’s middags met me in de velddienst te gaan! Zonder pauze! Niet dat ik dat zelf trok, maar het laat wel zien hoe graag ze in de velddienst willen in hun vrije tijd.

Inmiddels heb ik een paar fijne nabezoeken die hopelijk structurele bijbelstudies worden. Eentje heet Mary, ze werkt in een consult bureau en haar baas vindt het goed dat als ik langs kom, zij de tijd krijgt om met me de Goed Nieuwsbrochure te bestuderen. Ze leek bij het tweede bezoek wat ongeinteresseerd en ik had het vermoeden dat dit kwam door haar haantje-de-voorste collega die zich ermee ging bemoeien. Maar goed, ik wilde haar toch een kans geven en ik vond haar half in slaap over haar bureau hangen (ik dacht, nee he,lekker energiek, dat gaat wat worden). Maar ze nodigde ons meteen binnen en had haar brochure en haar bijbel (King James Version) bij zich. Ze koos les 8 “Waarom laat God lijden toe?”. Na het eerste stukje over wat er mis ging met Adam en Eva en wat het eigenlijk betekende dat ze onafhankelijk van God wilden zijn, was ze helemaal opgeleefd en dankte ze ons vanuit haar tenen voor de studie en voor de nieuwe dingen die ze had geleerd! “Jullie hebben mijn dag helemaal goed gemaakt!” zei ze, en toen vertelde ze waarom ze zich niet goed voelde: Dit weekend was ze teruggegaan naar haar eigen dorp om haar oma te begraven. Ze was zo verdrietig, dat was dus de reden waarom ze zo lusteloos was toen we haar aantroffen (het was de eerste dag terug op haar werk sinds de begrafenis) en de reden dat ze dit onderwerp uit de Goed Nieuws brochure koos!

Ondertussen is er nog veel meer gebeurd. Ik ben onder andere op het Swahili talige congres in Kampala geweest (rond de 300 aanwezigen, vanuit 2 gemeentes en een groep in Kampala). Ontzettend leuk om daar te zijn, het congres was in de Koninkrijkszaal waar ik vorig jaar mijn Pioniersschool had, dus het voelde of ik thuis kwam! Ook leuke gelegenheid om een beetje Swahili te oefenen ! Gelukkig had ik het hele congres al in Nederland gehad. In de fotos kunnen jullie een glimpje meeproeven.
Helaas was tijdens het congresweekend een baby’tje van 5 dagen jong overleden van een echtpaar, op zaterdag. Hoewel meestal de volgende dag al de begrafenis plaatsvindt, heeft het echtpaar gezegd, nee, dan doen we een te groot beroep op onze broeders die nu allemaal op het congres zijn en verantwoordelijkheden hebben, we stellen de begrafenis uit tot maandag. De vader van het kindje hield zelfs nog zijn aandeel op zondag!
Het was best aangrijpend om een begraafplaats met allemaal kindergrafjes te zien, en hoe na de begrafenislezing (ter plekke, in de open lucht) zo’n klein kistje in de kuil wordt gezet die net is gegraven, en de aarde die weg was gegraven weer er bovenop wordt teruggeschept. Na de lezing zongen we aan het grafje ( a capella) lied 111, en kwam er een vrouw aan lopen die een zuster bleek te zijn van een andere gemeente, ze woonde heel dichtbij deze begraafplaats en was op weg naar huis. Maar toen ze doorkreeg dat dit Jehovah’s Getuigen waren, kon ze niet zomaar doorlopen, dit zijn haar broeders en zusters met verdriet! Dus kwam ze erbij staan, zong het lied mee en pas later vervolgde ze haar weg naar huis.

Genoeg treurigheid, gelukkig heb ik voor de rest alleen maar fijne ervaringen hier hoor! Ben heel blij weer terug te zijn, voel me goed in deze nieuwe gemeente, doe velddienst op de gekste tijden, maandag ga ik bijvoorbeeld met een broeder mee naar een basisschooltje waar hij heeft kunnen regelen dat we de klas Bijbelles gaan geven na de gewone lessen, uit het Grote Onderwijzers boek! Haha, ben benieuwd wat dat voor foto’s oplevert als die kinderen mzungu zien! Ik voor de klas…. Jullie gaan het verhaal in geuren en kleuren krijgen ;-).
Tot later! Jullie zus, Natalie

ENGLISH
In a nutshell: i’m doing well and very much enjoying my time in a recently established English congregation in Kampala. The territory is huge, i’m wondering how we ever can work through the whole of it with the 30 publishers we have. And all along i was thinking that the more remote areas were much more in need of publishers! This vast territory proves me wrong. Also it’s a lot greener in Kampala than i thought, i’m still walking in the middle of banana trees, maize and beans, and a lot of cute singing birds in the many trees.

It’s easy to get ministry appointments, the brothers and sisters are quite zealous. When you ask them for ministry and they tell me they can only join me for short time, they mean they can join me for about 3 to 4 hours! If that’s short, what is a normal day to them? One sister wanted to start at 8 am, i thought the morning will be enough. But the sister had planned up till 3pm! Coz, those days that she does not work, she wants to buy out as much time as possible for the ministry, these are her only chances to go out in the field!

In the meantime i have some nice return visits who hopefully become Bible studies. One of them is called Mary, working in a consult agency. Her boss allows her to study with me any time i come by.
We use the Good News brochure, but the second time i visited her, she seemed uninterested. I had the feeling it had to do with her colleague who kept on sticking his nose in it and took over in the conversation. So i wanted to give her another chance and visited her this week. There she was, half asleep over her desk! I thought, great, wonder how this will go. But she invited us in straight away, and grabbed her brochure and Bible (King James Version) which she carried to work! She picked lesson 8 Why does God allow suffering?

After just the first part of it about what went wrong with Adam and Eve and what it meant that they wanted to be independent from God, she was revived completely and so happy! She thanked us from the bottom of her heart for the new things she had learned and said, You really made my day okay! Then she told us what happened this last weekend: she had gone back to her village to bury her grandmom, today was the day that she resumed working again, but completely thrown down and energyless. No wonder we found her in such down moods and picked this very topic about suffering from the brochure!

In the meantime a lot other things have happened. For example i attended the Swahili convention in Kampala. Unfortunately, during this weekend the 5 day old baby of a couple died on Saturday. Usually the burial is the day after, but this couple was like, no, we would bother the brothers too too much right during convention time, we cannot do such a thing. Let us postpone the burial to Monday. The brother (father of the baby) even had a part on Sunday morning!

The next day i too attended the burial, it was so sad to see this burial ground with a lot of graves for little children. They had dug a pit already for the small coffin, at that very place the burial talk took place, after which we sang song 111. Even a sister who happened to pass by the burial place, and recognized us as her brothers and sisters, joined immediately in singing and could not proceed going home until everything was finished.

It was quite moving to see how they let the coffin down in the pit and immediately started to cover it with the soil they had just dug out! Really confronting how definite death is.
Enough sadness for now, i’m glad this was the only sad thing i saw, the rest of my time here is filled with joyful things, mostly ministry. This Monday i will join a brother to a primary school to teach the kids from the Great Teacher book after their usual lessons have ended! Really looking forward to see how that goes. I have visions of crowds of kids crawling over me (mzunguuuuuuuuu….), hahahah!
So far so good, keep you updated!