In Mbale! (EN scroll down)
Door: Natalie
Blijf op de hoogte en volg Natalie
17 November 2013 | Oeganda, Mbale
Hallo allemaal!
Het heeft weer even geduurd maar na de verhuizing van Kampala naar Mbale (oosten van het land) begin ik nu te settelen hier en is het hoog tijd om weer iets op papier te zetten.
Het zijn drukke weken geweest, te veel om op te noemen.
OP SCHOOL
In Kampala ben ik drie keer mee geweest naar het basisschooltje om voor de klas les te geven uit het Grote Onderwijzer boek, wat was dat grappig zeg! Gelukkig nam de broeder die me meenam de leiding, ik en kinderen….maar ze waren erg gedrild en dus respectvol, zongen zelfs aan het begin en aan het eind een kort welkomst- en bedankt liedje haha!
Aan het eind van elke les spraken we daarna de schoolleider nog even in zijn kantoortje, en een van die keren was zijn vervanger er. Die was niet tevreden met de religie waar hij vandaan kwam en was in contact gekomen met een joodse groepering, waardoor hij met Jehovah’s naam in aanraking was gekomen, hoewel op een aparte manier: voor hem (volgens die joodse groep) was alleen Jahweh correct en de rest verbastering. En de enige taal die geaccepteerd werd was Hebreeuws (niet dat ie zelf Hebreeuws kon lezen). Hij sloeg steil achterover van verbazing toen hij hoorde van ons dat een groot deel van de Bijbel in het Grieks was geschreven! (En ik viel stilletjes steil achterover van zijn gebrek aan kennis van een boek dat hij zo hoog acht)
Hij was zelf geen jood en accepteerde de gehele Bijbel als Gods woord, maar was aangetrokken door deze joodse groep omdat deze mensen naar het hem scheen, terug wilden gaan naar de bron, naar waar de Bijbel origineel vandaan kwam, dus Israel, en dat trok hem aan. Op zich dus een goede motivatie. Maar nu was hij geschokt dat de Bijbel helemaal niet alleen maar in Hebreeuws was geschreven en dat die groep dus blijkbaar niet de hele Bijbel accepteerde als van God afkomstig. Hij wist ook niet dat het de joden zelf waren die hadden geweigerd Jezus als de Messias te erkennen en hem hadden vermoord.
Hoe een gebrek aan feitenkennis iemand in de duisternis houdt zeg. Nu zat hij vol met vragen, ik hoop dat de broeder hem inmiddels opnieuw heeft gesproken.
In elk geval liep dit gesprek voor ons uit op nog een dik uur velddienst, na de les aan de klas die altijd rond 16 uur start. Daarna nog drie kwartier naar huis lopen over bijna onbegaanbare weggetjes…. Aangezien het hier al tegen zevenen donker wordt, kwam ik in het donker thuis na een heeeeele lange dag velddienst die al om 7 uur ’s ochtends begonnen was! Maar ik kwam wel op vleugeltjes thuis, dat kan je je voorstellen!
RWANDESE MAN
Een andere dag in Kampala was ik eerst met een zuster uit een Swahili talige gemeente de hele dag in de velddienst, daarna had ik de taxi (een soort dolmus busje zoals in Turkije) genomen die gezegd had dat ze naar het punt zouden gaan waar ik kon overstappen naar mijn eindbestemming thuis. Ze gooiden me ergens onder een viaduct eruit en zeiden dat daar op de oprit naar de ringweg de juiste taxibusjes waren. Grrr niet dus. Moest ik een half uur lopen langs de ringweg (met auto’s, vrachtwagens en motoren langs me heen suizend, een soort N weg) naar het busstation dat al bijna op loopafstand van thuis was! Ondertussen was het ook al rond zessen, en ik wilde thuis zijn voor donker.
Maar natuurlijk zorgde Jehovah weer voor veilig gezelschap: een keurige man, die met zijn gezin ook nog vrij onbekend was in Kampala en net als ik dat hele eind moest lopen naar het volgende busstation. Ik denk, ik ga gewoon door in de velddienst, dus ik knoopte een gesprek met de man aan en vertelde hem waarom ik als een van Jehovah’s Getuigen hier in Oeganda ben.
“Oh, Jehovah’s Getuigen he”, zei hij. “Ja ik ken ze wel, uit mijn thuisland, Rwanda. In 1985 had ik een buurman die ook een Getuige was. Een hele lieve vriendelijke man, ik heb heel goede herinneringen aan hem. Hij heeft als Getuige een heel goede indruk op me gemaakt. Maar hij leeft nu niet meer, hij werd vermoord in de genocide.” Slik! Daar had die vriendelijke vreemdeling het ineens over dat onze broeder vermoord was!
Ik greep het maar meteen aan om te vertellen dat Jehovah’s Getuigen in Rwanda de enige religieuze groepering vormden die elkaar tijdens de genocide als Hutu en Tutsi beschermden en letterlijk hun nek uitstaken voor elkaar, en nooit hebben meegedaan aan de oorlog. Misschien was dat wel de manier waarop deze broeder het leven had verloren. Ik vertelde hem dat Hutu en Tutsi Getuigen elkaars broeders waren en geen vijanden, terwijl ondertussen de lokale kerken actief de slachting van de Tutsi ondersteunden en hun kerkgebouwen beschikbaar stelden voor het uitbranden van hele groepen.
De Rwandese man, Damian, was danig onder de indruk en stelde me tijdens dat half uur lopen veel vragen over de Getuigen hier in Oeganda. Hopelijk kan hij op mijn aanwijzingen de Koninkrijkszaal vinden en met eigen ogen zien dat de plaatselijke Getuigen net zo zijn als zijn gestorven buurman. Hij wilde ook graag dat iemand op zondagen met zijn dochter de Bijbel zou studeren, dus zijn contactgegevens zijn inmiddels bij een zuster uit de gemeente beland.
MBALE
Inmiddels ben ik in Mbale gearriveerd, en woon in een (zelfs voor Nederlandse begrippen) groot huis op de compound van een broeder en zijn gezin. Dit huis wordt normaalgesproken als standplaats voor de kringopziener van deze kring gebruikt. Laten de nieuwe kringopziener en zijn vrouw nou net mijn beste vrienden zijn… . Dus ik mag in hun huis logeren en zie ze daardoor ook af en toe als ze terugkomen van enkele weken reizen.
Deze gemeente is dubbel zo groot als die in Kampala, hier zijn zo’n 66 verkondigers in Mbale Engels. Daarnaast zijn er nog twee Luganda talige gemeenten. Het gebied is (hoe kan het ook anders) enorm, ze halen simpelweg de grenzen niet want dan moet je praktisch de berg over klimmen die een voorproefje geeft van National Park Mount Elgon! Het is nog groener dan ik me kon herinneren, en heel heuvelachtig. Tot nu toe heeft het elke dag ook geregend, maar het regenseizoen houdt als het goed is over een week op! Dan wordt het weer HEET!
Ik ben niet de enige mzungu hier! Het Duitse zendelingen echtpaar dat hier 7 jaar heeft gediend, is helaas net overgeplaatst naar Kampala, maar daarnaast zijn er twee needgreater koppels uit de USA en een koppel dat deze week uit Zweden is gekomen. Dan zijn er ook nog drie jonge Zweedse knullen gearriveerd die twee maanden blijven, ook zij wonen nu op onze compound hier. Al met al ontzettend leuk om al dat enthousiasme te zien en de mengeling tussen lokale broeders en zusters en westerse broeders en zusters!
Ik heb al een goede start gemaakt in de velddienst en op de markt in town (centrum van Mbale) mijn maaltje gegeten bij Naomi, een zuster uit mijn gemeente die daar lokaal voedsel bereidt en verkoopt als lunch aan de marktlui, gaaf zeg! Heel bord vol met pilau rijst, zoete aardappel, matooke, cassave, yam, soep, pindasaus, voor 2000 shilling (60 cent)! Wie gaat er dan nog koken thuis…(nu maar hopen dat het er niet sneller dan verwacht uit komt ;-), je weet maar nooit op de markt…).
Ondertussen kan je gewoon doorprediken: kletspraatje aanknopen met de marktjongen naast me en voila, weer een gesprek over de Bijbel! Heerlijk, love it!
Tot de volgende keer!
ENGLISH
It took a while, but after moving from Kampala to Mbale (eastern part of the country) i’m settling in now and finding time to put something on paper.
In few weeks a lot can happen, i will try to highlight just a few things!
AT SCHOOL
In Kampala, i did go to this primary school to teach a whole class from the Great Teacher book, which was great! A whole new experience, at first i felt nervous in front of a class but i was happy to see that those kids were drilled and thus very respectful, they had even prepared a welcome song and a thank you song for us, ahah!
At the end of each class, we would also see the one in charge of the school in his small office. Once, somebody else substituted him. This man was full of questions, not satisfied with his own religion and had got in touch with a Jewish religious group. This made him encounter Gods name Jehovah, but in a strange way: to him (or rather, according to this Jewish group) only “Jahweh” was correct and all the other forms/pronunciations of Gods name were not correct nor appropriate to use. And the only language he accepted was Hebrew (he could not read Hebrew himself so really what sense was he trying to put there…anyway).
Guess what, he could not believe his ears when we told him that big part of the Bible has been written in Greek! (And me i could not believe he did not know this, him respecting the Bible so dearly!). He himself was not a Jew, but he felt attracted to this group because it seemed to him that they wanted to go back to the roots of the Bible, Israel and the original language. In itself it sounded like an upright motivation. But now he was shocked to hear that his precious Bible was not written in only Hebrew and that this Jewish group apparently did not accept the whole Bible as the Word of God.
He also did not know that it was the Jews rejecting Jesus as the Messiah and the ones who had killed him. How easily can a simple lack of knowledge keep someone in darkness, for real!
But at least this conversation triggered a lot of questions in this man, i hope that the brother has managed to meet up with him again.
As for us, this unexpected extra conversation led to another hour of ministry right after the class that started around 4pm. Then i still had to walk 45 minutes over difficult sandy and rocky roads to reach home. As darkness hits around 7pm, i finally reached home in darkness after a looooong day of ministry that had started at 7 am with streetwork. Really exciting!
RWANDESE MAN
On another day in the ministry, after spending a whole day in the ministry with a sister from a Swahili congregation in town, i took a taxi bus that told me to bring me to the next bus stage where i could take my taxi home. Yeah right… in the end they dropped me somewhere along the road and told me to look for the taxis there. But there was no stage at all and people (meanwhile asking for money, for sure!) directed me to walk all the way along the Northern Bypass of Kampala till i would reach the stage that was almost at home! Not really the safest way to travel, with all those cars, trucks and motorcycles passing by! And it was at the end of the day and i wanted to reach home before dark.
But, what else could i expect, Jehovah provided safe company: a gentleman, father of a family and just like me not yet very familiar with Kampala. He too needed to walk that whole same distance to the next bus stage. So i thought, i’m still in the ministry, and started a conversation with him, telling him why i am here in Uganda as one of Jehovah’s Witnesses.
“Oh, Jehovah’s Witnesses!” he said. “Yes i know them from my home country, Rwanda. In 1985 i had a neighbour who was one of Jehovah’s Witnesses. He was a very kind, good man, he left a very good impression with me about Jehovah’s Witnesses. Unfortunately he died in the genocide, he was murdered.” Wow…. This friendly stranger was all of a sudden talking about OUR brother, and that our brother has died in the genocide! I was quite moved and used my chance to tell him that Jehovah’s Witnesses were the only religious group who never participated in the violence and in killing each other, who even risked their own lives to save their brother’s life. Hutu and Tutsi Witnesses were brothers and not enemies, while in the meantime the local churches were supporting the slaughtering of the Tutsi actively and even used their church buildings to burn whole groups of people.
This Rwandese man called Damian was pretty impressed by the standpoint of the Witnesses and while walking for about half an hour, he asked me a lot of questions about the Witnesses in Uganda. Hopefully he will find the Kingdom Hall on my directions and see for himself that even the local Witnesses here, are just like his passed away neighbour! He also wanted his daughter to study the Bible with one of us, so i have given his contacts to a sister from the congregation.
MBALE
In the meantime i reached Mbale well, and live in a (even for us spoiled wazungu) spacious house on the compound of a brother and his family. This house is used for the current circuit overseers couple to live in while serving this circuit. What a “coincidence” that the new co and his wife happen to be my best friends in this country! So i can stay in their house while they are travelling through their circuit and see them as often as they come back to their base.
This congregation Mbale East (English) is double the size of the one i was visiting in Kampala. Here we have about 66 publishers. And there’s two other Luganda congregations. The territory is (how surprising) huge, we can barely reach the limits as for that you have to practically climb a mountain. It is unbelievably green here, and very hilly. Up till now we had a lot of rain, but the rainy season should end this month.
I’m not the only mzungu here! Unfortunately the German missionary couple who served here for 7 years, has been transferred to Kampala, but meanwhile two couples from the USA are here as needgreaters, as well as a couple from Sweden, and 3 other young brothers from Sweden have just arrived. It’s so refreshing to see the good association between our local brothers and sisters and the ones from foreign countries!
Meanwhile i had a nice start in the ministry, and had my lunch at the local market in town where a sister called Naomi sells hot fresh meals to market people and others. Just the local stuff like pilau rice, sweet potato, matooke, cassava, yam, soup, gnut sauce… yum yum!! A plate full for 2000 shillings (60 eurocent)! Really who would cook at home for that…
And while sitting there in the market, you can just continue preaching to anyone who sits within hearing distance, haha! Just love it here!
See you later!
Het heeft weer even geduurd maar na de verhuizing van Kampala naar Mbale (oosten van het land) begin ik nu te settelen hier en is het hoog tijd om weer iets op papier te zetten.
Het zijn drukke weken geweest, te veel om op te noemen.
OP SCHOOL
In Kampala ben ik drie keer mee geweest naar het basisschooltje om voor de klas les te geven uit het Grote Onderwijzer boek, wat was dat grappig zeg! Gelukkig nam de broeder die me meenam de leiding, ik en kinderen….maar ze waren erg gedrild en dus respectvol, zongen zelfs aan het begin en aan het eind een kort welkomst- en bedankt liedje haha!
Aan het eind van elke les spraken we daarna de schoolleider nog even in zijn kantoortje, en een van die keren was zijn vervanger er. Die was niet tevreden met de religie waar hij vandaan kwam en was in contact gekomen met een joodse groepering, waardoor hij met Jehovah’s naam in aanraking was gekomen, hoewel op een aparte manier: voor hem (volgens die joodse groep) was alleen Jahweh correct en de rest verbastering. En de enige taal die geaccepteerd werd was Hebreeuws (niet dat ie zelf Hebreeuws kon lezen). Hij sloeg steil achterover van verbazing toen hij hoorde van ons dat een groot deel van de Bijbel in het Grieks was geschreven! (En ik viel stilletjes steil achterover van zijn gebrek aan kennis van een boek dat hij zo hoog acht)
Hij was zelf geen jood en accepteerde de gehele Bijbel als Gods woord, maar was aangetrokken door deze joodse groep omdat deze mensen naar het hem scheen, terug wilden gaan naar de bron, naar waar de Bijbel origineel vandaan kwam, dus Israel, en dat trok hem aan. Op zich dus een goede motivatie. Maar nu was hij geschokt dat de Bijbel helemaal niet alleen maar in Hebreeuws was geschreven en dat die groep dus blijkbaar niet de hele Bijbel accepteerde als van God afkomstig. Hij wist ook niet dat het de joden zelf waren die hadden geweigerd Jezus als de Messias te erkennen en hem hadden vermoord.
Hoe een gebrek aan feitenkennis iemand in de duisternis houdt zeg. Nu zat hij vol met vragen, ik hoop dat de broeder hem inmiddels opnieuw heeft gesproken.
In elk geval liep dit gesprek voor ons uit op nog een dik uur velddienst, na de les aan de klas die altijd rond 16 uur start. Daarna nog drie kwartier naar huis lopen over bijna onbegaanbare weggetjes…. Aangezien het hier al tegen zevenen donker wordt, kwam ik in het donker thuis na een heeeeele lange dag velddienst die al om 7 uur ’s ochtends begonnen was! Maar ik kwam wel op vleugeltjes thuis, dat kan je je voorstellen!
RWANDESE MAN
Een andere dag in Kampala was ik eerst met een zuster uit een Swahili talige gemeente de hele dag in de velddienst, daarna had ik de taxi (een soort dolmus busje zoals in Turkije) genomen die gezegd had dat ze naar het punt zouden gaan waar ik kon overstappen naar mijn eindbestemming thuis. Ze gooiden me ergens onder een viaduct eruit en zeiden dat daar op de oprit naar de ringweg de juiste taxibusjes waren. Grrr niet dus. Moest ik een half uur lopen langs de ringweg (met auto’s, vrachtwagens en motoren langs me heen suizend, een soort N weg) naar het busstation dat al bijna op loopafstand van thuis was! Ondertussen was het ook al rond zessen, en ik wilde thuis zijn voor donker.
Maar natuurlijk zorgde Jehovah weer voor veilig gezelschap: een keurige man, die met zijn gezin ook nog vrij onbekend was in Kampala en net als ik dat hele eind moest lopen naar het volgende busstation. Ik denk, ik ga gewoon door in de velddienst, dus ik knoopte een gesprek met de man aan en vertelde hem waarom ik als een van Jehovah’s Getuigen hier in Oeganda ben.
“Oh, Jehovah’s Getuigen he”, zei hij. “Ja ik ken ze wel, uit mijn thuisland, Rwanda. In 1985 had ik een buurman die ook een Getuige was. Een hele lieve vriendelijke man, ik heb heel goede herinneringen aan hem. Hij heeft als Getuige een heel goede indruk op me gemaakt. Maar hij leeft nu niet meer, hij werd vermoord in de genocide.” Slik! Daar had die vriendelijke vreemdeling het ineens over dat onze broeder vermoord was!
Ik greep het maar meteen aan om te vertellen dat Jehovah’s Getuigen in Rwanda de enige religieuze groepering vormden die elkaar tijdens de genocide als Hutu en Tutsi beschermden en letterlijk hun nek uitstaken voor elkaar, en nooit hebben meegedaan aan de oorlog. Misschien was dat wel de manier waarop deze broeder het leven had verloren. Ik vertelde hem dat Hutu en Tutsi Getuigen elkaars broeders waren en geen vijanden, terwijl ondertussen de lokale kerken actief de slachting van de Tutsi ondersteunden en hun kerkgebouwen beschikbaar stelden voor het uitbranden van hele groepen.
De Rwandese man, Damian, was danig onder de indruk en stelde me tijdens dat half uur lopen veel vragen over de Getuigen hier in Oeganda. Hopelijk kan hij op mijn aanwijzingen de Koninkrijkszaal vinden en met eigen ogen zien dat de plaatselijke Getuigen net zo zijn als zijn gestorven buurman. Hij wilde ook graag dat iemand op zondagen met zijn dochter de Bijbel zou studeren, dus zijn contactgegevens zijn inmiddels bij een zuster uit de gemeente beland.
MBALE
Inmiddels ben ik in Mbale gearriveerd, en woon in een (zelfs voor Nederlandse begrippen) groot huis op de compound van een broeder en zijn gezin. Dit huis wordt normaalgesproken als standplaats voor de kringopziener van deze kring gebruikt. Laten de nieuwe kringopziener en zijn vrouw nou net mijn beste vrienden zijn… . Dus ik mag in hun huis logeren en zie ze daardoor ook af en toe als ze terugkomen van enkele weken reizen.
Deze gemeente is dubbel zo groot als die in Kampala, hier zijn zo’n 66 verkondigers in Mbale Engels. Daarnaast zijn er nog twee Luganda talige gemeenten. Het gebied is (hoe kan het ook anders) enorm, ze halen simpelweg de grenzen niet want dan moet je praktisch de berg over klimmen die een voorproefje geeft van National Park Mount Elgon! Het is nog groener dan ik me kon herinneren, en heel heuvelachtig. Tot nu toe heeft het elke dag ook geregend, maar het regenseizoen houdt als het goed is over een week op! Dan wordt het weer HEET!
Ik ben niet de enige mzungu hier! Het Duitse zendelingen echtpaar dat hier 7 jaar heeft gediend, is helaas net overgeplaatst naar Kampala, maar daarnaast zijn er twee needgreater koppels uit de USA en een koppel dat deze week uit Zweden is gekomen. Dan zijn er ook nog drie jonge Zweedse knullen gearriveerd die twee maanden blijven, ook zij wonen nu op onze compound hier. Al met al ontzettend leuk om al dat enthousiasme te zien en de mengeling tussen lokale broeders en zusters en westerse broeders en zusters!
Ik heb al een goede start gemaakt in de velddienst en op de markt in town (centrum van Mbale) mijn maaltje gegeten bij Naomi, een zuster uit mijn gemeente die daar lokaal voedsel bereidt en verkoopt als lunch aan de marktlui, gaaf zeg! Heel bord vol met pilau rijst, zoete aardappel, matooke, cassave, yam, soep, pindasaus, voor 2000 shilling (60 cent)! Wie gaat er dan nog koken thuis…(nu maar hopen dat het er niet sneller dan verwacht uit komt ;-), je weet maar nooit op de markt…).
Ondertussen kan je gewoon doorprediken: kletspraatje aanknopen met de marktjongen naast me en voila, weer een gesprek over de Bijbel! Heerlijk, love it!
Tot de volgende keer!
ENGLISH
It took a while, but after moving from Kampala to Mbale (eastern part of the country) i’m settling in now and finding time to put something on paper.
In few weeks a lot can happen, i will try to highlight just a few things!
AT SCHOOL
In Kampala, i did go to this primary school to teach a whole class from the Great Teacher book, which was great! A whole new experience, at first i felt nervous in front of a class but i was happy to see that those kids were drilled and thus very respectful, they had even prepared a welcome song and a thank you song for us, ahah!
At the end of each class, we would also see the one in charge of the school in his small office. Once, somebody else substituted him. This man was full of questions, not satisfied with his own religion and had got in touch with a Jewish religious group. This made him encounter Gods name Jehovah, but in a strange way: to him (or rather, according to this Jewish group) only “Jahweh” was correct and all the other forms/pronunciations of Gods name were not correct nor appropriate to use. And the only language he accepted was Hebrew (he could not read Hebrew himself so really what sense was he trying to put there…anyway).
Guess what, he could not believe his ears when we told him that big part of the Bible has been written in Greek! (And me i could not believe he did not know this, him respecting the Bible so dearly!). He himself was not a Jew, but he felt attracted to this group because it seemed to him that they wanted to go back to the roots of the Bible, Israel and the original language. In itself it sounded like an upright motivation. But now he was shocked to hear that his precious Bible was not written in only Hebrew and that this Jewish group apparently did not accept the whole Bible as the Word of God.
He also did not know that it was the Jews rejecting Jesus as the Messiah and the ones who had killed him. How easily can a simple lack of knowledge keep someone in darkness, for real!
But at least this conversation triggered a lot of questions in this man, i hope that the brother has managed to meet up with him again.
As for us, this unexpected extra conversation led to another hour of ministry right after the class that started around 4pm. Then i still had to walk 45 minutes over difficult sandy and rocky roads to reach home. As darkness hits around 7pm, i finally reached home in darkness after a looooong day of ministry that had started at 7 am with streetwork. Really exciting!
RWANDESE MAN
On another day in the ministry, after spending a whole day in the ministry with a sister from a Swahili congregation in town, i took a taxi bus that told me to bring me to the next bus stage where i could take my taxi home. Yeah right… in the end they dropped me somewhere along the road and told me to look for the taxis there. But there was no stage at all and people (meanwhile asking for money, for sure!) directed me to walk all the way along the Northern Bypass of Kampala till i would reach the stage that was almost at home! Not really the safest way to travel, with all those cars, trucks and motorcycles passing by! And it was at the end of the day and i wanted to reach home before dark.
But, what else could i expect, Jehovah provided safe company: a gentleman, father of a family and just like me not yet very familiar with Kampala. He too needed to walk that whole same distance to the next bus stage. So i thought, i’m still in the ministry, and started a conversation with him, telling him why i am here in Uganda as one of Jehovah’s Witnesses.
“Oh, Jehovah’s Witnesses!” he said. “Yes i know them from my home country, Rwanda. In 1985 i had a neighbour who was one of Jehovah’s Witnesses. He was a very kind, good man, he left a very good impression with me about Jehovah’s Witnesses. Unfortunately he died in the genocide, he was murdered.” Wow…. This friendly stranger was all of a sudden talking about OUR brother, and that our brother has died in the genocide! I was quite moved and used my chance to tell him that Jehovah’s Witnesses were the only religious group who never participated in the violence and in killing each other, who even risked their own lives to save their brother’s life. Hutu and Tutsi Witnesses were brothers and not enemies, while in the meantime the local churches were supporting the slaughtering of the Tutsi actively and even used their church buildings to burn whole groups of people.
This Rwandese man called Damian was pretty impressed by the standpoint of the Witnesses and while walking for about half an hour, he asked me a lot of questions about the Witnesses in Uganda. Hopefully he will find the Kingdom Hall on my directions and see for himself that even the local Witnesses here, are just like his passed away neighbour! He also wanted his daughter to study the Bible with one of us, so i have given his contacts to a sister from the congregation.
MBALE
In the meantime i reached Mbale well, and live in a (even for us spoiled wazungu) spacious house on the compound of a brother and his family. This house is used for the current circuit overseers couple to live in while serving this circuit. What a “coincidence” that the new co and his wife happen to be my best friends in this country! So i can stay in their house while they are travelling through their circuit and see them as often as they come back to their base.
This congregation Mbale East (English) is double the size of the one i was visiting in Kampala. Here we have about 66 publishers. And there’s two other Luganda congregations. The territory is (how surprising) huge, we can barely reach the limits as for that you have to practically climb a mountain. It is unbelievably green here, and very hilly. Up till now we had a lot of rain, but the rainy season should end this month.
I’m not the only mzungu here! Unfortunately the German missionary couple who served here for 7 years, has been transferred to Kampala, but meanwhile two couples from the USA are here as needgreaters, as well as a couple from Sweden, and 3 other young brothers from Sweden have just arrived. It’s so refreshing to see the good association between our local brothers and sisters and the ones from foreign countries!
Meanwhile i had a nice start in the ministry, and had my lunch at the local market in town where a sister called Naomi sells hot fresh meals to market people and others. Just the local stuff like pilau rice, sweet potato, matooke, cassava, yam, soup, gnut sauce… yum yum!! A plate full for 2000 shillings (60 eurocent)! Really who would cook at home for that…
And while sitting there in the market, you can just continue preaching to anyone who sits within hearing distance, haha! Just love it here!
See you later!
-
17 November 2013 - 20:21
Kim:
Hai Naat!
Wat een bijzondere ervaringen weer.
Dat jullie voor de klas les konden geven uit het Grote onderwijzer boek is ook wel heel gaaf!
En ook dat je overal zo heerlijk getuigenis geeft.
ga zo door ,en zo leuk/aanmoedigend dat je die ervaringen met ons blijft delen.(:
xxx
-
17 November 2013 - 20:22
Cees Schrama:
lieve Natalie, een warme groet vanuit Brasil. Ook hier is het leuk werken, maar niet zoals bij jou daar. Aanmoedigend jou relaas te lezen en heb bewondering/respect voor je Moge Jehovah je blijven zegenen.
Um abraço forte de mim, seu irmão Cees -
17 November 2013 - 20:33
Ada Heerschap:
Leuk om weer te lezen wat je daar allemaal doet.Het lijkt me een hele ervaring en een hele cultuurschok.Maar ook daar zijn mensen die het goede nieuws moeten horen.
Nog veel leuke ervaringen en een vruchtbare tijd daar in Oeganda.
Ada en Teun. -
17 November 2013 - 20:54
Jan En Joyce Hofland:
Lieve Natalie,
Wat een geweldige dingen maak je toch mee als je zegt: "Hier ben ik zend mij!!"
Leuke aanmoedigende foto's. Leuk dat je ook eens juf mocht zijn en een heftig verslag van het gezinnetje dat met je mee liep toen je de bus moest hebben. Dat er een broeder is vermoord komt toch een beetje hard binnen!! De ervaring van de man in de school in Kampala. Heerlijk he zulke zegeningen! En je bent nog maar net begonnen, nou ja, nog niet op de helft in elk geval ;-) Wij wensen je Jehovah's zegen toe en een hoop plezier en succes in de velddienst. Daar is het waar alles gebeurd en waar het om draait, discipelen maken. Heerlijk voor je dat je ook een fijn huis hebt. Toch wel een rustig gevoel in het huis je broeder en zuster te zijn, en wat voor 'n broeder en zuster, VRIENDEN!! Wij zijn zo speciaal, dat is iets wat we ons niet genoeg realiseren. Jehovah heeft ONS uitgezocht om ZIJN werk te doen. Echt geweldig als je daar over nadenkt. Er zijn zoveel mensen op deze aarde, maar nee, jij bent degene die Jehovah heeft uitgekozen omdat hij iets goed in je zag. Ontroerend vind ik die gedachte.
Lieve Natalie, we zien uit naar je aanmoedigende verslagen en hopen dat je daar nog een hoop goed werk mag verzetten.
Lieve groeten,
Jan en Joyce Hofland -
17 November 2013 - 21:03
Meriam:
Fantastische Natalie.Wat doe je het goed.Alsmaar tijd uitkopen.Maar ik vind het wel spannend hoor wat je allemaal meemaakt.Zorg alsjeblieft dat je voortaan vroeger thuis bent. Heel veel succes en liefs van Gerard en Meriam. -
17 November 2013 - 22:26
Henk & Diny:
Lieve Natalie,
Hartelijk dank Natalie voor je schitterende en spannende verslag. Ik moest even denken aan het feit, dat ik jaren geleden ook een keer voor de klas mocht staan om uit te leggen wie Jehovah's Getuigen precies waren en wat het verschil was met andere geloofsrichtingen. Na afloop mochten de kinderen vragen stellen. We kregen toen één vraag.... Welke?...... Waarom komen jullie zondagsmorgens om 8 uur (!) aan de deur. Nou ja!
Wat hebben mensen toch weinig bijbelkennis ik denk aan die man die zich aangetrokken voelde tot een joodse groepering. Hopelijk breekt hij met die groep en neemt hij bijbelstudie en komt hij ook te weten wat de Bijbel écht leert. Wat een voorrecht toch dat wij dank zij Jehovah"s regeling van het besturende lichaam en zijn heilige geest inzicht mogen hebben in de Schrift.
Ik hoorde vandaag van mijn broer en schoonzus, zij wonen in Veenendaal,dat ook een echtpaartje uit hun gemeente naar Uganda gaan. Misschien ontmoet je ze nog.
Jehovah's zegen en de groetjes van Diny en Henk den Boestert. -
18 November 2013 - 00:06
Jacco & Ana:
Hoi Nathalie,
leuk om je verslag te lezen...je schrijft heel beeldend! Enne...blijf vooral daar...
Ha ha...nee dat is niet omdat we je niet meer willen zien hoor. Maar als we jou velddienst ervaringen lezen is het daar 1 van de beste plekken waar je kan zijn. Het klink heel aanmoedigend. Je doet fantastisch werk en je bent ontzettend dapper. Oja, nog een troost: het schijnt hier heel koud te gaan worden dus geniet juist lekker van de warmte.
Groetjes en Jehovah's zegen!
Jacco & Ana -
18 November 2013 - 11:10
Jannie Uit Hellevoetsluis:
Hallo Nathalie
Ik volg al een poosje jou berichtjes .
Maar meisje wat een heerlijke manier van prediken is dat zeg.
Ik vind jou geweldig dat je samen met Jehova,h en Jezus dit werk mag doen.
Ik ben zelf een keer drie maanden naar Brazilië geweest wat ik ook heel byzonder
Vond omdat de mensen daar veel meer bijbelsgezind zijn.
Maar het leuke van jou werk is dat je ieder moment aangrijpt om te prediken waar je ook bent fantastisch dat je op die manier zoveel mensen kunt bereiken.
Ik vind ook geweldig dat je dat alleen doet maar ik weet je bent nooit alleen.
Heel veel succes nog met je verdere werk
Hier is het koud dus ben jaloers op het zonnetje daar.
Maar geniet van je zegeningen.
Lieve groetjes van Jannie -
18 November 2013 - 13:04
Omie:
hoi lieve Naat
Het is weer een fantastich verslag Ben het helemaal eens met een van de reacties om voor donker binnen te zijn (de bezorgde oma)maar je bent gelukkig verstandig bezig.door geen onnodige risico;s te nemen.Het is geweldig dat je zulke fijne ervaringen opdoet.Met Jehovah;s hulp en de geweldige samen werking met je gemeente zullen we vast nog fijne dingen horen.Als het daar regent ,regent het ook goed.Lieverd veel success verder.tot Skype of mails.Dikke kus Groetjes Rosa en Willy.xxxx -
18 November 2013 - 13:17
Nadine:
Goipipeloi!
Lees ik eindelijk je nieuwe verslag ook, effe tijdens m'n koffiepauze :-).
Echt he, hoe tof ben je toch terecht gekomen, super toll !
Nog 5 weekjes tot het volgende rondedansje op de airport in Entebbe, da ik 't lekker met eigen oogjes zien allemaal, gigoe.
Nou gag maar weer! :-) -
18 November 2013 - 17:00
Mams:
Hoi Uf,
heerlijk weer dit verslag.
Je eindwoorden " Heerlijk, love it!" maken alles duidelijk.
Zijn zo blij dat je nog steeds lekker enthousiast en naar je zin daar bezig bent.
Nog effies :-) en we zien je weer in levende lijve!!
Liefs en kusjes xxxxx , je mams -
18 November 2013 - 18:14
Margaret:
Hallo Naatje,
Joepie weer een berichtje: vond het al zo lang duren, gisteren avond was de familie bij ons ivm 30 jaar
getrouwd en toen zei Dien, he er is bericht van Naat een nwe Blog. Ha leuk dacht ik en vandaag lekker
zitten lezen. Wat ik niet wist was dat je alleen in dat huis zit ik dacht dat Rosa en Willy daar ook waren
na een kring week dus de zondag en maandag maar dat is niet zo blijkt uit jou verslag ze komen maar zo nu en dan naar jou. Des te knapper vind ik het want je bent dus veel alleen in dat huis.
Je maakt wel hele leuke dingen mee Naat. En het valt me op dat je elke gelegenheid benut om te prediken, moet je stuk lopen dan maak jij er weer velddienst van. We kunnen echt van jou leren om onze tijd beter uit te kopen. Ga zo door nichtje
tante mar -
19 November 2013 - 11:17
Opie:
Lieve schat,
Al je verhalen en de reacties daarop, maken mij blij
maar ik zou je liever een stevige knuffel willen geven.
Opie -
19 November 2013 - 14:15
Marco En Natas:
hoi nathalie ,
leuk al die avonturen van je te lezen, en wat een lange dagen maak je zeg.
knap hoor om 7.00 ook alweer de bonen doppen.
dan hebben we het in ned maar makkelijk .
top ook al die ervaringen in de velddienst op de markt en als lerares op school
ga zo door
gr x marco en natas -
19 November 2013 - 15:53
Maryam:
ناتالی عزیزم،
يک دنیا بوسه و عشق از من، ساراو نیما. خیلی دوستت داریم و به تو افتخار می کنیم.تو یک نمونه خوب برای ما هستی، دلمان برایت خیلی تنگ شده،
برکت یهوه را برایت آرزو می کنیم.
-
19 November 2013 - 17:03
Marjolijn Zuur:
Je hebt mij weer helemaal aangemoedigd met de prachtige ervaringen! Succes en Jehovah's zegen. -
20 November 2013 - 19:29
Debora:
Hoi hoi!!!!
Wat een mooie ervaringen!!!
Wat leuk dat je voor de klas mocht ondewijzen, hadden de kinderen nog vragen achteraf?
En wat flauw van de taxi chauffeur om je eruit te zetten op de verkeerde
plek! Maar daardoor heb je wel weer getuigenis kunnen geven ;)
We zien uit naar je volgende verhaal!
Heel veel succes en Jehovah's zegen,
Groetjes Ricardo & Debora -
27 November 2013 - 12:53
Gitta Van Dam:
Hi Naat!
Wat een aanmoedigend verslag zeg! En wat een plenty mogelijkheden, om lekker getuigenis te kunnen geven.... Heel leuk, die ervaring op een schooltje, en dan al die belangstelling, die je aantreft met informeel getuigenis!! Ja, je uren zullen hoogstwaarschijnlijk geen probleem zijn(ha,ha,) maar dat wil niet zeggen dat je genoeg andere uitdagingen zult hebben, waar je het hoofd aan moet bieden.. (hitte, armoede en niet te vergeten s'morgens om 7.00uur bonen pellen...) Ja, het leven van een zendeling gaat niet altijd over rozen.. Leuk ook al die verschillende culturen aan brs. en zrs. die je ontmoet daar en waarmee je samen kunt werken, en een uitwisseling van aanmoediging kan hebben!!! Super jôh, blijf zo doorgaaaaan; je kan je talenten niet beter gebruiken!! Bedankt voor je verslag, en tot de volgende keer, en natuurlijk Jehovah's onmisbare zege toegewenst,
Veel liefs, Gitta & Richard van Dam -
15 December 2013 - 21:23
Sarijoen.fred:
Hallo nathali,
Wat een fijn en moedig verslag
,.
Sterkte en Jehovah'szegen
Fam.sar ijoen -
26 December 2013 - 20:57
Liesbeth Jaspers:
Lieve Natalie,
Wat een aanmoediging,gaat er van je uit,geweldig om zo Jehovah te mogen dienen,
liefs Liesbeth
-
09 Januari 2014 - 23:21
Rachel:
Heel gaaf te lezen.
Heel veel succes daar.
xx
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
